Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Polecenie 1

Wyjaśnij przyczyny zróżnicowania wielkości emisji dwutlenku węgla w wyniku działalności transportowej na świecie.

R1GXQdhFYutfC
(Uzupełnij).
Polecenie 1

Korzystając z dostępnych źródeł wiedzy, wymień państwa, które w wyniku działalności transportowej emitują największe ilości dwutlenku węgla.

RTFXgRMzwAHXK
(Uzupełnij).
1
1
Symulacja 1

Najedź kursorem na punkty na wykresie, aby poznać wielkość emisji dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej w tonach w przeliczeniu na jedną osobę w wybranych latach.

RM5npSCxXDMRt1
Symulacja interaktywna przedstawiająca poziom emisji dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej w tonach w przeliczeniu na osobę. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości dla roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego piątego i następnie co pięć lat. Zamiast roku dwa tysiące piętnastego zaprezentowano dane dla roku dwa tysiące szesnastego, który jest ostatnim z uwzględnionych. Na osi rzędnych wyrażono wartości emisji. Poprowadzona jest podziałka co jeden punkt (czyli o jedną tonę na osobę), kończy się na wartości siedem. Przedstawiono dane dla Angoli, Argentyny, Australii, Austrii, Bangladeszu, Białorusi, Belgii, Brazylii, Bułgarii, Kanady, Chin, Czech, Demokratycznej Republiki Konga, Danii, Erytrei, Finlandii, Francji, Niemiec, Węgier, Islandii, Indii, Iraku, Kenii, Malezji, Meksyku, Namibii, Nigerii, Polski, Rosji, Arabii Saudyjskiej, Słowenii, RPA, Syrii, Tunezji, Wielkiej Brytanii, USA, Wietnamu. Przedstawiono również średnie wartości dla świata. Największa emisja dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej ma miejsce w USA. W tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku było to niecałe 6 ton na osobę, wartość ta utrzymywała się na zbliżonym poziomie do dwa tysiące piątego roku. W kolejnych latach spadała – osiągając pięć i czterdzieści trzy setne w roku dwa tysiące dziesiątym oraz pięć i dwadzieścia dziewięć setnych w roku dwa tysiące szesnastym. Na drugim miejscu pod katem emisji na osobę znajduje się Kanada. W tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku było to cztery i siedem dziesiątych tony, potem wartości nieznacznie wzrastały (przeciętnie o około dwie dziesiąte), a w dwa tysiące szesnastym roku poziom ten wynosił cztery i siedemdziesiąt trzy setne tony na osobę. Na trzecim miejscu pod kątem emisji na osobę w dwa tysiące szesnastym roku uplasowała się Arabia Saudyjska, z wynikiem sięgającym czterech i dwudziestu jeden setnych. Do roku dwa tysiące piątego współczynnik ten był znacznie niższy, jego wartości wynosiło około trzech. Gwałtowny wzrost nastąpił w dwa tysiące dziesiątym roku, w którym wartość ta zwiększyła się do trzech i osiemdziesięciu czterech setnych. Na czwartym miejscu znajduje się Australia, dla której wartość emisji utrzymuje się na mniej więcej takim samym poziomie, osiągając w dwa tysiące szesnastym roku wartość trzy i dziewięćdziesiąt sześć setnych. Piąte miejsce w dwa tysiące szesnastym roku z minimalnymi różnicami zajmowały Austria, Słowenia i Islandia, dla których wartość emisji wynosiła około dwa i siedem dziesiątych. Dla Słowenii wartość ta wzrosła z poziomu jeden i dziewięć dziesiątych w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku, podobnie dla Austrii. Dla Islandii wartość wzrosła o około pięć dziesiątych względem roku dziewięćdziesiątego piątego. Wartości dla pozostałych krajów na wykresie przybierały postać poziomych, równoległych do siebie linii z niewielkimi odchyleniami i różnicami względem siebie. Można podzielić je na kilka grup. Państwa mieszczące się w dwa tysiące szesnastym roku w przedziale wartości od jeden i sześćdziesiąt pięć setnych do dwa i dwadzieścia osiem setnych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Belgia, Finlandia, Dania, Malezja, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Czechy i Rosja. Czechy zanotowały znaczny wzrost emisji z poziomu siedmiu dziesiątych w roku dziewięćdziesiątym piątym, do jednego i sześćdziesięciu dziewięciu setnych w roku dwa tysiące szesnastym. Druga grupa krajów to te mieszczące się w przedziale od dziewięćdziesięciu trzech setnych do jednego i czterech dziesiątych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Polska, Bułgaria, Meksyk, Węgry, Białoruś, Argentyna, RPA, Brazylia, Namibia. Trzecia grupa krajów to kraje mieszczące się w przedziale od dwóch setnych do sześćdziesięciu dziewięciu setnych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Irak, Tunezja, Chiny, Wietnam, Syria, Angola, Nigeria, Indie, Kenia, Bangladesz, Erytrea i Demokratyczna Republika Konga. Uśrednione wartości dla świata prezentują się następująco. Rok dziewięćdziesiąty dziewiąty – osiemdziesiąt siedem setnych, rok dwutysięczny – dziewięćdziesiąt trzy setne, rok dwa tysiące piąty – dziewięćdziesiąt osiem setnych, rok dwa tysiące dziesiąty – jeden, rok dwa tysiące szesnasty – jeden i pięć setnych.
Emisja dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej w tonach w przeliczeniu na jedną osobę w wybranych latach.
Źródło: https://ourworldindata.org/grapher/per-capita-co2-transportorldindata.org/grapher/per-capita-co2-transport.

