Małgorzata Rodak-Majewska Kultura elitarna – kultura masowa (nieco mniej beztrosko)

Istotą rozwoju kultury jest nieustanny spór o wartości, bez niego ginie i obumiera. Ten spór utrzymuje kulturę w stanie wciąż zagrożonej równowagi, zmusza do progresji, do szukania konsensusu. W zbiorowej świadomości istnieją zarówno Sokrates, jak i Lacan, Platon i Marks, Heidegger i Spinoza, nawet jeśli na co dzień nie zdajemy sobie z tego sprawy. I ta zbiorowa świadomość łączy konsumentów kultury masowej z elitarystami.

Lubię Gilmoure’a i A Perfect Circle, z przyjemnością słucham Świetlików i czytam Agatkę Christie, noszę czarne skórzane spódnice i wysokie obcasy. Używam telefonu komórkowego i oglądam czasem jakiś program w TV. Nie można dziś funkcjonować (niemal nie można), nie będąc konsumentem kultury masowej. Przed jej uwielbieniem i przed arogancją broni nas jednak poczucie smaku i metafizyczny temperament. Trzeba z niej korzystać, ale nie wolno jej się poddać.

1 Źródło: Małgorzata Rodak-Majewska, Kultura elitarna – kultura masowa (nieco mniej beztrosko), dostępny w internecie: defendo.wordpress.com [dostęp 5.03.2021 r.].

Izabella Bukraba-Rylska Kultura ludowa – wieś – mieszkańcy wsi

Diagnozy obecnego stanu kultury ludowej w Polsce zwracają uwagę na jej szybki zanik po II wojnie światowej. Tradycyjna kultura ludowa (…) zachowują się jeszcze w specjalnych „enklawach”, „niszach” środowiskowych: małych, względnie izolowanych ośrodkach o przewadze gospodarki rolniczej, oddalonych od większych miast.

2 Źródło: Izabella Bukraba-Rylska, Kultura ludowa – wieś – mieszkańcy wsi, dostępny w internecie: irwirpan.waw.pl [dostęp 6.03.2021 r.].

Anna Weronika Brzezińska Specjaliści od kultury ludowej?

Włączenie kultury ludowej jako elementu kultury ogólnonarodowej wyznaczyło na kolejne stulecie kierunki nie tyle jej rozwoju, co kreowania, aranżowania, inspirowania oraz wykorzystywania jako elementu gry politycznej. Przykładem są powstające w okresie XIX w. pierwsze towarzystwa skupiające miłośników tzw. ludowizny oraz ich działania, polegające m.in. na powoływaniu do życia muzeów regionalnych i skansenów. Tym samym zaczęły powstawać pierwsze kolekcje etnograficzne, bardziej lub mniej spójne i opisane pod względem naukowym.

specjaliści Źródło: Anna Weronika Brzezińska, Specjaliści od kultury ludowej?, „Nauka” 2009, nr 3, s. 158.