PAH w Sudanie Południowym

Sudan Południowy uzyskał niepodległość w 2011 roku, po zakończeniu trwającej ponad 20 lat wojny domowej. Niestety, w rzeczywistości kraj jest wciąż skonfliktowany. Sytuację utrudniają również trudne warunki klimatyczne i kryzys ekonomiczny kraju. Wszystko to sprawia, że mieszkańcy Sudanu Południowego migrują w inne części kraju lub poza jego granice w poszukiwaniu bezpieczniejszego schronienia, wody i żywności.

Sytuacja w kraju jest bardzo niestabilna, brakuje podstawowych usług, a katastrofy naturalne, takie jak powodzie, dotykają ludzi każdego roku. Szacuje się, że pomocy potrzebuje prawie 2/3 mieszkańców Sudanu. Konflikt i wysiedlenia i silne powodzie, które dotknęły Sudan w 2019 roku, doprowadziły do utrudnień w produkcji żywności. W kraju utrzymuje się krytyczny poziom niedożywienia i poważny brak bezpieczeństwa żywnościowego.

W wyniku powodzi zniszczona została infrastruktura wodno‑sanitarna – dostęp do czystej wody i toalet jest bardzo utrudniony. Obecne warunki wzmagają ryzyko wybuchu epidemii chorób przenoszonych drogą wodną.

Co robi Polska Akcja Humanitarna? W Sudanie Południowym działamy od 2006 roku. Naszym priorytetem jest zapewnienie ludziom dostępu do czystej wody i bezpiecznych warunków higienicznych. Prowadzimy również szeroki zakres działań z zakresu bezpieczeństwa żywnościowego. Osoby wewnętrznie przemieszczone, powracające do domów i lokalne społeczności wspieramy dystrybucjami przedmiotów pierwszej potrzeby i schronień.

Budujemy i remontujemy studnie, latryny i stacje mycia rąk. Dbamy o odpowiednie warunki sanitarne w szkołach. Edukujemy z zakresu dobrych praktyk higienicznych i rozdajemy pakiety z produktami niezbędnymi do zapewnienia sobie i swojej rodzinie odpowiedniego bezpieczeństwa higienicznego.

Nasz Zespół Reagowania Natychmiastowego regularnie sprawdza jakość i dostępność wody wśród lokalnych społeczności, a także dba o skuteczną i szybką odpowiedź na wybuchy epidemii. Badamy potrzeby mieszkańców regionu i dostarczamy im odpowiednie narzędzia i umiejętności, aby sami skutecznie mogli dbać o własne bezpieczeństwo higieniczne.

Aby wesprzeć społeczność w efektywnej produkcji żywności, zapewniamy szkolenia. Dystrybuujemy nasiona, narzędzia rolnicze, sprzęt do nawadniania upraw. Współpracujemy ze społecznością - organizujemy pokazy i szkolenia, inicjujemy działanie Terenowych Szkółek Rolniczych.

Celem naszych działań jest zarówno odpowiadanie na nagłe potrzeby, jak i zwiększanie odporności społeczności na przyszłe kryzysy.

Arabowie w Europie

Stosunki między mniejszością muzułmańską w Europie a społeczeństwem Zachodu cechowała daleko idąca tolerancja państwa i społeczeństwa zachodniego względem wyznawców islamu: muzułmańscy imigranci posiadają pełne prawa obywatelskie. W Europie żyje około 20 milionów muzułmanów, czyli 5% ludności Unii Europejskiej uważa się za muzułmanów. Pokojową koegzystencję mniejszości muzułmańskiej ze społeczeństwem europejskim przerwały jednak ataki w Madrycie i Londynie. Opinia publiczna zaczęła zwracać uwagę na społeczności islamskie i dostrzegać problem w trudnościach asymilacyjnych tej grupy. Asymilacja miejscowej ludności muzułmańskiej stała się niezwykle istotna dla bezpieczeństwa Zachodu, twierdzi Daniel Pipes.

W odróżnieniu od muzułmanów w USA, którzy należą do klasy średniej, europejscy muzułmanie tworzą warstwę niewykwalifikowanych robotników. Są słabo zintegrowani ze społeczeństwem kraju, w którym osiedlili się przeważnie po drugiej wojnie światowej; wykazują tendencje do izolowania się i tworzenia zamkniętych społeczności. Ich kulturową izolację pogłębia raczej nieznajomość języka, a nie odmienność obyczajów. Wielu imigrantów wydaje się akceptować tę separację poprzez utrzymywanie tradycyjnego sposobu życia przekazywanego młodszym pokoleniom przez starszych, natomiast pokolenie urodzone w obcym kraju jest rozdarte pomiędzy dwoma systemami wartości i nie jest w stanie określić własnej przynależności cywilizacyjnej. Należy do pokolenia „kulturowo wykorzenionych”, używając określenia Oliviera Roya. To nowe pokolenie szczególnie mocno narażone jest na wpływ ideologii fundamentalistycznej, ponieważ nie zna doktryny islamu, spotyka się z nią w interpretacji wahhabickiej, prezentowanej przez medresy ufundowane przez Saudów. Mimo to muzułmanie żyjący w Europie mają wyjątkową szansę poprawić wizerunek islamu w świecie – jak twierdzi Mustafa Akyol, turecki politolog i dziennikarz – ponieważ ekstremizmowi mogą przeciwstawić model islamu oparty na tolerancji. Ruchy radykalne w islamie wywodzą się z Bliskiego Wschodu, skąd są importowane do Europy. Obroną przed wpływami radykalnego islamu może być zdaniem Akyola lepsza integracja społeczności muzułmańskich ze społeczeństwami, wśród których żyją w Europie. Wiąże się to z zerwaniem z wyobrażeniem Zachodu jako cywilizacji przyjemności, odartej z wartości duchowych, na rzecz nowego obrazu Europy jako miejsca wolności i tolerancji dla wyznawców wszystkich religii. Ten nowy obraz Zachodu przeciwstawiony wizji fundamentalistów powinien być promowany wśród muzułmanów przez wyedukowanych i światłych imamów. Europejscy muzułmanie powinni także wesprzeć dialog między islamem a Zachodem, rozwijając studia nad obydwiema religiami: chrześcijaństwem i islamem. […] Europa nie stworzyła dotąd racjonalnego projektu, który ułatwiłby muzułmanom asymilację. […] Około 30% Francuzów, Belgów, Holendrów i Niemców przyznaje się do niechęci wobec muzułmanów. Arabscy imigranci w Europie mają mniejsze szanse na znalezienie dobrej pracy niż ich rodacy w Stanach Zjednoczonych. W Niemczech ponad 20% dzieci w siedmiomilionowej społeczności imigranckiej nie kończy szkoły podstawowej, a 40% kończy na niej edukację. Większość muzułmanów nie zna też języka niemieckiego. We Francji z kolei nie ma problemów ze znajomością języka, jednak dostęp do „dobrej edukacji” jest dla imigrantów utrudniony. Europa oferuje muzułmanom rozbudowany system świadczeń socjalnych zamiast pracy i wykształcenia.