Czemu służą metafory w utworach poetyckich? Zastanów się, po co metaforyzować utwór dotyczący poetyki snu.

Podane metafory służą obrazowemu przedstawieniu poetyki snu, użyte sformułowania odpowiadają tematyce wiersza. „Język słodkiej grozy” stoi w opozycji do „pięknego” języka snu, wskazuje na niejednoznaczność marzeń sennych.
„Kopiec narracji” oznacza złożoność snu i traktowanie go jako opowieści. „Stękana melodia” zaś jest oksymoronem, wprowadza kontrast.

Zastanów się, co jest podstawową materią snu oraz jakie elementy snu są kluczowe dla podmiotu lirycznego.

Podstawową materią snu są przepływające swobodnie obrazy, jednak dla podmiotu lirycznego kluczowe jest opowiadanie niosące treść, narracja. Sen uwalnia język od zasad gramatyki i fonetyki, a nawet od praw fizyki, której podlega ludzkie ciało - czyli od zmęczenia. Język snu jest dalekosiężny, czyli może objąć każde zagadnienie. Jest też zwiewny - można to rozumieć jako ulotność języka snu, który staje się bliski samej myśli. Metafora „kopiec narracji” wskazuje na wielowymiarowość języka snu, ale i brak określonego porządku sennych narracji, swobodne przenikanie się różnych opowieści. Opozycja między określeniem „Język słodkiej grozy” a epitetem „piękny” może, z jednej strony, wskazywać na niejednoznaczność sennej narracji, a z drugiej sugerować, że wyzwolenie ze wszelkich ograniczeń jest zarazem piękne, jak i przerażające.

Czego przede wszystkim dotyczy wiersz?

W swojej odpowiedzi podkreśl rolę języka w wierszu Herberta; zwróć uwagę na powiązanie snu z językiem; język, którym sen można opisać, który ten sen konstruuje, jest pozbawiony ograniczających go reguł gramatycznych, a zatem wszystko jest w nim, podobnie jak we śnie, możliwe.

Przypomnij sobie, która cecha snu jest dla podmiotu lirycznego najważniejsza.

Dla podmiotu lirycznego najważniejszą cechą snu jest narracja - dlatego można między snem a narracją postawić znak równości. Narracja ta jest specyficzna, wyjątkowa, ponieważ sen uwalnia język od wszelkich ograniczeń.

Przeanalizuj, czego dotyczą poszczególne wypowiedzi interpretacyjne i połącz je w narrację. Zauważ, że w każdej wypowiedzi pojawia się motyw języka.

Po przeanalizowaniu wypowiedzi zauważysz, że język jest tym, co je łączy; dlatego rozpocznij od zwrócenia uwagi na sposób opisu języka snów. To on jest dla podmiotu lirycznego najważniejszy (A nade wszystko/ gadam), on pozwala opisać obrazy, które widzi we śnie. W swojej wypowiedzi zaznacz, jakie cechy są temu językowi przypisywane: porzuca reguły, nie jest skrępowany przez gramatykę, jest piękny, ale jednocześnie mowa jest o „stękanej melodii”. Na koniec wypowiedzi podkreśl, że język bywa także przerażający, stąd słowa o „języku słodkiej grozy”.