Wirtualny spacer. Dwór w Kąśnej to jedyna zachowana w świecie posiadłość, w której Ignacy Jan Paderewski mieszkał i tworzył. Stałą ekspozycję stanowią meble oraz przedmioty użytkowe należące do Muzeum Narodowego w Warszawie. Pierwsza część wirtualnego spaceru przedstawia starodawny pokój. Ma on niebieskie ściany oraz drewniany parkiet na podłodze. Pod oknem stoi fortepian. Obok niego dwa krzesła i stojący zegar. Naprzeciwko stoi witryna z książkami, biurko oraz krzesła. Opisane elementy spaceru wirtualnego. 1. Fortepian mistrza. W neorokokowym salonie stoi fortepian Petrof, na którym Ignacy Jan Paderewski tworzył i grał, będąc w Polsce. Jest to jedna z najcenniejszych pamiątek po kompozytorze. Zdjęcie przedstawia czarny fortepian. Zdjęcie przedstawia wnętrze salonu, w rogu którego stoi czarny fortepian, a przy nim stołek. Źródło: Fortepian Ignacego Paderewskiego ofiarowany polskiej ambasadzie w Waszyngtonie w czasie II wojny światowej, pl.wikipedia.org, domena publiczna. 2. Kompozytor. Ignacy Jan Paderewski skomponował tylko jedno dzieło sceniczne, operę Manru, na przełomie XIX i XX w. Jej prapremiera odbyła się w Dreźnie 29 maja 1901 r. i wkrótce potem została zaprezentowana we Lwowie. Prapremiera amerykańska odbyła się w nowojorskim teatrze Metropolitan Opera 14 lutego 1902 r. Opera powstała na podstawie utworu Józefa Ignacego Kraszewskiego Chata za wsią. [Inne – przyp. autora] kompozycje Paderewskiego były dość popularne za jego życia i na jakiś czas weszły do stałego repertuaru filharmonii, szczególnie Fantaisie polonaise sur des thèmes originaux (Fantazja polska na tematy własne) na fortepian i orkiestrę, Koncert fortepianowy a‑moll oraz Symfonia h‑moll Polonia. Szczególnym powodzeniem cieszyły się miniatury fortepianowe; Menuet G‑dur, Op. 14 Nr 1, nawiązujący do stylu Mozarta, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów fortepianowych wszech czasów. I chociaż bezwzględny harmonogram koncertowy oraz coraz poważniejsza i pilniejsza działalność polityczna i charytatywna ograniczały Paderewskiego w komponowaniu, pozostawił po sobie ponad 70 dzieł orkiestrowych, instrumentalnych i wokalnych. Ilustracja przedstawia afisz opery. Fragment treści afiszu: Teatr Miejski w Krakowie. Opera polska Teatru Lwowskiego w Krakowie. W piątek dnia 26 lipca 1901 roku. Gościnny występ Aleksandra Bandrowskiego. Manru. 3. Estrada młodych. Dwór – Centrum Paderewskiego współpracuje ze szkołami muzycznymi, przygotowując dla uczniów warsztaty muzyczne, audycje i koncerty dyplomowe. W Dworze Paderewskiego każdego roku gościmy młodych wokalistów i instrumentalistów, którzy w jedynej zachowanej w świecie posiadłości Mistrza Paderewskiego mogą szlifować swój warsztat i występować przed szeroką publicznością. 4. Centrum Ignacego Jana Paderewskiego w Kąśnej Dolnej niedaleko Tarnowa powstało w 1990 r. w dawnym dworze mistrza. Celem instytucji jest krzewienie muzyki klasycznej i edukacji kulturalnej. Centrum zajmuje się także rozpowszechnianiem wiedzy o Ignacym Janie Paderewskim – wybitnym pianiście i kompozytorze, wielkim patriocie i mężu stanu. Organizowane są tu też cykliczne warsztaty muzyczne czy koncerty, od lat wpisane w polski kalendarz wydarzeń muzycznych, jak np. Festiwal Muzyki Kameralnej Bravo Maestro, Festiwal Tydzień Talentów czy Festiwal Viva Polonia! Ku pokrzepieniu serc. Zdjęcie przedstawia biały dworek, do którego prowadzi ganek z portykiem. Nad nim powiewa na wietrze polska flaga. Przed dworkiem jest położona kostka brukowa. W tle widoczne są pola oraz niebo z chmurami. Druga część wirtualnego spaceru przedstawia pokój sypialny. Światło do pomieszczenia wpada przez okno z zasłonami i kwiecistymi firanami. Ściany są jasnoróżowe, na podłodze jest drewniany parkiet. W pokoju znajdują się łóżko, toaletka a krzesłem, stolik, kilka kufrów na ubrania oraz masywna, drewniana szafa. Opisane elementy spaceru wirtualnego. 