Ubajda powierzył rządy nad Hiszpanią Abd ar‑Rahmanowi Ibn Abd Allahowi al‑Akki, który okazał się człowiekiem bogobojnym i udał się na wyprawę przeciwko krainie Franków, najdalszych wrogów Hiszpanii. Zdobył on znaczne łupy i pokonał swoich nieprzyjaciół. Wśród różnych przedmiotów zagarnął on pewną „stopę” ze złota, inkrustowaną perłami, rubinami i szmaragdami. Abd ar‑Rahman wydał rozkaz rozbicia jej, przywłaszczając sobie piątą część [łupu] i rozdzielając resztę pomiędzy towarzyszących mu muzułmanów. Ubajda dowiedział się o tym i zapaławszy wielkim gniewem napisał doń list z pogróżkami. Abd ar‑Rahman odpowiedział [pisemnie]: „Nawet gdyby niebo i ziemia stały się jedną zagęszczoną masą, On Miłosierny mógłby dostać z niej tych, którzy odczuwają przed Nim bojaźń”. Według Jahji, polegającej na [świadectwie] Al‑Lajsa, on przedsięwziął nową wyprawę, lecz zginął jako męczennik za wiarę, z wszystkimi swoimi towarzyszami w roku 115 [II 733‑II 734].

C Źródło: Jerzy Hauziński, Kraje i kultury śródziemnomorskie, Poznań 2000, s. 109–110.

W tym czasie Saraceni z miejscowości zwanej Septem, w Afryce, sforsowali cieśninę i zajęli całą Hiszpanię. Następnie po dziesięciu latach wyruszyli wraz z żonami i dziećmi do Akwitanii, prowincji galijskiej, jakby mieli zamiar w niej zamieszkać na stałe. Karol żył wtedy w niezgodzie z Eudonem, władcą Akwitanii. Połączyli jednak swe siły i zgodnie walczyli z Saracenami?” Frankowie uderzywszy na Saracenów wycięli spośród nich 375 tysięcy, podczas gdy sami stracili tam jedynie 1500 wojowników. Również Eudon ze swoim wojskiem uderzył na ich obóz, tak samo wielu zgładził i wszystko spustoszył.

D Źródło: Paweł Diakon, Historia rzymska. Historia Longobardów, tłum. I. Lewandowski, Warszawa 1995, s. 322–323.