Zwróć uwagę na różnice w masie atomowej oraz liczbie powłok elektronowych.

Aktywność berylowców wzrasta w dół grupy. Beryl i magnez reagują bardzo powoli z tlenem z powietrza, dopiero po jakimś czasie wióry magnezowe matowieją (pokrywają się warstwą tlenku). Natomiast kolejne w grupie – wapń oraz pozostałe berylowce – bardzo szybko reagują z tlenem powietrza, dlatego przechowuje się je pod naftą lub w atmosferze argonu.

Wynika to z budowy atomów berylowców. W dół grupy wzrasta masa atomowa, jednocześnie zwiększa się liczba powłok elektronowych. Z każdym kolejnym okresem odległość powłoki walencyjnej od jadra jest większa, zmniejsza się energia jonizacji, łatwiej tworzą się kationy.

Wszystkie tlenki berylowców mają wzór $Me\mathrm{O}$.

Masę molową poszukiwanego berylowca wyliczamy ze wzoru:

$M_{\mathrm{berylowca}}=M_{\mathrm{tlenku}}-M_{\mathrm{tlenu}}$

Możesz skorzystać z poniższego kalkulatora mas molowych:

R17Xa3wtNrjeI

Przycisk do uruchomienia kalkulatora. Pozwala na wprowadzenie za pomocą klawiatury wzoru chemicznego związku, którego masa molowa jest przeliczana. Jednostka masy molowej to gramy na mol. Pod przeliczoną wartością masy pojawia się tabela ze szczegółami dotyczącymi zawartości pierwiastkowej związku: ich nazwy, symbole, masy atomowe, liczba i procent masowy.

Przycisk do uruchomienia kalkulatora. Pozwala na wprowadzenie za pomocą klawiatury wzoru chemicznego związku, którego masa molowa jest przeliczana. Jednostka masy molowej to gramy na mol. Pod przeliczoną wartością masy pojawia się tabela ze szczegółami dotyczącymi zawartości pierwiastkowej związku: ich nazwy, symbole, masy atomowe, liczba i procent masowy.

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/Dsdv2v68E

$M_{\mathrm{berylowca}}=103 \frac{\mathrm{g}}{\mathrm{mol}}– 16\frac{\mathrm{g}}{\mathrm{mol}}=87\frac{\mathrm{g}}{\mathrm{mol}}$

$\mathrm{SrO}$ – tlenek strontu.

Rozpocznij od napisania równań reakcji, które są opisane w treści zadania. Nie zapomnij o uwzględnieniu liczby moli.

Spalono 1,20 g magnezu.

Zastanów się, jakie reakcje są charakterystyczne dla tlenków zasadowych, a jakie dla kwasowych. Na czym polegają właściwości amfoteryczne tlenku?

Związki amfoteryczne w reakcjach z kwasami  przejmują rolę zasady, a w reakcjach z zasadami – kwasu.

W przypadku tlenków wapnia i berylu, tlenek wapnia będzie reagował tylko z  kwasem chlorowodorowym, a tlenek berylu zarówno z kwasem chlorowodorowym,  jak i zasadą sodową.

Tlenki zasadowe reagują z kwasami. Tlenki kwasowe z zasadami. Tlenki amfoteryczne zachowują się jak zasadowe i jak kwasowe, w zależności od rodzaju reagenta. Zastanów się, jak wykorzystać tę informację do zaplanowania doświadczenia?

Trzeba przygotować w dwóch probówkach niewielkie ilości tlenku berylu. Do jednej z nich dodać roztwór kwasu, np. $\mathrm{HCl}$, a do drugiej roztwór zasady, np. $\mathrm{KOH}$, i ogrzewać.

Schemat doświadczenia:

R1cZiy3OSHIUP

Na ilustracji są dwie probówki. W każdej z nich jest BeO. W jednej jest HCl, w drugiej KOH. Pod probówkami jest płomień palnika.

Obserwacje:

W obu probówkach tlenek berylu uległ roztworzeniu.

Wnioski:

W reakcji tlenku berylu z kwasem solnym powstaje chlorek berylu. W reakcji tlenku berylu z $\mathrm{KOH}$ powstaje tetrahydroksoberylan potasu. Tlenek berylu ma charakter amfoteryczny.