Ilustracja przedstawiająca układ współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus czterech do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus trzech do czterech. W układzie przedstawiono wykres składający się z czterech łuków. Pierwszy zaczyna się w trzeciej ćwiartce w punkcie minus trzy, minus jeden. Łuk ten jest lekko wybrzuszony w kierunku osi $Y$ i przechodzi w linię niemal pionowo zorientowaną w układzie, dochodząc do punktu minus dwa, cztery. W tym punkcie rozpoczyna się drugi łuk wybrzuszony w kierunku trzeciej ćwiartki i przechodzący między innymi przez punkt o współrzędnych minus jeden, dwa. Łuk ten kończy się w punkcie 1, 1, gdzie zaczyna się łuk trzeci, biegnący ku większym wartością i wybrzuszony w kierunku punktu o współrzędnych 1, 3. Łuk ten kończy się w punkcie o współrzędnych 2, trzy, gdzie rozpoczyna się czwarty łuk biegnący w kierunku czwartej ćwiartki do punktu o współrzędnych trzy, minus trzy. Łuk ten jest lekko wybrzuszony w kierunku osi $Y$.

Ilustracja przedstawiająca układ współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus czterech do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus czterech do czterech. W układzie przedstawiono wykres funkcji f od x, który stanowi łuk o początku w drugiej ćwiartce, punkcie o współrzędnych minus 3, 2, zaś końcu w punkcie o współrzędnych 2, 4 w pierwszej ćwiartce. Łuk ten wybrzuszony jest do dołu i przesunięty w kierunku trzeciej ćwiartki, gdzie znajduje się punkt najbardziej wysunięty punkt wybrzuszenia o współrzędnych w punkcie minus 1, minus cztery.

Ilustracja przedstawiająca współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus dwóch do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus trzech do trzech. W układzie przedstawiono wykres funkcji f od x, który stanowi podwójnie wybrzuszony łuk, którego pierwszy koniec znajduje się w drugiej ćwiartce w w punkcie o współrzędnych minus 2, 1; zaś drugi koniec w punkcie o współrzędnych 4, 2 znajdującym się w pierwszej ćwiartce układu. Pierwsze wybrzuszenie znajduje się w drugiej ćwiartce, gdzie od punkty początkowego łuk biegnie ku górze aż do wybrzuszenia w punkcie o współrzędnych minus 1, 0, a następnie wykres kieruje się do trzeciej ćwiartki, przechodząc między innymi przez punkt o współrzędnych 0, 1, dociera do drugiego wybrzuszenia w punkcie o współrzędnych 2, minus 3, a następnie kieruje się do ćwiartki pierwszej, do wspomnianego już punktu końcowego o współrzędnych 4, dwa.

Ilustracja przedstawiająca układ współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus czterech do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus czterech do czterech. W układzie przedstawiono wykres składający się z dwóch rozłącznych łuków. Pierwszy łuk znajduje się w drugiej i trzeciej ćwiartce. Punkt początkowy ma współrzędne minus 4, minus 2 i znajduje się w trzeciej ćwiartce, zaś punkt końcowy minus 1, 3 i znajduje się w ćwiartce drugiej. Łuk ten wybrzuszony jest do dołu w kierunku wartości ujemnych, a wybrzuszenie znajduje się w punkcie o współrzędnych minus 4, 2 i jedna czwarta. Drugi łuk ma początek w pierwszej ćwiartce w punkcie o współrzędnych 1, 2, następnie krzywa kieruje się ku górze, gdzie znajduje się wybrzuszenie, które jest najdalej wysunięte w punkcie o współrzędnych dwa i trzy czwarte, cztery, następnie łuk kieruje się ku wartościom ujemnym do punktu o współrzędnych 4, minus 3, znajdującego się w czwartej ćwiartce.

