Jan Żmuda Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy

W czasie tych dwóch konfliktów terytorium Kosowa było plądrowane przez Serbów, Albańczyków oraz Turków, co miało skutek w postaci bardzo licznej migracji ludności cywilnej.

1 Źródło: Jan Żmuda, Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy, „Kultura i Polityka” 2010, nr 7, s. 56.

Magdalena Ickiewicz-Sawicka (…) konflikt o Kosowo studium kryminologiczne

Wizyta i nocleg w jednej z serbskich rodzin zamieszkujących w tej enklawie: małżeństwo: Gabriela – 30 lat, Marko – 34 lata (dyrektor miejscowej serbskiej szkoły), dzieci: Filip – 7 lat, Paweł – 1,5 roku. Małżeństwo wraz ze swoją matką (Róża, wiek około 55–50 lat) uprawia winorośl i utrzymuje się także ze sprzedaży wina i miejscowego destylatu – rakii. (…)

Była to dość zamożna rodzina – posiadała dużą posesję wraz z rozległym domem i budynkami gospodarczymi. (…) Podczas wywiadu gospodyni zaznaczała, że teoretycznie posiadają liczne nieruchomości w postaci ziemi, ale mogą ją uprawiać tylko w obrębie swojej miejscowości, czyli tzw. enklawy. Pomimo aktu własności ziemi poza miejscowością nie mają rzeczywistej możliwości jej użytkowania, dzierżawienia czy sprzedaży. Miejscowi Kosowarzy przejmują sukcesywnie ich majątek, fałszując akty notarialne lub inne dokumenty własności. Faktyczni właściciele są bezradni wobec (…) administracji i tracą swoje majątki na rzecz (…) kosowarskiej społeczności

2 Źródło: Magdalena Ickiewicz-Sawicka, (…) konflikt o Kosowo studium kryminologiczne, dostępny w internecie: pb.edu.pl [dostęp 16.03.2021 r.].

Jan Żmuda Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy

W chwili wybuchu konfliktu w Bośni i Hercegowinie w 1992 roku o Kosowie już nikt nie pamiętał. (…)
Kosowo było rejonem w miarę stabilnym w porównaniu do ogarniętej walkami Bośni, Somalii czy Rwandy, nie można było przekazywać „krwawych relacji”, które przyciągnęłyby uwagę zachodnich odbiorców, a tym samym zainteresowanie zachodnich rządów. Kosowscy Albańczycy nie posiadali też w tamtym czasie zorganizowanej diaspory (…). Dodatkowo (…) Slobodan Milošević wielokrotnie sygnalizował w czasie rozmów z dyplomatami zachodnimi, że kwestia kosowska to wewnętrzny problem (…) który nie może być umiędzynarodowiony. Uzależnił on od tej sprawy wsparcie Belgradu w czasie rozmów pokojowych między bośniackimi Serbami, muzułmanami i Chorwatami. W ten oto sposób w porozumieniu z Dayton nie znalazło się ani jedno słowo poświęcone Kosowu.

Kosowo Źródło: Jan Żmuda, Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy, „Kultura i Polityka” 2010, nr 7, s. 59.

zm Parlament Kosowa wybrał Vjosę Osmani na prezydenta kraju

Były prezydent Kosowa Hashim Thaci przebywa w areszcie w Hadze, gdzie oczekuje na proces przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym. Wraz z nim do Hagi zostało przewiezionych jeszcze trzech innych dowódców Armii Wyzwolenia Kosowa: Rexhep Selimi – obecnie deputowany do parlamentu Kosowa, Kadri Veseli – przewodniczący Demokratycznej Partii Kosowa, z którą związany jest także prezydent Thaci, a także Jakup Krasniqi – jeden z nestorów kosowskiej opozycji.

parlament Źródło: zm, Parlament Kosowa wybrał Vjosę Osmani na prezydenta kraju, 5.04.2021 r., dostępny w internecie: bankier.pl [dostęp 4.05.2021 r.].

Jan Żmuda Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy

Niepodległość sprawiła, że świat ponownie zainteresował się Kosowem. (…) Nawet w Unii Europejskiej będącej największym darczyńcą, a obecnie posiadającej także największą misję w Kosowie – EULEX – pięć państw członkowskich, z obawy przed zawirowaniami w swojej polityce wewnętrznej, nie uznało niepodległości Kosowa (Hiszpania, Słowacja, Rumunia, Grecja i Cypr).

1 Źródło: Jan Żmuda, Kosowo, czyli państwo peryferyjne w sercu Europy, „Kultura i Polityka” 2010, nr 7, s. 56.