Symulacja interaktywna przedstawiająca poziom emisji dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej w tonach w przeliczeniu na osobę. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości dla roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego piątego i następnie co pięć lat. Zamiast roku dwa tysiące piętnastego zaprezentowano dane dla roku dwa tysiące szesnastego, który jest ostatnim z uwzględnionych. Na osi rzędnych wyrażono wartości emisji. Poprowadzona jest podziałka co jeden punkt (czyli o jedną tonę na osobę), kończy się na wartości siedem. Przedstawiono dane dla Angoli, Argentyny, Australii, Austrii, Bangladeszu, Białorusi, Belgii, Brazylii, Bułgarii, Kanady, Chin, Czech, Demokratycznej Republiki Konga, Danii, Erytrei, Finlandii, Francji, Niemiec, Węgier, Islandii, Indii, Iraku, Kenii, Malezji, Meksyku, Namibii, Nigerii, Polski, Rosji, Arabii Saudyjskiej, Słowenii, RPA, Syrii, Tunezji, Wielkiej Brytanii, USA, Wietnamu. Przedstawiono również średnie wartości dla świata. Największa emisja dwutlenku węgla na skutek działalności transportowej ma miejsce w USA. W tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku było to niecałe 6 ton na osobę, wartość ta utrzymywała się na zbliżonym poziomie do dwa tysiące piątego roku. W kolejnych latach spadała – osiągając pięć i czterdzieści trzy setne w roku dwa tysiące dziesiątym oraz pięć i dwadzieścia dziewięć setnych w roku dwa tysiące szesnastym. Na drugim miejscu pod katem emisji na osobę znajduje się Kanada. W tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku było to cztery i siedem dziesiątych tony, potem wartości nieznacznie wzrastały (przeciętnie o około dwie dziesiąte), a w dwa tysiące szesnastym roku poziom ten wynosił cztery i siedemdziesiąt trzy setne tony na osobę. Na trzecim miejscu pod kątem emisji na osobę w dwa tysiące szesnastym roku uplasowała się Arabia Saudyjska, z wynikiem sięgającym czterech i dwudziestu jeden setnych. Do roku dwa tysiące piątego współczynnik ten był znacznie niższy, jego wartości wynosiło około trzech. Gwałtowny wzrost nastąpił w dwa tysiące dziesiątym roku, w którym wartość ta zwiększyła się do trzech i osiemdziesięciu czterech setnych. Na czwartym miejscu znajduje się Australia, dla której wartość emisji utrzymuje się na mniej więcej takim samym poziomie, osiągając w dwa tysiące szesnastym roku wartość trzy i dziewięćdziesiąt sześć setnych. Piąte miejsce w dwa tysiące szesnastym roku z minimalnymi różnicami zajmowały Austria, Słowenia i Islandia, dla których wartość emisji wynosiła około dwa i siedem dziesiątych. Dla Słowenii wartość ta wzrosła z poziomu jeden i dziewięć dziesiątych w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku, podobnie dla Austrii. Dla Islandii wartość wzrosła o około pięć dziesiątych względem roku dziewięćdziesiątego piątego. Wartości dla pozostałych krajów na wykresie przybierały postać poziomych, równoległych do siebie linii z niewielkimi odchyleniami i różnicami względem siebie. Można podzielić je na kilka grup. Państwa mieszczące się w dwa tysiące szesnastym roku w przedziale wartości od jeden i sześćdziesiąt pięć setnych do dwa i dwadzieścia osiem setnych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Belgia, Finlandia, Dania, Malezja, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Czechy i Rosja. Czechy zanotowały znaczny wzrost emisji z poziomu siedmiu dziesiątych w roku dziewięćdziesiątym piątym, do jednego i sześćdziesięciu dziewięciu setnych w roku dwa tysiące szesnastym. Druga grupa krajów to te mieszczące się w przedziale od dziewięćdziesięciu trzech setnych do jednego i czterech dziesiątych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Polska, Bułgaria, Meksyk, Węgry, Białoruś, Argentyna, RPA, Brazylia, Namibia. Trzecia grupa krajów to kraje mieszczące się w przedziale od dwóch setnych do sześćdziesięciu dziewięciu setnych. W kolejności od najwyższej wartości są to: Irak, Tunezja, Chiny, Wietnam, Syria, Angola, Nigeria, Indie, Kenia, Bangladesz, Erytrea i Demokratyczna Republika Konga. Uśrednione wartości dla świata prezentują się następująco. Rok dziewięćdziesiąty dziewiąty – osiemdziesiąt siedem setnych, rok dwutysięczny – dziewięćdziesiąt trzy setne, rok dwa tysiące piąty – dziewięćdziesiąt osiem setnych, rok dwa tysiące dziesiąty – jeden, rok dwa tysiące szesnasty – jeden i pięć setnych.

Polecenie 2

Wyjaśnij przyczyny zmian wielkości emisji dwutlenku węgla w wyniku działalności transportowej w wybranych krajach.

R11cFUN2BoXsr
(Uzupełnij).