Anna Dombska Ograniczenia wolności prasy w PRL

Cenzura [A] związana jest z koniecznością przedkładania każdej treści (numer czasopisma, tekst wiadomości radiowych) do zaakceptowania przez powołany do tego organ cenzorski. Jej celem jest ograniczanie i przeciwdziałanie rozpowszechnianiu publikacji sprzecznych z interesem państwa. Natomiast cenzura [B] polega na kontroli treści przekazu pod kątem zgodności z prawem, już po ogłoszeniu utworu. W (…) okresie PRL‑u stwierdzenie niezgodności z prawem cenzurowanego tekstu, sprzecznego z interesem władzy, skutkowało zakazem publikacji bądź częściową jego modyfikacją. Modyfikacja polegała na usunięciu zakwestionowanych fragmentów, bądź mogła przybierać formę cenzury [C] polegającej na zmianach i takim kształtowaniu utworu, aby odpowiadał on założeniom władzy. Cenzura dysponowała też środkami prawnymi przewidzianymi w systemie państwa, takimi jak np. konfiskata nakładu czy zakaz wystawiania spektaklu.

2 Źródło: Anna Dombska, Ograniczenia wolności prasy w PRL, „Studia Prawno-Ekonomiczne”, nr LXXXIV, 2011, dostępny w internecie: yadda.icm.edu.pl [dostęp 4.03.2021 r.].

Jacek Kwaśniewski Środki masowego niekomunikowania – prasa PRL

„Uważacie, że dziennikarstwo jest wolnym zawodem, że dziennikarstwo jest zawodem, w którym liczą się przede wszystkim kwalifikacje – jesteście w błędzie. Dziennikarstwo to jest zawód, w którym pierwszą kwalifikacją jest dyspozycyjność i posłuszeństwo. Jeśli poza tym jeszcze ktoś umie pisać, to dobrze, ale to jest sprawa pomocnicza i dodatkowa. Uważacie, że należy przejawiać pewne inicjatywy społeczne, przejawiać pewną aktywność – mylicie się. Wszelka inicjatywa, która nie mieści się w dyrektywach, jest sprzeczna z interesem partii dlatego, że zmusza partię do działań, które nie były uprzednio przewidziane”.

Ta wypowiedź skierowana do niesfornych dziennikarzy „Życia Warszawy” wprowadza nas nieźle w klimat polityki kadrowej partii wobec całego ich środowiska.

3 Źródło: Jacek Kwaśniewski, Środki masowego niekomunikowania – prasa PRL, dostępny w internecie: jacek.kwasniewski.org.pl [dostęp 4.03.2021 r.].

Joanna Mikosz Reklama prasowa – rodzaje i podrodzaje. Sposoby promocji prasy

Reklama w polskiej prasie ukazywała się głównie w kolorystyce czarno‑białej. Przełom przyniosły lata 70. Wtedy narodziła się reklama różnobarwna. O dynamicznym rozwoju w dziejach reklamy prasowej możemy mówić dopiero po 1989 roku. Wówczas reklama zaczęła wyróżniać się w pismach, stała się atrakcyjna wizualnie.

reklama Źródło: Joanna Mikosz, Reklama prasowa – rodzaje i podrodzaje. Sposoby promocji prasy, „Acta Universitatis Lodziensis” 2011, nr 14/1, s. 54.

Dominika Rafalska Zlikwidowane marzenia

1 września na zebraniu partyjnym w fabryce FSO Żerań nazwał ich działalność „kontrrewolucyjną”. Namiotkiewicz coraz rzadziej przychodził do redakcji. W końcu przestał. Sam Gomułka nigdy nie odpowiedział na próby skontaktowania się z nim. (…) Studenci znów wyszli na ulicę. Tak wyglądała pierwsza rocznica Października. - Do redakcji wpadł nasz kolega Włodek Godek. Mówił, że manifestujących na placu Narutowicza potraktowano jakimś trującym gazem. Sam wciąż miał czerwone oczy - mówi Turski. Na sztandarach znalazły się stare hasła: wolność słowa, reformy. Oraz jedno nowe: przywrócić tygodnik „(…)”.

zlikwidowane Źródło: Dominika Rafalska, Zlikwidowane marzenia, 26.10.2006 r., dostępny w internecie: tygodnikpowszechny.pl [dostęp 4.05.2021 r.].