1. Ignacy Jan Paderewski. Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1860 r. w Kuryłówce, zmarł 29 czerwca 1941 r. w Nowym Jorku. Jest jednym z najwybitniejszych polskich pianistów i kompozytorów. Angażował się w działania niepodległościowe jako mąż stanu i polityk. To dzięki niemu prezydent Woodrow Wilson w swoim ultimatum uzależniającym podpisanie przez Stany Zjednoczone traktatu wersalskiego umieścił punkt domagający się zgody stron na suwerenność Polski. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pełnił funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych (1919 r.). Otrzymał m.in. Order Orła Białego, francuski Krzyż Wielki Legii Honorowej oraz tytuł Rycerza Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego. Zdjęcie przedstawia portret starszego mężczyzny. Ma owalną twarz ze zmarszczkami, wąsy oraz siwe włosy. Mężczyzna ma wzrok zwrócony w prawą stronę zdjęcia. Ma założony melonik, ubrany jest w garnitur z jasnym krawatem. 2. Sypialnia Heleny Paderewskiej. Helena Paderewska, żona kompozytora, urodziła się w 1856 r., zmarła 16 stycznia 1934 r. w Riond‑Bosson. Była działaczką społeczną. Miała spory wpływ na decyzje małżonka, także te polityczne. Pochodziła z rodziny spolonizowanych inflanckich Niemców – baronów Rosen. Jako osoba niepełnoletnia wyszła za mąż wbrew woli rodziców za skrzypka Władysława Górskiego, z którym miała syna. Po unieważnieniu tego małżeństwa w 1899 r. poślubiła Paderewskiego, który wówczas był już wdowcem i także miał syna z pierwszego małżeństwa. Zdjęcie przedstawia portret dojrzałej kobiety. Ma ciemne włosy, kapelusz oraz płaszcz z jasnym, futrzanym kołnierzem. Kobieta ma wzrok zwrócony w prawą stronę zdjęcia. Trzecia część wirtualnego spaceru przedstawia wąski pokój z żółtymi ścianami, drewnianą podłogą i wzorzystą, podłużną wykładziną. Znajdują się w nim małe biurko, ciemny kredens, dwie ławy, dwa wazony. Na ścianie wiszą wzorzyste tkaniny. Obok jest drugie pomieszczenie z fortepianem oraz masywną szafą z lustrem. Opisane elementy wirtualnego spaceru. 1. Kariera pianistyczna Ignacego Jana Paderewskiego. Ignacy Jan od dziecka przejawiał zdolności muzyczne. Swój pierwszy wielki sukces odniósł jako pianista w 1887 r., a rok później odbył się jego pierwszy duży koncert w Paryżu. Koncertował także w Londynie przed brytyjską królową Wiktorią. Tournée, jakie odbył po Stanach Zjednoczonych w latach 1891–1892, przyniosło mu nie tylko niezależność finansową, ale także okazało się tak wielkim sukcesem, że postanowił się tam osiedlić. Tam też zaczęto go nazywać „czarodziejem klawiatury” i „królem pianistów”. Karierę muzyczną przerwały mu sprawy państwowe związane z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Do koncertowania powrócił w 1922 r. Od tej pory przeplatał muzykę z działalnością polityczną. Jako pianista reprezentował późnoromantyczny styl, oparty na gwałtownych zmianach barwy, nieregularnym tempie (rubato), intensywnym użyciu pedału i lirycznych, śpiewnych liniach melodycznych. Stał się przodującym interpretatorem romantyków – Chopina i Liszta, jednakże wielu muzyków i krytyków wychwalało również jego wykonania Bacha i Beethovena. 