Masz przed sobą symulację, która pokazuje, jaki jest spadek intensywności wiązki protonów w wyniku przejścia przez tarczę. Możesz zmieniać grubość tej tarczy, materiał, z którego jest wykonana oraz intensywność wiązki pocisków. Spadek intensywności (ΔdeltaI) odczytasz w prawym dolnym rogu ekranu.
Uwaga! Uruchom symulację w widoku pełnoekranowym.
RBkCof5P2n0vh
Symulacja obrazuje spadek intensywności wiązki protonów w wyniku przejścia przez tarczę. Przedstawiona dalej tabelka zawiera wyniki symulacji, czyli spadek intensywności wiązki (różnicę między intensywnością wiązki padającej a intensywnością wiązki po przejściu przez tarczę) w zależności od materiału tarczy, grubości tarczy i intensywności IIndeks dolny 00 wiązki padającej.
Tarcza
IIndeks dolny 00
1 µm
2 µm
5 µm
10 µm
20 µm
50 µm
100 µm
Pb
Au
Ag
Fe
Al
Polecenie 1
Rht3zmwpOmHsf
W jednym gramie ołowiu znajduje się atomów ołowiu. Element tarczy o powierzchni 1 cmIndeks górny 22 i grubości 10 ma masę . W elemencie tarczy o powierzchni 1 cmIndeks górny 22 i grubości 10 znajduje się . Zakładając, że jądra atomów ołowiu się wzajemnie nie zakrywają dostajemy, że na 1 cmIndeks górny 22 powierzchni tarczy przypada około 3,3·10Indeks górny 1919 jąder atomowych.
Polecenie 2
R1AgOIiJChGPe
Można posłużyć się dowolnym zestawem danych dla tarczy ołowianej z symulacji. W każdym przypadku wynik będzie taki sam.