Zwróć uwagę na to, w jaki sposób ukazywany jest w obu źródłach stan trzeci. A jak stan szlachecki?

Autor za pomocą karykatury odnosi się do tej samej sytuacji, którą krytykuje Emmanuel Sieyès. Podobnie jak on, przedstawiając chłopa, który niesie na swoich plecach księdza i szlachcica, ukazuje zależności, jakie panowały we Francji przed wybuchem rewolucji: pozbawiony praw stan trzeci swoją pracą i płaconymi podatkami zapewnia byt szlachcie i duchowieństwu. Sylwetka chłopa została celowo nienaturalnie powiększona – autor obrazuje w ten sposób strukturę społeczeństwa, w którym znakomitą większość stanowił stan trzeci. Zarówno Sieyès („Czym był [stan trzeci] dotychczas w ustroju politycznym? – Niczym; Czego żąda? – Ażeby stał się czymś”), jak i autor karykatury (podpis: „Trzeba mieć nadzieję, że gra wkrótce to zakończy”) wprost nawołują do zaprowadzenia zmian.

Zwróć uwagę na rozmieszczenie przedstawicieli stanów.

Zastanów się, czy stan trzeci mógł liczyć wyłącznie na siebie i nie zwracać uwagi na przedstawicieli pozostałych stanów.

W jaki sposób stosunki społeczne we Francji zostały odzwierciedlone na powyższym obrazie?
Podział na stany doskonale widać w rozmieszczeniu deputowanych, gdyż każdy stan zajmuje miejsca w wydzielonym dla niego sektorze. Ponadto dwór, a przede wszystkim król zasiadają nieco wyżej niż przedstawiciele stanów, co doskonale ukazuje charakter monarchii absolutnej, w której władca w teorii ma władzę totalną i stoi ponad poddanymi.

Dlaczego przedstawicielom stanu trzeciego zależało, żeby głosowanie stanami (w którym każdy stan miał jeden głos) zastąpić głosowaniem indywidualnym? Chociaż stan trzeci przeważał liczebnie (578), głosowanie stanami w praktyce ograniczało mu pole manewru – trudno było sobie wyobrazić, że jego postulaty zostaną poparte przez szlachtę i kler. Głosowanie indywidualne umożliwiało mu poszukiwanie sojuszników wśród sympatyzujących z ideami oświecenia przedstawicieli dwóch pierwszych stanów, przy czym głównych współpracowników upatrywano wśród duchowieństwa, zwłaszcza niezamożnego kleru, który często miał takie same poglądy jak lud Paryża.

Zastanów się, czego symbolem była Bastylia.

Bastylia łączona była z opresyjnymi, absolutystycznymi rządami, gdyż to do niej przez lata trafiali wszyscy, którzy ośmielili się im sprzeciwić. Jej zburzenie szybko urosło do rangi symbolu zwycięstwa nad despotyzmem i starym porządkiem, wydarzenia przełomowego na drodze do wprowadzenia w życie sztandarowych postulatów rewolucyjnych: wolności i równości wszystkich obywateli. Dla Francuzów jest to ważny moment w historii, gdyż symbolizuje początek nowoczesnego państwa. Ideały rewolucji francuskiej „wolność, równość, braterstwo” stały się ważnym elementem ich tożsamości, stąd 14 lipca obchodzone jest we Francji święto narodowe.