Zastanów się nad tym, z jaką prędkością będzie poruszał się jeden pociąg względem drugiego.
1
Ćwiczenie 5
R14utS0fw3TZt
Dla ruchu w dół i górę rzeki napisz równania, łączące prędkość statku, prędkość rzeki, odległość i czas trwania ruchu.
Dla ruchu w dół rzeki mamy:
natomiast dla ruchu w górę rzeki otrzymujemy równanie:
Rozwiązując ten układ równań uzyskujemy i .
1
Ćwiczenie 6
RPQuBUOuMVzGn
Zastanów się na tym, jaką prędkość będzie miał statek względem brzegu. Pamiętaj o tym, że podana w zadaniu prędkość własna statku to jego prędkość względem wody.
Prędkość statku względem brzegu ma następujące dwie składowe , przy czym druga składowa to prędkość statku względem wody. Wartość prędkości statku względem brzegu jest równa długości tego wektora, czyli .
1
Ćwiczenie 7
Prędkość własna łódki , prędkość prądu rzeki . Jaki kierunek należy nadać łódce, aby z danego miejsca na brzegu rzeki dopłynęła wprost do przeciwległego brzegu? Z jaką prędkością poruszała się będzie łódka względem obserwatora na brzegu rzeki? Wyniki podaj z dokładnością do dwóch cyfr znaczących.
RZWqDG8kxlM8H
RO6k5cd4jy1cJ
Jeżeli łódka ma płynąć prostopadle do brzegu rzeki, to składowa jej prędkości równoległa do brzegu musi kompensować prędkość wody.
Ponieważ składowa prędkości łódki równoległa do brzegu musi być równa co do wartości prędkości wody, to . Oznacza to, że kąt wynosi około 37 stopni. Prędkość statku względem brzegu jest równa prostopadłej do brzegu składowej prędkości statku względem wody. Ta składowa będzie równa .
11
Ćwiczenie 8
Z działa znajdującego się na wzgórzu wystrzelono poziomo pocisk, a po upływie czasu tIndeks dolny 00 - następny. Prędkość wylotowa pocisków była taka sama. Znajdź prędkość drugiego pocisku względem obserwatora znajdującego się na pierwszym z pocisków, podając wektor prędkości.
R1GxMP0E2yNow
Napisz równania na prędkość obu pocisków z punktu widzenia obserwatora UIndeks dolny 11 związanego z Ziemią. Następnie ustal na ich podstwie wynik.
Wsk.: ruch obu pocisków jest jednostajnie przyspieszony, przyspieszenie jest jednakowe i dane przez przyspieszenie ziemskie.
Z własności ruchu jednostajnie przyspieszonego wynika, że skoro przyspieszenie obu pocisków jest jednakowe, różnica ich położeń (a więc położenie względne!) musi określać ruch jednostajny. Wobec tego szukana prędkość jest wielkością stałą. Wiemy też, że pozioma składowa prędkości obu pocisków jest stała, skoro przyspieszenie jest skierowane pionowo. (Por. e‑materiał o rzucie poziomym bądź ukośnym.) Wobec tego istotna w tym problemie jest pionowa składowa prędkości.
W chwili tIndeks dolny 00 pierwszy z pocisków ma w układzie U1 pionową (y-ową) współrzędną prędkości równą -gtIndeks dolny 00. Zatem dla obserwatora na pierwszym pocisku drugi porusza się z prędkością
Na rysunku poniżej przedstawiono tę prędkość w chwili wystrzelenia drugiego pocisku - jest ona przeciwna do pionowej składowej prędkości pierwszego pocisku. Ich ruch względny jest jednostajny, więc w każdej następnej chwili równość ta jest prawdziwa.