Ilustracja przedstawia dźwignię dwustronną narysowaną w postaci długiego, poziomego prostokąta, podpartego na wierzchołku niebieskiego trójkąta równobocznego. Miejsce podparcia dźwigni zaznaczono czarnym punktem po lewej stronie od środka belki. Krótsze ramię dźwigni widoczne jest po lewej stronie od punktu podparcia a dłuższe po prawej. Na krótszym ramieniu widoczne jest obciążenie w postaci kwadratowego ciała w kolorze pomarańczowym. Znajduje się ono w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Odległość mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor jest ramieniem siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, która jest skierowana ponowo w dół i przyłożona jest do czarnego punktu stanowiącego środek ciała na krótszym ramieniu dźwigni. Na dłuższym ramieniu dźwigni o długości mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor nie ma obciążenia. Do końca ramienia przyłożony jest czerwony wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor. Dźwignia jest w równowadze a zatem iloczyn wektorowy siły pierwszej i jej ramienia jest równy co do wartości iloczynowi wektorowemu siły drugiej i jej ramienia. Długość lewego ramienia wielka litera R z indeksem dolnym wielka litera L można zmieniać od czterech dziesiątych metra do dwóch metrów. Długość prawego ramienia wielka litera R z indeksem dolnym wielka litera P można zmieniać od czterech dziesiątych metra do dwóch metrów. Na prawym ramieniu dźwigni znajduje się ciało, którego wielkość można regulować a tym samym zmieniać wartość siły przyłożonej do jego środka widocznego jako czarny punkt. Wartość tej siły można regulować od dwudziestu do dziesięciu tysięcy niutonów. Kat odchylenia równi od położenia poziomego mała grecka litera alfa można regulować od minus dziesięciu do dziesięciu stopni. Dla zadanego kąta, zmiana wartości siły przyłożonej do środka ciała powoduje zmianę wartości siły przyłożonej do końca prawego ramienia dźwigni da wartości, która gwarantuje brak zmian kąta pochylenia. Wartość siły przyłożonej do końca prawego ramienia wielka litera F z indeksem dolnym wielka litera P wyznaczana jest z równości momentów sił. Moment siły prawej musi być równy wartości momentu siły lewej.

Ilustracja przedstawia dźwignię dwustronną narysowaną w postaci długiego, poziomego prostokąta, podpartego na wierzchołku niebieskiego trójkąta równobocznego. Miejsce podparcia dźwigni zaznaczono czarnym punktem po lewej stronie od środka belki. Krótsze ramię dźwigni widoczne jest po lewej stronie od punktu podparcia a dłuższe po prawej. Na krótszym ramieniu widoczne jest obciążenie w postaci kwadratowego ciała w kolorze pomarańczowym. Znajduje się ono w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Odległość mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor jest ramieniem siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, która jest skierowana ponowo w dół i przyłożona jest do czarnego punktu stanowiącego środek ciała na krótszym ramieniu dźwigni. Na dłuższym ramieniu dźwigni o długości mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor nie ma obciążenia. Do końca ramienia przyłożony jest czerwony wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor. Dźwignia jest w równowadze a zatem iloczyn wektorowy siły pierwszej i jej ramienia jest równy co do wartości iloczynowi wektorowemu siły drugiej i jej ramienia.

Ilustracja przedstawia dźwignię dwustronną narysowaną w postaci długiego, poziomego prostokąta, podpartego na wierzchołku niebieskiego trójkąta równobocznego. Miejsce podparcia dźwigni zaznaczono czarnym punktem po lewej stronie od środka belki. Krótsze ramię dźwigni widoczne jest po lewej stronie od punktu podparcia a dłuższe po prawej. Na krótszym ramieniu widoczne jest obciążenie w postaci kwadratowego ciała w kolorze pomarańczowym. Znajduje się ono w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Odległość mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor jest ramieniem siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, która jest skierowana ponowo w dół i przyłożona jest do czarnego punktu stanowiącego środek ciała na krótszym ramieniu dźwigni. Na dłuższym ramieniu dźwigni o długości mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor nie ma obciążenia. Do końca ramienia przyłożony jest czerwony wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor. Dźwignia jest w równowadze a zatem iloczyn wektorowy siły pierwszej i jej ramienia jest równy co do wartości iloczynowi wektorowemu siły drugiej i jej ramienia.

Ilustracja przedstawia dźwignię dwustronną narysowaną w postaci długiego, prostokąta, podpartego na wierzchołku niebieskiego trójkąta równobocznego. Miejsce podparcia dźwigni zaznaczono czarnym punktem po lewej stronie od środka belki. Krótsze ramię dźwigni widoczne jest po lewej stronie od punktu podparcia a dłuższe po prawej. Ramiona dźwigni są pochylone, w taki sposób, że krótsze ramię po lewej znajduje się poniżej położenia równowagi a dłuższe prawe powyżej położenia równowagi. Na krótszym ramieniu widoczne jest obciążenie w postaci kwadratowego ciała w kolorze pomarańczowym. Znajduje się ono w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Odległość mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor jest ramieniem siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, która jest skierowana ponowo w dół i przyłożona jest do czarnego punktu stanowiącego środek ciała na krótszym ramieniu dźwigni. Kąt odchylenia prawego, dłuższego ramienia dźwigni od położenia poziomego oznaczono małą grecką literą alfa. Na dłuższym ramieniu dźwigni o długości mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor nie ma obciążenia. Do końca ramienia przyłożony jest czerwony wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor. Wektor siły drugiej skierowany jest w prawo i w  prostopadle do kierunku wyznaczonego przez ramiona dźwigni.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych narysowany szarymi liniami. W który oś pionowa skierowana w górę opisuje wartość siły wielka litera F z cyfra dwa wyrażoną w niutonach, a oś pozioma skierowana w prawo opisuje kąt wychylenia ramienia od położenia poziomego. Na osi siły zaznaczono wartości od zera do trzydziestu niutonów, co pięć niutonów. Na osi kąta odchylenia ramienia od położenia poziomego zaznaczono wartości od minus trzydziestu stopni do siedemdziesięciu pięciu stopni, co piętnaście stopni. W układzie widoczna jest funkcja narysowana niebieską linią. Funkcja przedstawia fragment odwróconej paraboli. Zaczyna się dla kąta odchylenia równego minus siedemnaście stopni, gdzie przyjmuje wartość osiemnastu niutonów. Następnie rośnie do wartości dwudziestu pięciu niutonów dla kąta odchylenia równego zero stopni. Dalej funkcja maleje i osiąga wartość minimalną równą dwanaście niutonów dla kąta odchylenia równego sześćdziesiąt stopni.

