W jaki sposób przebiega proces hydrolizy polisacharydów? Na przykładzie skrobi i celulozy przeanalizuj podaną reakcję, a następnie rozwiąż podane poniżej zadania.
W jaki sposób przebiega proces hydrolizy polisacharydów? Na przykładzie skrobi i celulozy przeanalizuj opis podanej reakcji, a następnie rozwiąż podane poniżej zadania.
RHcYevIdc8jY8
W symulacji interaktywnej zbadano skrobię oraz celulozę. Zarówno skrobia , jak i celuloza nie rozpuszczają się w wodzie, tworzą z nią zawiesinę o białym zabarwieniu. W trzech probówkach umieszczono zawiesinę skrobi w wodzie. Do pierwszej dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej, celulazę, zaś do trzeciej, ptialinę. Pierwsza probówka (): skrobia strzałka w prawo, za strzałką dekstryny , strzałka w prawo, za strzałką maltoza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Następnie dla produktu reakcji z kwasem chlorowodorowym przeprowadzono próbę Tollensa z wykorzystaniem odczynnika Tollensa. Dodano go do roztworu za pomocą pipety. Po czym zawartość probówki ogrzano w płomieniu palnika. Próba kontrolna, czyli zawiesina skrobi w wodzie, dała negatywny wynik. Brak reakcji. Zaś próba badawcza po hydrolizie z udziałem kwasu dała pozytywny wynik. Na dnie probówki powstało lustro srebrowe. Co prezentuje następujące równanie. Cząsteczka glukozy o następującym wzorze Fischera: grupa połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki , , oraz . Po lewej stronie od góry podstawniki , , oraz . Dodać dwa jony , dodać trzy jony . Strzałka w prawo, nad strzałką zapis "ogrzewanie", za strzałką produkty. Jon glukonianowy o następującym wzorze Fischera: grupa połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno podstawniki, , , oraz . Po lewej stronie od góry podstawniki , , oraz . Dodać dwa atomy srebra strzałka w dół, dodać cztery cząsteczki amoniaku , dodać dwie cząsteczki wody . Druga probówka (celulaza): brak reakcji. Trzecia probówka (ptialina): skrobia dodać n strzałka w prawo, na strzałką ptalina, za strzałką dekstryny . Dodać maltozę b razy . Gdzie n większe niż a oraz n większe od b . Dalej zbadano reaktywność celulozy. W trzech probówkach umieszczono celulozę z wodą. Do pierwszej probówki dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej celulazę i celobiazę, zaś do trzeciej ptialinę. Pierwsza probówka (): celuloza dodać n strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Przeprowadzono próbę Tollensa, która ponowenie dla produktu reakcji z celulozy z kwasem dała wynik pozytywny. To znaczy powstało lustro srebrowe. Schemat reakcji jest analogiczny, jak zostało już to dokładnie omówione. Z kolei próba kontrolna, czyli zawiesina celulozy w wodzie, dała negatywny wynik próby Tollensa. Druga probówka (celulaza i celobiaza): celuloza dodać n strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Podobnie, jak w poprzednim przypadku, próba badawcza po hydrolizie enzymatycznej dała pozytywny wynik. Z kolei próba kontrolna negatywny. Trzecia probówka (ptialina): brak reakcji.
W symulacji interaktywnej zbadano skrobię oraz celulozę. Zarówno skrobia , jak i celuloza nie rozpuszczają się w wodzie, tworzą z nią zawiesinę o białym zabarwieniu. W trzech probówkach umieszczono zawiesinę skrobi w wodzie. Do pierwszej dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej, celulazę, zaś do trzeciej, ptialinę. Pierwsza probówka (): skrobia strzałka w prawo, za strzałką dekstryny , strzałka w prawo, za strzałką maltoza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Następnie dla produktu reakcji z kwasem chlorowodorowym przeprowadzono próbę Tollensa z wykorzystaniem odczynnika Tollensa. Dodano go do roztworu za pomocą pipety. Po czym zawartość probówki ogrzano w płomieniu palnika. Próba kontrolna, czyli zawiesina skrobi w wodzie, dała negatywny wynik. Brak reakcji. Zaś próba badawcza po hydrolizie z udziałem kwasu dała pozytywny wynik. Na dnie probówki powstało lustro srebrowe. Co prezentuje następujące równanie. Cząsteczka glukozy o następującym wzorze Fischera: grupa połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki , , oraz . Po lewej stronie od góry podstawniki , , oraz . Dodać dwa jony , dodać trzy jony . Strzałka w prawo, nad strzałką zapis "ogrzewanie", za strzałką produkty. Jon glukonianowy o następującym wzorze Fischera: grupa połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno podstawniki, , , oraz . Po lewej stronie od góry podstawniki , , oraz . Dodać dwa atomy srebra strzałka w dół, dodać cztery cząsteczki amoniaku , dodać dwie cząsteczki wody . Druga probówka (celulaza): brak reakcji. Trzecia probówka (ptialina): skrobia dodać n strzałka w prawo, na strzałką ptalina, za strzałką dekstryny . Dodać maltozę b razy . Gdzie n większe niż a oraz n większe od b . Dalej zbadano reaktywność celulozy. W trzech probówkach umieszczono celulozę z wodą. Do pierwszej probówki dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej celulazę i celobiazę, zaś do trzeciej ptialinę. Pierwsza probówka (): celuloza dodać n strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Przeprowadzono próbę Tollensa, która ponowenie dla produktu reakcji z celulozy z kwasem dała wynik pozytywny. To znaczy powstało lustro srebrowe. Schemat reakcji jest analogiczny, jak zostało już to dokładnie omówione. Z kolei próba kontrolna, czyli zawiesina celulozy w wodzie, dała negatywny wynik próby Tollensa. Druga probówka (celulaza i celobiaza): celuloza dodać n strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n2 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n . Podobnie, jak w poprzednim przypadku, próba badawcza po hydrolizie enzymatycznej dała pozytywny wynik. Z kolei próba kontrolna negatywny. Trzecia probówka (ptialina): brak reakcji.