Rozważ np. następujące kwestie: 

• kogo dotyczy samotność,

• jak jest przeżywana, 

• z czego wynika,

• jakie inne uczucia i wydarzenia jej towarzyszą.

W ustaleniu, czy odpowiedź jest poprawna, pomogą ci słowa‑klucze dobrane do każdego cytatu:

1. samotność chorego, pułapka, samotność w tłumie

2. Cottard, nieufność, przemiana

3. Paneloux, surowość, przemiana, Bóg

4. samotność pośród ludzi, rozpad i spłycenie relacji

5. rozpad relacji, brak porozumienia, samotność wśród ludzi

6. Rambert, opuszczenie, bezsilność, apatia

7. pozorne wsparcie, opuszczenie, niemożność prawdziwego zrozumienia, samotność miasta

Zwróć szczególną uwagę na różnice między postawami bohaterów.

Sprawdź, czy w twojej odpowiedzi zostały zawarte następujące wnioski:

Bernard Rieux – jest świadomy bezcelowości swych działań, wie, że w ostatecznym rachunku są skazane na porażkę, ale walczy z zarazą mimo wszystko. Jest niezłomny i skrajnie altruistyczny. Nie jest idealistą, cechuje go pragmatyzm, wytrwałość i systematyczność, a jego walka z dżumą to symbol niezgody na absurd świata.

Jean Tarrou – walkę z dżumą traktuje jako walkę o świętość (w jej świeckim wymiarze). Przyjmuje aktywną postawę i angażuje się w pomoc lekarzom. Dżuma jest dla niego okazją dającą możliwość dążenia do doskonałości moralnej w skrajnych warunkach.

Cottard –cieszy się z powodu epidemii, która jest dla niego okazją do uniknięcia konsekwencji popełnionego przestępstwa. Chce, by dżuma trwała jak najdłużej, a oznaki zakończenia epidemii przyjmuje z paniką. Zaraza jest dla niego okazją do przeżycia strachu wraz z innymi ludźmi i doświadczenia wspólnoty.

Raymond Rambert – na początku epidemii próbuje wyjechać z miasta. Ostatecznie, gdy ma taką możliwość, rezygnuje i angażuje się w pomoc sanitarną. Epidemia staje się dla niego okazją przezwyciężenia egoizmu i nauką poświęcenia się dla drugiego człowieka. Rezygnuje ze szczęścia jednostkowego dla większego dobra.

Sprawdź, czy w twojej odpowiedzi zostały zawarte następujące wnioski:

Bernard Rieux – Jest introwertykiem, niełatwo przychodzi mu wchodzenie w relacje z ludźmi. Wszystkie siły poświęca na samotną, heroiczną walkę z chorobą.
Jean Tarrou – Nie jest mieszkańcem Oranu - jest obcy, a mimo wszystko z całych sił angażuje się w walkę z epidemią. Samotność wobec dżumy przeżywa, stawiając czoła walce z chorobą. 
Joseph Grand – Utracił najbliższą mu osobę, czuje się przytłoczony samotnością.
Cottard – Czuje się wyizolowany ze społeczeństwa, jednak podczas epidemii staje się „człowiekiem, który rośnie” (określenie Jeane’a Tarrou).
Ojciec Paneloux – Całą swą nadzieję pokłada w Bogu, więc nie przywiązuje aż tak dużej wagi do relacji z ludźmi – jest wobec nich surowy. Zmienia go dopiero widok śmierci niewinnego dziecka.
Raymond Rambert – Został uwięziony w Oranie z dala od ukochanej. Swoją samotność przeżywa dość egocentrycznie – jest skupiony na poszukiwaniu jednostkowego szczęścia. Jego postawa zmienia się wraz z postępem epidemii.

Przykładowa odpowiedź: Samotność Cottarda była spowodowana strachem. Popełnił on przestępstwo i obawiał się aresztowania, co przyczyniło się do jego nieudanej próby samobójczej. W trakcie trwania zarazy, gdy wyzwolił się od lęku przed schwytaniem, rozkwitł, zbliżył się do ludzi, choć są to jedynie pozory. Przeżywał strach we wspólnocie z innymi.