Ilustracja przedstawia dźwignię dwustronną narysowaną w postaci długiego, prostokąta, podpartego na wierzchołku niebieskiego trójkąta równobocznego. Miejsce podparcia dźwigni zaznaczono czarnym punktem po lewej stronie od środka belki. Krótsze ramię dźwigni widoczne jest po lewej stronie od punktu podparcia a dłuższe po prawej. Równia znajduje się w pozycji położenia poziomego. Na krótszym ramieniu, po lewej stronie widoczne jest ciało narysowane w postaci zielonego kwadratu. Jego środek znajduje się w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Środek tego ciała oznaczono czarnym punktem. Do środka tego ciała przyłożono wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, narysowany w postaci zielonej strzałki skierowanej pionowo w dół. W połowie długości dłuższego ramienia widoczne jest ciało, narysowane w postaci pomarańczowego kwadratu. Jego środek znajduje się w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Do środka tego ciała przyłożono wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor, narysowany w postaci czerwonej strzałki skierowanej pionowo w dół. Na końcu dłuższego ramienia widoczne jest ciało narysowane w postaci niebieskiego kwadratu. Jego środek znajduje się w odległości poziomej mała litera r z indeksem dolnym trzy i strzałką oznaczającą wektor od punktu podparcia. Środek tego ciała oznaczono czarnym punktem. Do środka tego ciała przyłożono wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym trzy i strzałką oznaczającą wektor, narysowany w postaci niebieskiej strzałki skierowanej pionowo w dół. Zielone ciało jest największe, niebieskie mniejsze a pomarańczowe najmniejsze. Wektor siły pierwszej jest najdłuższy, trzeciej jest średniej długości a drugie najkrótszy.

Ilustracje przedstawia rysunek szarych obcęgów, których szczęki widoczne są po lewej stronie. Pomiędzy szczękami znajduje się ciało narysowane w postaci szarego koła z szarym wypełnieniem. Punkt skrzyżowania ramion obcęgów zaznaczono czarnym punktem. Odległość górnej krawędzi ciała pomiędzy szczękami od czarnego punktu mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor narysowano w postaci czerwonej strzałki skierowanej od czarnego punktu do górnej krawędzi ciała gdzie przyłożona jest jedna ze szczęk. Z tego punktu wychodzi wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką skierowany prostopadle do ramienia siły. Odległość mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor pomiędzy czarnym punktem i końcową częścią dolnej rączki obcęgów narysowano w postaci niebieskiej strzałki skierowanej od punktu krzyżowania się ramion obcęgów. Z punktu na dolnej rączce obcęgów wychodzi wektor siły wielka litera F z indeksem dolnym dwa skierowana prostopadle do ramienia siły drugiej. Wektor tej siły skierowany jest do górnej rączki obcęgów.

Ilustracje przedstawia rysunek wózka magazynowego narysowanego szarym kolorem i stojącego na poziomej, płaskiej powierzchni narysowanej w postaci szarego, poziomego prostokąta. Wózek stoi na poziomej powierzchni na kole, którego środek zaznaczono czarnym punktem. Oparcie wózka po prawej stronie jest prostopadłe do platformy, na której przewożony jest ładunek po lewej stronie. Ładunek widoczny jest w postaci szarego kwadratu. Wektor ramienia siły grawitacji mała litera r z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor narysowano w postaci czerwonej strzałki skierowanej od środka kółka wózka do środka podstawy ładunku. Ze środka podstawy ładunku wychodzi wektor siły grawitacji wielka litera F z indeksem dolnym jeden i strzałką oznaczającą wektor, narysowany w postaci pionowej strzałki skierowanej w dół. Ładunek na wózku jest lekko uniesiony a sam wózek odchylony w prawą stronę. Kąt pomiędzy ramieniem siły pierwszej i wektorem tej siły oznaczono mała grecką literą alfa. Ramię siły mała litera r z indeksem dolnym dwa i strzałka oznaczającą wektor przyłożonej do końca rączek narysowano w postaci niebieskiej strzałki, skierowanej do środka kółka wózka do końca rączek. Siła druga wielka litera F z indeksem dolnym dwa i strzałką oznaczającą wektor przyłożono do końca rączek wózka. Narysowano go w postaci niebieskiej, pionowej strzałki skierowanej w dół. Ramiona sił pierwszej i drugiej są do siebie prostopadłe. Kąt pomiędzy wektorem siły drugiej i jej ramieniem oznaczono małą grecką literą beta. Kąt pomiędzy ramieniem siły drugiej i jej ramieniem jest równy dziewięćdziesiąt stopni.