2. Polityk i filantrop. Ignacy Jan Paderewski wychowany został w etosie miłości do ojczyzny i poczucia obowiązku wobec rodaków. (...) Do polityki Paderewski trafił poprzez działalność dobroczynną. W 1910 r. artysta był już człowiekiem bardzo majętnym, a przy tym hojnym darczyńcą wielu akcji charytatywnych, szczególnie tych organizowanych z myślą o polskich sierotach i ofiarach represji, choć finansował także stypendia dla młodych muzyków, zasiłki dla bezrobotnych, pomoc dla weteranów, kliniki rehabilitacji, oddziały położnicze i wiele innych inicjatyw. (...) Wybuch I wojny światowej – jedna z największych tragedii kontynentu europejskiego – paradoksalnie stworzył najlepszą okazję do wprowadzenia sprawy polskiej niepodległości na forum światowe. Paderewski, wówczas mieszkaniec Kalifornii, został amerykańskim reprezentantem Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, ciała politycznego sprzymierzonego z państwami Ententy. Agitował wśród imigrantów, aby zaciągali się do polskich sił zbrojnych we Francji, nagabywał wszystkich możliwych dygnitarzy i wpływowe postaci, przemawiał do Amerykanów bezpośrednio z mównicy czy z radia, apelując o pamięć o losie jego narodu. Miał tak napięty harmonogram publicznych wystąpień, zbiórek pieniężnych czy spotkań, że zawiesił granie koncertów na kilka lat, poświęcając się w pełni działalności dyplomatycznej. W przeddzień przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny, w styczniu 1917 r., doradca prezydenta Woodrowa Wilsona, pułkownik House, zwrócił się do Paderewskiego z prośbą o przygotowanie memorandum na temat sprawy polskiej. (...) Ustanowienie »Nowej Polski« stało się jednym ze słynnych czternastu punktów prezydenta Wilsona, postulatów stanowiących punkt wyjścia dla negocjacji pokojowych kończących I wojnę światową. Paderewski przypłynął do Europy w listopadzie 1918 r. Na lądzie rozwój wypadków był szybki. Większość polskiego terytorium kontrolowana już była przez polskie siły zbrojne, a na czele odradzającego się państwa stał dowódca wojskowy Józef Piłsudski. Przybycie Paderewskiego do Poznania – miasta wciąż okupowanego przez siły pruskie – wywołało euforię i dało bodziec do wywołania zbrojnego powstania, które zakończyło się sukcesem, a więc wyzwoleniem Wielkopolski spod niemieckiego panowania. Wszystkie frakcje polityczne zgodne były, że Polska powinna wysłać na konferencję pokojową w Wersalu delegata, który zdolny byłby reprezentować tam interesy wszystkich Polaków. Paderewski, najbardziej rozpoznawalny spośród orędowników polskiej sprawy, wybrany został szefem delegacji. W ten sposób został sygnatariuszem Traktatu Wersalskiego. W czasie zaledwie 10 miesięcy istnienia rządu Paderewskiego miejsce miały przełomowe wydarzenia: demokratyczne wybory do Sejmu, ratyfikacja Traktatu Wersalskiego, zapis traktatu na temat ochrony mniejszości narodowych w nowym państwie, ustanowienie publicznego szkolnictwa. Paderewski musiał stawić czoła problemowi bezrobocia, załagodzenia etnicznych i społecznych konfliktów, opanowania wybuchu epidemii i oddalenia groźby głodu wywołanej zniszczeniami wojennymi. 3. Dwór — Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Aranżacja wnętrz Dworu przywołuje czasy, kiedy mieszkał tu Paderewski. Stałą ekspozycję stanowią meble oraz przedmioty użytkowe przekazane przez Muzeum Narodowe w Warszawie. Całości dopełniają pamiątki związane z Patronem miejsca, które przybliżają jego prywatne i publiczne życie. Odtworzone zostały: gabinet Pana Domu, sypialnia Heleny Paderewskiej, salony – klasycystyczny i neorokokowy, pokój chiński i salonik. Hall dworski, w którym w czasach Paderewskiego stał duży stół bilardowy, pełni obecnie funkcję estrady dla koncertujących tu artystów. Kluczowym elementem wystroju jest wysokiej klasy fortepian marki Fazioli.