Zwróć uwagę na to, o czym i jak wypowiada się policjant.

Przykładowa odpowiedź:

Policjant pojawia się w spektaklu Kutza trzykrotnie (akt I, scena 1, 5; akt II, scena 16): – odwołuje się do tematu bezdomności, – wspomina o miejscu wydarzeń jako o „sercu światowej demokracji”, przechwala się rzekomą troską o los ludzi, – informuje o przeprowadzeniu udanej akcji oraz o samobójstwie Portorykanki. Z wypowiedzi Policjanta wynika, że ma przyziemną wizję świata, reprezentuje naiwną postawę wobec sytuacji. Policjant przemawiając do widzów, zawsze patrzy w kamerę – utrzymuje kontakt wzrokowy, podobnie jak mówcy czy politycy podczas swoich wystąpień; jego wypowiedź przypomina reklamę i w wielu momentach odnosi się do emocji widza.

Zwróć uwagę na to, jak zmienia się postać Anity.

Przykładowa odpowiedź:

Na początku bohaterka przemieszcza się w tle, schodzi ze sceny i pojawia się co jakiś czas. Ma zasłoniętą włosami twarz – to postać bez wyrazu, jedna z wielu bezimiennych bezdomnych. W kilku późniejszych scenach Anita odsłania twarz, następuje to w chwilach szczególnych, prawie intymnych – w ten sposób odkrywa emocje, uczucia, pokazuje cierpienie i tęsknotę za miłością. Tę postać poznajemy także poprzez rozmowy Pchełki i Saszy. Zapobiegliwa, sprytna, nie ma wiele wspólnego z mityczną Antygoną, prócz stosunku do tradycji i samobójczej śmierci. John, którego wspomina Anita, wydaje się być osobą z wyobraźni, a Anita jawi się przed oczyma widza jako kobieta opętana z miłości i idealizująca przedmiot swych westchnień. Jest spragniona bliskości drugiego człowieka, co widać także poprzez zainteresowanie okazane Saszy. Bohaterka ukazana jest wielowymiarowo; jest dynamiczna i pełna ekspresji.

Zwróć uwagę, że postaci Saszy i Pchełki zostały zbudowane na zasadzie kontrastu, podobnie kreacje sceniczne Jerzego Treli i Jana Peszka.

Przykładowa odpowiedź:

Sasza:

– zamknięty, z reguły milczący, wrażliwy i uważny obserwator; wzrok opuszczony ku ziemi, mężczyzna często pokazany w pozie statycznej, w jednym miejscu, ze wzrokiem nieobecnym; nie schodzi ze sceny.

Pchełka:

– skupiony na sobie i swoich potrzebach, głośny, ma rozbiegane spojrzenie, zmyśla różne historie, zależy mu na akceptacji Saszy; dynamiczny, przemieszcza się po scenie częściej, podgląda zza krzaków, komentuje, krzyczy.

Zwróć uwagę na symboliczne znaczenie niektórych detali.

Przykładowa odpowiedź:

Detale mają charakter informacyjny (kadry 1, 2 – Anita przygotowuje poczęstunek i wyjaśnia obyczaj) lub emocjonalny (kadr 6 – krawat z motywem domina lub kości do gry wywołuje skojarzenie ze ślepym losem, przypadkiem w życiu człowieka). Poprzez pokazanie detali reżyser uzyskuje dodatkowy efekt komiczny, obraz zostaje nasycony ironią (kadry 1, 4, 5, 6). Tak duże zbliżenia powodują, że przedmioty przez chwilę stają się ważniejsze niż aktor, nabierają dodatkowych znaczeń w kontekście historii, np. kadr 6 może być zapowiedzią samobójczej śmierci bohaterki.

Zwróć uwagę na elementy scenografii oraz kostiumy postaci.

Postacie znajdują się głównie w zamkniętej przestrzeni parku, w tle widać wieżowce. Bohaterowie wspominają, rozpamiętują swoje historie, osobiste porażki, decyzje, które podjęli. Jednocześnie naiwnie wierzą, że ich życiowa sytuacja ulegnie poprawie. Wegetują na peryferiach wielkomiejskiego świata. Kostiumy oraz elementy scenografii (ławka, na której przesiadują, kartony, gazety, reklamówki, wózek z „dobytkiem”) wskazują na ich beznadziejną sytuację. W chwilach napięcia pojawia się muzyka chóralna, która podkreśla tragikomiczną sytuację bohaterów.

Zwróć uwagę zarówno na reżyserską interpretację sztuki Janusza Głowackiego, jak i kwestie realizacyjne, np. grę aktorów.

1. Widzowie poznają losy bohaterów, którzy dzielą się swoim doświadczeniem w sytuacjach emocjonalnego napięcia.

2. Aktorzy ujawniają wrażliwość i czułość postaci – Anita wpatrująca się w twarz zmarłego i opłakująca jego śmierć; zgwałcona Anita z nieobecnym, pełnym rozpaczy spojrzeniem.

3. Ludzie o różnych cechach odzyskują własne proporcje moralne – każdy z bohaterów ma swoje wady i zalety, jest ludzki w swoim wymiarze, popełnia błędy, trwa w nich, zaprzecza im albo się do nich przyznaje, argumentując je zgodnie ze swoim systemem wartości; każdy bohater posiada coś, na czym mu zależy, choć życie powoli pozbawia go złudzeń, np. Sasza pragnie powrócić do zawodu artysty, chciałby spełnić swoje marzenia; Anita wierzy w miłość, chce być kochana – mimo poniżającej sytuacji, w jakiej się znalazła; zagubiony kłamca – bez swojego miejsca na ziemi, łaknący przyjaźni i akceptacji, czekający na ukochaną Jolę - Pchełka uważa się za patriotę.

4. Bohaterowie nie są przez reżysera osądzani – pokazani są przez różne ustawienia i ruchy kamery, w różnym świetle, z różnych punktów widzenia.

5. Spektakl – mimo cierpienia bohaterów – jest w pewnym sensie afirmacją życia – Anita opłakuje śmierć Johna, a następnie zgodnie z tradycją dokonuje (dzięki pomocy Saszy) pochówku zmarłego.