Fluor i brom posiadają siedem elektronów walencyjnych i przyjmują jeden, aby uzyskać trwałą konfigurację elektronową. Wodór posiada jeden elektron walencyjny i przyjmuje jeden elektron, aby uzyskać trwałą konfigurację elektronową.

Oblicz różnice elektroujemności dla atomów tworzących wiązania.

• $\Delta \mathit{E}$ – rożnica elektroujemności

Różnica elektroujemności jest największa w przypadku tlenu i wodoru, czyli w cząsteczce wody.

Przeanalizuj możliwe konfiguracje elektronowe obydwu jonów.

Oddając jeden elektron, sód zyskuje korzystną, stabilną konfigurację ${\text{Na}}^{+}\left[\text{Ne}\right]$. Jeśli natomiast oddałby jeszcze jeden elektron, pozostałby z drugą, niewypełnioną powłoką, a taka sytuacja nie jest korzystna energetycznie.

Przeanalizuj możliwe konfiguracje elektronowe obydwu jonów.

Przyłączając jeden elektron, chlor zyskuje korzystną, stabilną konfigurację ${\text{Cl}}^{-}\left[\text{Ar}\right]$. Jeśli natomiast przyłączyłby jeszcze jeden elektron, oznaczałoby to umieszczenie elektronu na kolejnej powłoce 4, a taka sytuacja, czyli posiadanie niezapełnionej powłoki, nie jest korzystna energetycznie.

Zastanów się, jakim związkiem jest chlorek sodu. Jakiego rodzaju wiązania występują w tym związku?

Nie możemy mówić o cząsteczce chlorku sodu, ponieważ jest to związek jonowy, w którym kationy sodu i aniony chloru tworzą kryształy. W kryształach, każdy kation sodu otoczony jest przez 6 anionów chlorkowych, a każdy anion ${\text{Cl}}^{-}$ przez 6 różnych kationów ${\text{Na}}^{+}$. Proporcje wynoszą więc $\text{1 : 1}$. Dlatego, chcąc symbolicznie opisać chlorek sodu, najbardziej poprawny byłby zapis ${\text{Na}}^{+}{\left[{\text{Cl}}^{-}\right]}_{\text{n}}$. Chemicy na co dzień stosują umowny zapis $\text{NaCl}$, który pokazuje proporcje i jest uznawany za poprawny. Natomiast błędem jest mówienie o cząsteczce chlorku sodu, ponieważ taka nie istnieje. Podsumowując, nie można podać wzoru cząsteczki chlorku sodu, jedynie wzór chlorku sodu ($\text{NaCl}$).

Wiązanie to polega na uwspólnianiu elektronów walencyjnych przez tworzące je atomy oraz na utworzeniu wiążących par elektronowych.

W cząsteczce azotu wystepuje wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane. Atomy azotu posiadają trzy niesparowane elektrony, które biorą udział w tworzeniu wiązania. W efekcie powstaje cząsteczka o potrójnym wiązaniu.

R12yd6RyCs4re

Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy cząsteczki azotu, która to zbudowana jest z dwóch atomów azotu $\text{N}$. Pomiędzy nim znajduje się sześć kropek, tworzących trzy pary elektronowe. Po zewnętrznej stronie symboli znajdują się po dwie kropki również stanowiące pary elektronowe, jedna niebiorące udziału w tworzeniu wiązań.