W symulacji przedstawiono badanie wypierania metali z roztworów ich soli. W tym celu spośród szeregu dostępnych metali wybierano metal i sprawdzano, jak zachowuje się zanurzony w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II). Podano definicję. Szereg aktywności metali jest to zestawienie pierwiastków, będących metalami, w kolejności od najbardziej do najmniej aktywnego metalu. Im metal bardziej aktywny chemicznie, tym położony jest bardziej na początku szeregu aktywności metali. Im bardziej na początku w szeregu aktywności znajduje się dany metal, tym jest bardziej aktywny chemicznie, łatwiej się utlenia, czyli jest silniejszym reduktorem. Im bardziej na końcu w szeregu aktywności znajduje się dany metal, tym jest mniej aktywny chemicznie, łatwiej się redukuje, czyli jest silniejszym utleniaczem. Po lewej stronie w symulacji znajduje się szereg aktywności metali wraz z potencjałami od minus trzech przecinek zero cztery wolta do plus jeden przecinek pięć dwa wolta. Idąc w dół szeregu zanurzano kolejne próbki metali, znajdujących się w szeregu, w niebieskim roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II).

1. Lit, elektroda $\text{Li}/{\text{Li}}^{+}$, potencjał standardowy minus 3,04. Zawartość zlewki zabarwia się na kolor ciemnozielony, ze zlewki ulatnia się bezbarwny gaz, a na dnie zlewki gromadzi się ciemny osad. Równania reakcji: $2 {\text{CuSO}}_4+4 \text{Li}+3 {\text{H}}_2\text{O}\to \text{CuO}\downarrow +\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2\downarrow +2 {\text{Li}}_2{\text{SO}}_4+2 {\text{H}}_2\uparrow$; $2 {\text{Cu}}^{2+}+4 \text{Li}+3 {\text{H}}_2\text{O}\to \text{CuO}\downarrow +\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2\downarrow +4 \text{Li}+2 {\text{H}}_2\uparrow$. Lit, reagując z wodą, tworzy wodorotlenek litu $\text{LiOH}$, dzięki czemu powstaje roztwór o zasadowym odczynie. W środowisku zasadowym na gorąco strąca się tlenek miedzi(<math aria‑label="dwa">II), $\text{CuO}$, a na zimno strąca się wodorotlenek miedzi(<math aria‑label="dwa">II), $\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2$.
2. Elektroda $\text{Ca}/{\text{Ca}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 2,86. Po dodaniu wapnia do roztworu siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) w zlewce wytrąca się niebieski, galaretowaty osad oraz biały osad, a także wydziela się bezbarwny gaz. Wapń po wprowadzeniu do wodnego roztworu siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II), reaguje z wodą, tworząc trudno rozpuszczalny w wodzie wodorotlenek wapnia $\text{Ca}{\left(\text{OH}\right)}_2$ (biały osad). Równanie w formie cząsteczkowej. $\text{Ca}+2 {\text{H}}_2\text{O}\to \text{Ca}{\left(\text{OH}\right)}_2\downarrow +2 {\text{H}}_2\uparrow$. W roztworze wzrasta stężenie jonów wodorotlenkowych, powodując wytrącanie się niebieskiego, galaretowego osadu wodorotlenku miedzi(<math aria‑label="dwa">II), $\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2$. Równanie reakcji. $\text{Cu}+2 {\text{OH}}^{-}\to \text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2\downarrow$. Wodorotlenek ten rozkłada się następnie do czarnego tlenku miedzi(<math aria‑label="dwa">II) $\text{CuO}$. Równanie reakcji. $\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2\to \text{CuO}+{\text{H}}_2\text{O}$.
3. Elektroda $\text{Mg}/{\text{Mg}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 2,36. Po dodaniu magnezu do roztworu siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) w zlewce wytrąca się biały osad, powstaje ciemnobrązowy osad, a także wydziela się bezbarwny gaz. Magnez wypiera miedź z roztworu jej soli według równania. Równanie w formie cząsteczkowej. ${\text{CuSO}}_4+\text{Mg}\to \text{Cu}+{\text{MgSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Mg}\to \text{Cu}+{\text{Mg}}^{2+}$. Ponadto magnez reaguje również z wodą, w wyniku czego powstaje biały osad trudno rozpuszczalnego w wodzie wodorotlenku magnezu $\text{Mg}{\left(\text{OH}\right)}_2$ oraz wydziela się wodór. Równanie reakcji. $\text{Mg}+2 {\text{H}}_2\text{O}\to \text{Mg}{\left(\text{OH}\right)}_2+{\text{H}}_2$.
4. Elektroda $\text{Al}/{\text{Al}}^{3+}$, potencjał standardowy minus 1,69. Po zanurzeniu płytki glinowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) w nie zaobserwowano zmian. ${\text{CuSO}}_4+\text{Al}\to \text{brak} \text{zmian}$. Glin na powietrzu ulega pasywacji, czyli pokrywa się ochronną warstwą tlenku glinu ${\text{Al}}_2{\text{O}}_3$., który w tym przypadku uniemożliwia przebieg wymiany. Gdyby warstwa ${\text{Al}}_2{\text{O}}_3$ była uszkodzona (na przykład mechanicznie zarysowana tuż przed rozpoczęciem reakcji lub do roztworu dodano by sól zawierającą aniony chlorkowe, jak choćby $\text{NaCl}$) reakcja zaszłaby zgodnie z równaniem. Równanie w formie cząsteczkowej $3 {\text{CuSO}}_4+2 \text{Al}\to 3 \text{Cu}+{\text{Al}}_2{\left({\text{SO}}_4\right)}_3$. Równanie w formie jonowej. $3 {\text{Cu}}^{2+}+2 \text{Al}\to 3 \text{Cu}+2 {\text{Al}}^{3+}$.
