Jacy są Wietnamczycy?

Spokojni

W odróżnieniu od Gruzinów, którzy są narodem bardzo emocjonalnym i raczej głośnym, Wietnamczycy są bardzo spokojni. Na ulicy nie słychać kłótni, raczej nikt nie denerwuje się ruchem ulicznym, który nam wydawać by się mógł nie do przyswojenia.

Mają ogromny szacunek dla starszych

Od najmłodszych lat uczeni są szacunku do osób starszych. To ona ma zawsze rację i trzeba jej słuchać. Stwarza to czasem problemy np. w miejscu pracy, jeśli przełożony jest młodszy i to on wydaje polecenia. Szacunek objawia się nawet w języku. W zależności do kogo się zwracamy, używamy odpowiedniej formy.

Wietnamczycy nie rozumieją żartów

Wietnamczycy nie zawsze rozumieją nasze poczucie humoru. Trzeba być bardzo uważnym, używając sarkazmu czy ironii. Tego typu wypowiedzi nie będą zrozumiane lub zostaną uznane za obraźliwe. Żartów również nie powinniśmy wypowiadać do osób starszych, one w stosunku do młodszych mogą. Jeśli poznacie kogoś często przebywającego w otoczeniu obcokrajowców, możecie tego nie zauważyć.

1 Źródło: Jacy są Wietnamczycy?, 23.03.2020 r., dostępny w internecie: przyjaznezycie.pl [dostęp 20.07.2020 r.].

Agnieszka Cybal-Michalska „Indywidualistyczne” vs „kolektywistyczne” orientacje normatywne młodzieży akademickiej

uczynny (48,0%) –inteligentny (52,0%)
rozsądny (53,0%) – troskliwy (47,0%)
pomysłowy (50,3%) – sympatyczny (49,7%)
pomocny (69,5%) – ambitny (30,5%)
elegancki (21,1%) – taktowny (78,9%)
szlachetny (35,3%) – zdolny (64,7%)
inteligentny (44,1%) – pomocny (55,9%)
wyrozumiały (66,3%) – pomysłowy (33,7%)
obrotny (35,4%) – tolerancyjny (64,6%)
troskliwy (64,2%) – ambitny (35,8%)

(…)

W celu zbadania indywidualistycznej vs kolektywistycznej tendencji jednostkowej badanej grupy młodzieży akademickiej wykorzystano zmodyfikowaną przez W. Daaba skalę zaangażowania społecznego J.F Crandalla. Składa się ona z zestawu dziesięciu par kryterialnych, z czego jedna – elegancki‑taktowny ma charakter buforowy. W każdej parze znajduje się cecha związana z orientacją kolektywistyczną i orientacją indywidualistyczną (…) Prośba do respondentów, precyzująca kryterium wyboru przymiotników, brzmiała następująco: „Poniżej znajduje się 10 par cech, które mogą charakteryzować ludzi. Wszystkie te cechy uznawane są za dobre. Proszę jednak w każdej parze podkreślić tę cechę, która Pana/Pani zdaniem jest cenniejsza, która sprawia, że mógłby Pan/mogłaby Pani ocenić człowieka, który posiada tę cechę jako bardziej wartościowego”.

2 Źródło: Agnieszka Cybal-Michalska, „Indywidualistyczne” vs „kolektywistyczne” orientacje normatywne młodzieży akademickiej, dostępny w internecie: repozytorium.amu.edu.pl [dostęp 20.07.2020 r.].

Funkcjonowanie w wymiarze wielokulturowym

Azjatycki styl zarządzania jest bardzo mocno osadzony w kulturze. O kulturze azjatyckiej mówi się „kultura propartnerska”, zwracając uwagę na kultywowanie więzi i „kultura ceremonialna” (wymiana wizytówek, hierarchia społeczna, wieku), czy też „monochroniczna” – Japończycy są bardzo punktualni. Kontrahent w negocjacjach handlowych nie jest dla niego przeciwnikiem, ale partnerem (przy podejmowaniu decyzji starają się unikać konfliktów („pierwszeństwo kompromisów”)), choć bardzo często traktowanym nieufnie. Prowadząc negocjacje z Japończykami należy pamiętać o „wydelegowaniu” na rozmowy mężczyzny i osoby, której odpowiedni wiek wskazuje na kompetencje i doświadczenie (kobiety są zdecydowanie niemile widziane). Japończycy, postrzegani za naród powściągliwy, posługują się stylem pośrednim w wyrażaniu swojej woli. Za przejaw niegrzeczności mogą zatem uchodzić konkretne odpowiedzi typu: „tak”/”nie”. Stąd udzielają bardzo wymijających odpowiedzi. Należy zdać sobie sprawę, że strona japońska będzie podejrzliwa wobec cudzoziemców, zwłaszcza, jeśli będzie im towarzyszył prawnik. Poza tym negocjując z Japończykami istotne jest zrezygnowanie z agresywnego stylu sprzedaży (nie tolerują oni indywidualistów, jako że japońska firma jest organizacją działającą grupowo). Nieprzychylnym okiem patrzą na partnera, który okazuje jawnie brak pełnomocnictw, nieustannie kontaktując się z przełożonymi (nieporadność). Dla Japończyków niezmiernie ważne są umowy słowne, nawet niepisane. Próba wycofania się z nich może zostać bardzo źle odebrana. Podejmując negocjacje z cudzoziemcami Japończycy mają zawsze na względzie długotrwałe kontakty z danym klientem. Często stosują technikę „zawyżonego pierwszego żądania” („sprzedaż bananowa”). O końcowym efekcie negocjacji mogą zadecydować „miękkie czynniki” lokalizacji, jak dobra szkoła dla dzieci z językiem angielskim, filharmonia czy ośrodek sportowy.

(…) Wbrew pozorom [Włosi – przyp. autora] decyzji nie podejmują szybko. Są natomiast mniej formalni niż Niemcy. Cechuje ich też zmienność nastrojów. Przywiązują ogromną wagę do targowania się o cenę. Ich zagranicznym partnerom zaleca się najpierw omówić wszystkie inne problemy, cenę rezerwując na koniec rozmowy. Wbrew pozorom ( stwarzanym celowo) przystępują do rozmów po bardzo dokładnym rozpoznaniu partnera, jego mocnych i słabych stron. Punktualność nie jest ich mocną stroną, stąd zaleca się obcokrajowcom potwierdzanie umówionego spotkania. Spóźnienia często są celowo zaplanowane, aby uzyskać przewagę psychiczną nad partnerem. Nie należy ich pośpieszać w podejmowaniu decyzji, może to być dla nich sygnał, że drugiej stronie za bardzo zależy na transakcji. Nie są rzadkością niemiłe i lekceważące uwagi pod adresem partnera zagranicznego, na które należy reagować celną ripostą. Mogą wykazywać niepunktualność, mylność w dostawach towarów. Są kulturalni, serdecznie w kontaktach interpersonalnych.

3 Źródło: Funkcjonowanie w wymiarze wielokulturowym, dostępny w internecie: wspolpracainspiruje.solveo.iq.pl [dostęp 20.07.2020 r.].