Ilustracja przedstawiająca układ współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus czterech do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus czterech do czterech. W układzie przedstawiono wykres funkcji f od x, który stanowią dwa rozłączne łuki. Pierwszy z nich jest podwójnie wybrzuszony i znajduje się w drugiej i trzeciej ćwiartce. Punkt, w którym łuk rozpoczyna się, znajduje się w trzeciej ćwiartce i ma współrzędne minus 4, minus 2, z kolei końcowy punkt łuku o współrzędnych minus 1, 2 zlokalizowany jest w drugiej ćwiartce. Poczynając od trzeciej ćwiartki łuk kieruje się ku górze i jest lekko wybrzuszony w kierunku punktu o współrzędnych minus 3, minus 2; następnie przechodzi przez punkt minus3, minus 1, przecina oś poziomą i dociera do drugiego wybrzuszenia, w punkcie o współrzędnych minus 1 przecinek pięć, trzy, skąd opada do punktu końcowego o współrzędnych minus 1, dwa. Drugi łuk znajduje się w pierwszej i czwartej ćwiartce. Łuk rozpoczyna się w punkcie o współrzędnych 1, 4 w pierwszej ćwiartce, następnie kieruje się do dołu, przecinając oś poziomą, przechodząc przez punkt o współrzędnych 2, minus 2, w którym znajduje się wybrzuszenie. Punktem końcowym łuku jest punkt o współrzędnych trzy, minus trzy.

Ilustracja przedstawiająca układ współrzędnych wraz z opisanymi osiami. Poziomą $X$ oraz pionową $Y$. Na osi poziomej zaznaczono argumenty od minus jednego do czterech, zaś na osi pionowej wartości od minus jednego do siedmiu. W układzie zaznaczono punkty należące do wykresu funkcji f od x o współrzędnych 1, 1; następnie 2, 3; dalej 3, 4 i wreszcie 4, siedem.

Ilustracja przedstawiająca dwa układy współrzędnych z opisanymi osiami. Osiami poziomymi X oraz pionowymi Y. W obu przypadkach na osiach poziomych zaznaczono argumenty od minus jednego do czterech oraz na osi pionowej wartości również od minus jednego do czterech. W układzie a wykres funkcji stanowi podwójnie wybrzuszony łuk, który ma początek w punkcie o współrzędnych 0, 0, następnie kieruje się ku górze, wybrzusza lekko w kierunku punktu o współrzędnych 2, 0, dalej kieruje się ku górze i lekko wybrzusza w kierunku punktu o współrzędnych 2, 2 a następnie wypłaszcza się i kończy w punkcie o współrzędnych 3, dwa. Wykres b stanowi ponownie podwójnie wybrzuszony łuk, który ma początek w punkcie o współrzędnych 0, 3, zaś koniec w punkcie 4, jeden. Idąc od punktu 0, 3 wykres kieruje się ku górze do pierwszego wybrzuszenia , które osiąga punkt 1, 4, a następnie zaczyna kierować się ku osi X, którą przecina w punkcie o współrzędnych 2, 0, dalej osiąga punkt o współrzędnych dwa i pół, minus 1, gdzie zaczyna kierować się ku górze, przecina oś poziomą i dociera do punktu o współrzędnych 4, jeden.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus czterech do czterech oraz z pionową osią Y od minus dwóch do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f składający się z dwóch łuków. Od lewej mamy łuk wybrzuszony w dolnym prawym kierunku o lewym zamalowanym końcu o współrzędnych minus 4, minus dwa. Łuk biegnie w prawo w górę, przecina oś X w punkcie x równa się minus 2, a następnie biegnie do prawego końca o współrzędnych minus 1, trzy. Z tego punktu biegnie drugi łuk wybrzuszony w dół. Łuk ten najpier biegnie ukośnie w prawo w dół, przecinając oś Y w punkcie y równa się trzy drugie oraz przecinając oś X w punkcie x równa się jeden. Łuk biegnie dalej w ukośnie w dół do punktu krytycznego o współrzędnych 3, minus dwa, skąd odbija do góry do prawego końca o współrzędnych 4, zero.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus czterech do czterech oraz z pionową osią Y od minus dwóch do dwóch. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f będący łamaną o wierzchołkach od lewej: pierwszy: minus 3, 0, drugi: minus 2, minus 2, trzeci: minus 1, minus 2, czwarty: dwa, jeden, piąty: 3, 0, oraz szósty 4, dwa.