5. Elektroda $\text{Mn}/{\text{Mn}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 1,18. Po zanurzeniu płytki manganowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór zaczął się odbarwiać, po czym przyjął kolor jasnoróżowy, a na dnie wydzielił się ciemnobrązowy osad. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Mn}\to \text{Cu}+{\text{MnSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Mn}\to \text{Cu}+{\text{Mn}}^{2+}$.
6. Elektroda <math aria‑label="Zet n, Zet n indeks górny dwa plus koniec indeksu">Zn/Zn2+, potencjał standardowy minus 0,76. Po zanurzeniu płytki cynkowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór odbarwił się, płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej <math aria‑label="C u S O indeks dolny cztery koniec indeksu, dodać Zet n, strzałka w prawo, C u, dodać Zet n S O indeks dolny cztery koniec indeksu">CuSO4+Zn→Cu+ZnSO4. Równanie w formie jonowej. <math aria‑label="C u indeks górny dwa plus koniec indeksu, dodać Zet n, strzałka w prawo, C u, dodać Zet n indeks górny dwa plus koniec indeksu">Cu2++Zn→Cu+Zn2+.
7. Elektroda $\text{Cr}/{\text{Cr}}^{3+}$, potencjał standardowy minus 0,74. Po zanurzeniu płytki chromowej w niebieskim roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) nastąpiła zmiana zabarwienia zawartości zlewki na ciemnozielony kolor, płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej $3 {\text{CuSO}}_4+2 \text{Cr}\to 3 \text{Cu}+{\text{Cr}}_2{\left({\text{SO}}_4\right)}_3$. Równanie w formie jonowej. $3 {\text{Cu}}^{2+}+2 \text{Cr}\to 3 \text{Cu}+2 {\text{Cr}}^{3+}$.
8. Elektroda $\text{Fe}/{\text{Fe}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,44. Po zanurzeniu żelaznej płytki w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór zaczął przybierać zielone zabarwienie, po czym przyjął kolor zielono‑żółty, płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Fe}\to \text{Cu}+{\text{FeSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Fe}\to \text{Cu}+{\text{Fe}}^{2+}$.
9. Elektroda $\text{Cd}/{\text{Cd}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,40. Po zanurzeniu płytki kadmowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór odbarwił się, zaś płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Cd}\to \text{Cu}+{\text{CdSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Cd}\to \text{Cu}+{\text{Cd}}^{2+}$.
10. Elektroda $\text{Co}/{\text{Co}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,28. Po zanurzeniu płytki kobaltowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór zmienił zabarwienie na różowe, zaś płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła się ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Co}\to \text{Cu}+{\text{CoSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Co}\to \text{Cu}+{\text{Co}}^{2+}$.
11. Elektroda $\text{Ni}/{\text{Ni}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,26. Po zanurzeniu płytki niklowej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór przybrał zielone zabarwienie, zaś płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Ni}\to \text{Cu}+{\text{NiSO}}_4$. Równanie w formie jonowej. ${\text{Cu}}^{2+}+\text{Ni}\to \text{Cu}+{\text{Ni}}^{2+}$.
12. Elektroda $\text{Sn}/{\text{Sn}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,14. Nie przebadano.
13. Elektroda $\text{Pb}/{\text{Pb}}^{2+}$, potencjał standardowy minus 0,14. Po zanurzeniu płytki ołowianej w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) niebieski roztwór uległ częściowemu odbarwieniu, a płytka roztworzeniu i pokryła miejscami białym oraz ciemnobrązowym osadem. Po umieszczeniu ołowiu w roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) dochodzi do wytworzenia się na powierzchni metalu warstwy praktycznie nierozpuszczalnej w wodzie soli ${\text{PbSO}}_4$ oraz miedzi, zgodnie z równaniem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej ${\text{CuSO}}_4+\text{Pb}\to \text{Cu}+{\text{PbSO}}_4\downarrow$. Wytworzenie ochronnej warstwy siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) ołowiu(<math aria‑label="dwa">II) hamuje dalszy przebieg reakcji.
14. Elektroda wodorowa, potencjał zero woltów.
15. Elektroda $\text{Bi}/{\text{Bi}}^{3+}$, potencjał standardowy plus 0,32. Po zanurzeniu płytki bizmutowej w niebieskim roztworze siarczanu(<math aria‑label="sześć">VI) miedzi(<math aria‑label="dwa">II) nastąpiło bardzo powolne odbarwienie zawartości zlewki, płytka częściowo uległa roztworzeniu i pokryła ciemnobrązowym osadem. Równanie reakcji w formie cząsteczkowej $3 {\text{CuSO}}_4+2 \text{Bi}\to 3 \text{Cu}+{\text{Bi}}_2{\left({\text{SO}}_4\right)}_3$. Równanie w formie jonowej. $3 {\text{Cu}}^{2+}+2 \text{Bi}\to 3 \text{Cu}+2 {\text{Bi}}^{3+}$.
16. Elektroda $\text{Cu}/{\text{Cu}}^{2+}$, potencjał standardowy plus 0,34. Nie przebadano.
17. Elektroda $\text{Ag}/{\text{Ag}}^{+}$, potencjał standardowy plus 0,80. Po zanurzeniu srebrnej płytki w roztworze nie zaobserwowano zmian. Brak reakcji.
18. Elektroda $\text{Hg}/{\text{Hg}}^{2+}$, potencjał standardowy plus 0,85. Nie przebadano.
19. Elektroda $\text{Au}/{\text{Au}}^{3+}$, potencjał standardowy plus 1,52. Po zanurzeniu złotej płytki w roztworze nie zaobserwowano zmian. Brak reakcji.