Symulacja przedstawia sposób otrzymania kwasu siarkowego(<math aria‑label="sześć">VI) z pierwiastków. Zawarto w niej opis procesu, który jest następujący. Na początku metody kontaktowej dochodzi do stopienia siarki lub siarczków metali (np. pirytu) w temperaturze około stu pięćdziesięciu stopni Celsjusza. Stopioną siarkę przesyła się do pieca, gdzie rozpyla się ją i spala w nadmiarze powietrza, w temperaturze około tysiąca dziesięciu stopni Celsjusza. W ten sposób, w reakcji utleniania, uzyskuje się tlenek siarki(<math aria‑label="cztery">IV). W następnym etapie tlenek siarki(<math aria‑label="cztery">IV) ochładza się i transportuje do aparatu, w którym dochodzi do powtórnego utleniania (pozwalającego uzyskać tlenek siarki(<math aria‑label="sześć">VI)). W celu zwiększenia wydajności procesu stosowany jest katalizator, którym jest tlenek wanadu(<math aria‑label="pięć">V). Katalizator ten zaczyna przyspieszać reakcje utlenienia dopiero po przekroczeniu tak zwanego punktu zapłonu, czyli temperatury trzystu osiemdziesięciu - czterystu stopni Celsjusza. Maksymalny stopień przemiany uzyskiwany jest w temperaturze pięciuset stopni Celsjusza, dlatego też prowadzenie procesu utleniania w temperaturze wyższej obniża wydajność procesu. W ostatnim etapie tlenek siarki(<math aria‑label="sześć">VI) absorbowany jest przez stężony kwas siarkowy(<math aria‑label="sześć">VI), co zapobiega tworzeniu mgły kwasu siarkowego. Oprócz tego do zbiornika dodawana zostaje woda, która umożliwia rozcieńczenie powstałego kwasu do odpowiedniego stężenia. Zatem w symulacji siarka transportowana do pieca, gdzie jest spalana w nadmiarze powietrza, co prowadzi do powstania tlenku siarki(<math aria‑label="cztery">IV), zgodnie z równaniem $\text{S}+{\text{O}}_2\to {\text{SO}}_2$. Następnie tlenek przedostaje się do odpylacza cyklonowego, który również pełni rolę reaktora, w którym z wykorzystaniem tlenku wanadu(<math aria‑label="pięć">V) prowadzone jest powtórne utlenianie, tym razem do tlenku tlenku siarki(<math aria‑label="sześć">VI), co przedstawia równanie $2 {\text{SO}}_2+{\text{O}}_2\to 2 {\text{SO}}_3$. Produkt drugiego etapu zostaje dalej przetransportowany do wieży absorpcyjnej, w której to zostaje zaabsorbowany, przez obecny w niej kwas siarkowy(<math aria‑label="sześć">VI), który skrapla się na dnie zbiornia i jest dozowany do pojemników znajdujących się z tyłu wieży.