Sprawdź się
Spośród poniższych par narządów wybierz te, które są parami narządów homologicznych, oraz te, które są narządami analogicznymi.
Narządy homologiczne | Narządy analogiczne |
---|---|
Poniższe zdania dotyczące pośrednich dowodów na ewolucję z zakresu biochemii i genetyki oceń jako prawdziwe (P) lub fałszywe (F).
P | F | |
Cykl Krebsa u wszystkich znanych nam istot żywych jest identyczny, co oznacza, że ewolucja nie dotyczy procesów metabolicznych | □ | □ |
Jednym z pośrednich dowodów ewolucji jest fakt, iż u wielu organizmów znajdujemy białka o podobnej budowie - np. cytochrom c, zbudowany z tych samych aminokwasów we wszystkich organizmach. | □ | □ |
Podobieństwa w budowie DNA mitochondrialnego stanowią podstawę do poszukiwań początku gatunku ludzkiego | □ | □ |
Poniższe przykłady cech dopasuj do grupy „atawizmy” lub „narządy szczątkowe”. atawizmy Możliwe odpowiedzi: 1. występowanie trzecich zębów trzonowych (zębów mądrości), 2. nadmiernie rozwinięte kły u niektórych ludzi, 3. wyrostek robaczkowy, 4. standardowe owłosienie ciała człowieka, 5. silne owłosienie całego ciała występujące u niektórych ludzi narządy szczątkowe Możliwe odpowiedzi: 1. występowanie trzecich zębów trzonowych (zębów mądrości), 2. nadmiernie rozwinięte kły u niektórych ludzi, 3. wyrostek robaczkowy, 4. standardowe owłosienie ciała człowieka, 5. silne owłosienie całego ciała występujące u niektórych ludzi
Różnica pomiędzy atawizmem a narządem szczątkowym wydaje się niewielka. Atawizm, w przeciwieństwie do narządu szczątkowego, to cecha, która nie jest typowa dla danego organizmu, ale występowała u jego dalekich przodków.
Narząd szczątkowy określa natomiast narząd o budowie uwstecznionej (uproszczonej w porównaniu od przodków danego organizmu) w wyniku zatracenia przez niego pierwotnej funkcji.
Poniższe przykłady cech dopasuj do grupy „atawizmy” lub „narządy szczątkowe”.
występowanie trzecich zębów trzonowych (zębów mądrości), standardowe owłosienie ciała człowieka, wyrostek robaczkowy, silne owłosienie całego ciała występujące u niektórych ludzi, nadmiernie rozwinięte kły u niektórych ludzi
atawizmy | |
---|---|
narządy szczątkowe |
Przeciwnicy teorii ewolucji podają szereg argumentów i przykładów mających przeczyć bezpośrednim i pośrednim dowodom na ewolucję. Na przykład w książce „Ewolucja, dewolucja, nauka” Maciej Giertych pisze: „Latimeria, którą uważano za wymarły gatunek, stanowiący ogniwo pomiędzy rybami a zwierzętami lądowymi, ma się świetnie, a badanie tkanek miękkich Latimerii wykluczyło, by mogła być prapłazem”. W innym miejscu autor pisze o pandzie czerwonej: „Te pochodzące z umiarkowanych lasów Himalajów urocze stworzenia to tylko dalecy krewniacy rodziny pandowatych, którym zawdzięczają nazwę. Rodowodowo bliżej im do szopów i łasic. W istocie z pandami dzielą tylko podobną dietę, bogatą w pędy bambusa”.
Indeks górny Źródło: ,,Ewolucja, dewolucja, nauka'', autor: Maciej Giertych, wydawnictwo: Fronda, data wydania: 2016‑01‑29 Indeks górny koniecŹródło: ,,Ewolucja, dewolucja, nauka'', autor: Maciej Giertych, wydawnictwo: Fronda, data wydania: 2016‑01‑29
Maciej Giertych (ur. 24 marca 1936 w Warszawie) - polityk i naukowiec, profesor nauk leśnych. Głosi poglądy kreacjonistyczne oraz jest członkiem organizacji Cercle Scientifique et Historique zrzeszającej kreacjonistów katolickich.
Zapoznaj się z opisami poniższych zdjęć oraz tekstem, a następnie wykonaj polecenie.
Na pierwszym z powyższych zdjęć znajduje się szkielet łapy pandy wielkiej (Ailuropoda melanoleuca) wystawiony na pokaz w tokijskim muzeum. Na drugim zdjęciu – panda czerwona zwana też pandką rudą (Ailurus fulgens).
Zaskakującą zdolnością obu wymienionych gatunków jest umiejętność chwytania przedmiotów i precyzyjnego manipulowania nimi za pomocą łap. Wśród kręgowców zdolności takie posiadają głównie naczelne, ze względu na obecność kciuka. Jeśli jednak przyjrzysz się uważnie pierwszemu zdjęciu, dostrzeżesz, że panda wielka również posiada coś na kształt kciuka. Jest to jednak szósty „palec” nieposiadający (w przeciwieństwie do pozostałych 5) pazura. Ten „kciuk” powstał z przekształcenia części kości nadgarstka i występuje zarówno u pandy wielkiej, jak i pandy czerwonej.
Oba opisywane gatunki należą do rzędu drapieżnych (Carnivora) i podrzędu psokształtnych (Caniformia). Panda wielka jest gatunkiem należącym do rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae), a pandka ruda do pandkowatych (Ailuridae). Nie zawsze jednak tak było. Ze względu na podobieństwo morfologiczne panda wielka od początku uznawana była za niedźwiedzia. Następnie, na podstawie między innymi podobieństw w budowie układu rozrodczego, oba gatunki zaklasyfikowano do rodziny szopowatych. W kolejnym etapie stworzono nową rodzinę, do której należały panda wielka i pandka ruda. Dopiero badania molekularne, polegające na porównaniu sekwencji nukleotydów wielu gatunków ssaków drapieżnych, pozwoliły na zaklasyfikowanie pandy wielkiej do niedźwiedziowatych, a pandki rudej do pandkowatych (których jest obecnie jedynym przedstawicielem).
Pomimo że oba opisywane gatunki zamieszkują podobne tereny i żywią się identycznym pokarmem (bambus), to fałszywe kciuki wykształciły się u nich niezależnie w toku ewolucji.