Sprawdź się
Zaznacz, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe.
Stwierdzenie | Prawda | Fałsz |
Koalicja rządowa we Francji składa się zazwyczaj z partii, które zawierają porozumienie jeszcze przed wyborami parlamentarnymi. | □ | □ |
„Wielka koalicja” to fraza określająca w Niemczech koalicję chadecko-socjaldemokratyczną. | □ | □ |
Zarówno we Francji, jak i w Niemczech od 20 lat zmniejsza się liczba partii politycznych w parlamencie. | □ | □ |
Przyporządkuj niżej wymienione partie polityczne do państw, w których działają.
Ruch Demokratyczny, Wolna Partia Demokratyczna, Zieloni/Sojusz ’90, Republikanie, Unia Chrześcijańsko-Społeczna., Partia Socjalistyczna
Niemcy | |
---|---|
Francja |
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenia.
Francuska łamigłówka. Kulisy zmiany rządu we FrancjiPowodów zmiany szefa rządu należy się doszukiwać nie w osobistej relacji między Macronem a Philippem (która, jak publicznie utrzymują, pozostaje przyjazna), ale w czynnikach wewnątrz obozu władzy. Partia Macrona traci bowiem grunt i nowe otwarcie wydaje się potrzebne jak nigdy dotąd. W Zgromadzeniu Narodowym (niższej izbie parlamentu) koalicja rządząca straciła w maju większość absolutną. Od LREM odłączyli się posłowie z lewego skrzydła partii, dołączając do nowego, centrolewicowego klubu Ekologia, Demokracja, Solidarność. Wielu z posłów, których Macron w 2017 r. wprowadził do parlamentu, nie miało dotychczas doświadczenia politycznego, a rozłamy pozostają dla jego stronnictwa prawdziwą plagą. W wywiadzie dla „Journal du Dimanche” nowy premier zapowiedział, że jego pierwszym zadaniem będzie zjednoczenie sił popierających prezydenta. Jednym ze źródeł poparcia może być jego dotychczasowa partia. Niektórzy posłowie z umiarkowanego skrzydła republikanów (do którego zalicza się również Castex) w ostatnich miesiącach ciepło wypowiadali się o działaniach rządu wobec epidemii.
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenie.
Systemy polityczne współczesnego świataZważmy, że siła partii niekoniecznie wynika z ilości kontrolowanych przez nią mandatów, a jedynie ze zdolności stania się krytycznym uczestnikiem koalicji, to jest takim, którego wejście zapewnia jej bezwzględną większość, a wyjście – większości tej pozbawia. Okoliczność ta stanowi istotną szansę dla partii małych, których faktyczne znaczenie polityczne wzrasta ponad poziom uzyskiwanego przez nie poparcia. W ten sposób istotnego znaczenia nabrali niemieccy liberałowie (FDP), zdobywający pomiędzy 5 a 10% głosów, włoscy socjaliści w latach 80., izraelskie partie wyznaniowe czy niewielkie irlandzkie ugrupowanie Progresywnych Demokratów, które np. w 1989 r. zdobyło 5,5% głosów, ale weszło w skład gabinetu jako niezbędny uczestnik koalicji, stając się w miarę regularnym partnerem dominującej niegdyś Fianna Fáil.
Materiał źródłowy do ćwiczeń 6–7.
Koabitacja w systemie politycznym V Republiki FrancuskiejTerminu cohabitation na zdefiniowanie tego rodzaju układu politycznego, jako pierwszy użył Valery Giscard d’Estaing, prezydent V Republiki w latach 1974–1981, w wywiadzie udzielonym tygodnikowi „L’Express” 14 stycznia 1983 r. Szukając etymologicznych źródeł tego pojęcia, należy się odnieść do podstawowego znaczenia, jakie posiada ono w języku francuskim. Cohabitation oznacza wspólne zamieszkiwanie (fr. habiter – mieszkać). Odnosząc się do problematyki ustrojowej, można więc powiedzieć, że koabitacja to wspólne mieszkanie pod jednym dachem dwóch rodzin politycznych, czyli – jak pisze A. Pułło – konieczność pokojowego współistnienia, wymuszająca zgodne działanie prezydenta i premiera, mimo że reprezentują oni przeciwne obozy i dążą do realizacji innych programów politycznych. Konstytutywnym elementem wskazanego zjawiska politycznego jest wywodzenie się obu członów władzy wykonawczej ze środowisk ulokowanych na przeciwległych biegunach sceny politycznej.
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenie.
Chaos na scenie politycznej w RFN: rezygnacja przewodniczącej CDUDla chadecji wybór pomiędzy współpracą z Lewicą lub AfD będzie coraz większym wyzwaniem strukturalnym. Rozdrobnienie sceny politycznej prowadzi do trudności w budowaniu koalicji przeciwko AfD lub Lewicy, zwłaszcza na wschodzie kraju. Do tworzenia większości coraz częściej konieczna będzie koalicja trzech lub czterech ugrupowań. Najbliższym testem dla chadecji będą przyszłoroczne wybory w Saksonii‑Anhalt oraz Meklemburgii‑Pomorzu Przednim, w których utworzenie koalicji bez AfD lub Lewicy może okazać się niemożliwe. Na ten dylemat nakładają się zarzuty pod adresem kierownictwa partii, w którym silnie reprezentowani są przedstawiciele zachodnich landów, o niezrozumienie specyfiki landów wschodnich. Chadecja w landach wschodnich jest bardziej konserwatywna i z obawy przed odpływem znacznej części elektoratu do AfD bardziej skłonna do współpracy ze skrajną prawicą niż nadal postrzeganą jako ugrupowanie postkomunistyczne Lewicą.