Uzupełnij informacje na temat ekosystemu leśnego. Do poszczególnych warstw dopasuj odpowiednie informacje w czterech kategoriach: partia, budowa, charakterystyczne zwierzęta oraz charakterystyczne rośliny.
R79nx8T6h6ORU
R11K1n6A2hz55
RpLIxmp1FNI00
Rls0W5NqtaZiE
2
Ćwiczenie 5
R1dEHkPqXCdNl
2
Ćwiczenie 6
RYjSiM1vdab2i
311
Ćwiczenie 7
RLYa2f4I7eSp7
RzGj0znw9TGq4
Zastanów się, jaki poziom troficzny zajmują wegetarianie, a jaki osoby jedzące mięso.
Czy twoja odpowiedź zawiera podobne uzasadnienie?
Dieta wegetariańska przyczynia się do minimalizacji strat energetycznych środowiska, gdyż wegetarianie znajdują się na niższym poziomie piramidy troficznej niż osoby jedzące mięso – roślinożercy są konsumentami I rzędu, a osoby jedzące mięso – konsumentami II lub wyższego rzędu. Ilość energii przekazywanej z jednego poziomu na kolejny wynosi jedynie 10%, reszta jest tracona. Im niższy poziom troficzny zajmuje dany organizm, tym mniej energii zostało utracone w formie ciepła podczas przekształcania jednej formy energii w kolejną.
31
Ćwiczenie 8
„Rtęć (Hg) jest metalem ciężkim o znanej i szeroko badanej toksyczności. Toksyczność rtęci zależy od formy chemicznej tego pierwiastka. Metylortęć (MeHg) jest uważana za najbardziej toksyczną formę rtęci, która po spożyciu jest bioakumulowana i biomagnifikowana w organizmach znajdujących się na kolejnych, następujących po sobie, ogniwach łańcucha pokarmowego”.
Indeks górny Źródło: P. Konieczka, M. Rutkowska, M. Misztal‑Szkudlińska, P. Szefer, Rtęć w organizmach żywych – źródła i formy występowania, bioakumulacja, metody oznaczania, [w:] „Bioanalityka w nauce i życiu”, Politechnika Gdańska 2020, s.747‑757. Indeks górny koniecŹródło: P. Konieczka, M. Rutkowska, M. Misztal‑Szkudlińska, P. Szefer, Rtęć w organizmach żywych – źródła i formy występowania, bioakumulacja, metody oznaczania, [w:] „Bioanalityka w nauce i życiu”, Politechnika Gdańska 2020, s.747‑757.
„Biomagnifikacja odnosi się do procesów (m. in. biokoncentracji i bioakumulacji), dzięki którym stężenia zakumulowanych substancji i jonów zwiększają się w komórkach czy tkankach organizmów wraz ze wzrostem poziomu troficznego w łańcuchu pokarmowym”.
Indeks górny Źródło: T. M. Traczewska, Biologiczne metody oceny skażenia środowiska, Wrocław 2011, s. 37. Indeks górny koniecŹródło: T. M. Traczewska, Biologiczne metody oceny skażenia środowiska, Wrocław 2011, s. 37.
RIRdqTziD4cKB
Zastanów się, na których poziomach troficznych łańcucha pokarmowego znajdują się szczupaki i organizmy wchodzące w skład roślinożernego zooplanktonu.
Czy twoja odpowiedź zawiera podobne uzasadnienie?
Toksyczne działanie związków rtęci rozpuszczonych w środowisku wodnym niesie większe zagrożenie dla szczupaków niż dla zooplanktonu, gdyż pierwsza populacja zajmuje wyższy poziom troficzny w łańcuchu pokarmowym. Zooplankton jako populacja roślinożerców zajmuje pozycję konsumenta I rzędu, natomiast drapieżne szczupaki są konsumentami II lub wyższego rzędu. Zachodzi więc zjawisko biomagnifikacji, które prowadzi do wyższego stężenia związków rtęci u szczupaków niż zooplanktonu. Proces ten jest wynikiem akumulacji toksycznych substancji z powodu braku możliwości ich usuwania z organizmu oraz większej masy ciała dużych organizmów, a co za tym idzie pochłaniania większych ilości pożywienia już zawierającego w sobie toksyczne związki.