W symulacji interaktywnej zbadano skrobię oraz celulozę. Zarówno skrobia , jak i celuloza nie rozpuszczają się w wodzie, tworzą z nią zawiesinę o białym zabarwieniu. W trzech probówkach umieszczono zawiesinę skrobi w wodzie. Do pierwszej dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej, celulazę, zaś do trzeciej, ptialinę. Pierwsza probówka (HCl ): skrobia C 6 H 10 O 5 n strzałka w prawo, za strzałką dekstryny C 6 H 10 O 5 a , strzałka w prawo, za strzałką maltoza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Następnie dla produktu reakcji z kwasem chlorowodorowym przeprowadzono próbę Tollensa z wykorzystaniem odczynnika Tollensa. Dodano go do roztworu za pomocą pipety. Po czym zawartość probówki ogrzano w płomieniu palnika. Próba kontrolna, czyli zawiesina skrobi w wodzie, dała negatywny wynik. Brak reakcji. Zaś próba badawcza po hydrolizie z udziałem kwasu dała pozytywny wynik. Na dnie probówki powstało lustro srebrowe. Co prezentuje następujące równanie. Cząsteczka glukozy o następującym wzorze Fischera : grupa CHO połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą CH 2 OH . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki OH , H , OH oraz OH . Po lewej stronie od góry podstawniki H , OH , H oraz H . Dodać dwa jony Ag NH 3 2 + , dodać trzy jony OH - . Strzałka w prawo, nad strzałką zapis "ogrzewanie", za strzałką produkty. Jon glukonianowy o następującym wzorze Fischera : grupa COO - połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą CH 2 OH . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno podstawniki, OH , H , OH oraz OH . Po lewej stronie od góry podstawniki H , OH , H oraz H . Dodać dwa atomy srebra Ag strzałka w dół, dodać cztery cząsteczki amoniaku NH 3 , dodać dwie cząsteczki wody H 2 O . Druga probówka (celulaza): brak reakcji. Trzecia probówka (ptialina): skrobia C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, na strzałką ptalina, za strzałką dekstryny C 6 H 10 O 5 a . Dodać maltozę b razy C 12 H 22 O 11 . Gdzie n większe niż a oraz n większe od b . Dalej zbadano reaktywność celulozy. W trzech probówkach umieszczono celulozę z wodą. Do pierwszej probówki dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej celulazę i celobiazę, zaś do trzeciej ptialinę. Pierwsza probówka (HCl ): celuloza C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Przeprowadzono próbę Tollensa, która ponowenie dla produktu reakcji z celulozy z kwasem dała wynik pozytywny. To znaczy powstało lustro srebrowe. Schemat reakcji jest analogiczny, jak zostało już to dokładnie omówione. Z kolei próba kontrolna, czyli zawiesina celulozy w wodzie, dała negatywny wynik próby Tollensa. Druga probówka (celulaza i celobiaza): celuloza C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Podobnie, jak w poprzednim przypadku, próba badawcza po hydrolizie enzymatycznej dała pozytywny wynik. Z kolei próba kontrolna negatywny. Trzecia probówka (ptialina): brak reakcji.
W symulacji interaktywnej zbadano skrobię oraz celulozę. Zarówno skrobia , jak i celuloza nie rozpuszczają się w wodzie, tworzą z nią zawiesinę o białym zabarwieniu. W trzech probówkach umieszczono zawiesinę skrobi w wodzie. Do pierwszej dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej, celulazę, zaś do trzeciej, ptialinę. Pierwsza probówka (HCl ): skrobia C 6 H 10 O 5 n strzałka w prawo, za strzałką dekstryny C 6 H 10 O 5 a , strzałka w prawo, za strzałką maltoza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Następnie dla produktu reakcji z kwasem chlorowodorowym przeprowadzono próbę Tollensa z wykorzystaniem odczynnika Tollensa. Dodano go do roztworu za pomocą pipety. Po czym zawartość probówki ogrzano w płomieniu palnika. Próba kontrolna, czyli zawiesina skrobi w wodzie, dała negatywny wynik. Brak reakcji. Zaś próba badawcza po hydrolizie z udziałem kwasu dała pozytywny wynik. Na dnie probówki powstało lustro srebrowe. Co prezentuje następujące równanie. Cząsteczka glukozy o następującym wzorze Fischera : grupa CHO połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą CH 2 OH . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe do niej linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno znajdują się podstawniki OH , H , OH oraz OH . Po lewej stronie od góry podstawniki H , OH , H oraz H . Dodać dwa jony Ag NH 3 2 + , dodać trzy jony OH - . Strzałka w prawo, nad strzałką zapis "ogrzewanie", za strzałką produkty. Jon glukonianowy o następującym wzorze Fischera : grupa COO - połączona z pionową linią skierowaną do dołu, która symbolizuje łańcuch węglowy i na końcu łączy się z grupą CH 2 OH . Wspomnianą linię przecinają cztery krótkie poziome, prostopadłe linie. Po prawej stronie linii od góry kolejno podstawniki, OH , H , OH oraz OH . Po lewej stronie od góry podstawniki H , OH , H oraz H . Dodać dwa atomy srebra Ag strzałka w dół, dodać cztery cząsteczki amoniaku NH 3 , dodać dwie cząsteczki wody H 2 O . Druga probówka (celulaza): brak reakcji. Trzecia probówka (ptialina): skrobia C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, na strzałką ptalina, za strzałką dekstryny C 6 H 10 O 5 a . Dodać maltozę b razy C 12 H 22 O 11 . Gdzie n większe niż a oraz n większe od b . Dalej zbadano reaktywność celulozy. W trzech probówkach umieszczono celulozę z wodą. Do pierwszej probówki dodano roztwór chlorowodoru, do drugiej celulazę i celobiazę, zaś do trzeciej ptialinę. Pierwsza probówka (HCl ): celuloza C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Przeprowadzono próbę Tollensa, która ponowenie dla produktu reakcji z celulozy z kwasem dała wynik pozytywny. To znaczy powstało lustro srebrowe. Schemat reakcji jest analogiczny, jak zostało już to dokładnie omówione. Z kolei próba kontrolna, czyli zawiesina celulozy w wodzie, dała negatywny wynik próby Tollensa. Druga probówka (celulaza i celobiaza): celuloza C 6 H 10 O 5 n dodać n H 2 O strzałka w prawo, za strzałką celobioza <math aria‑label="en drugich">n 2 C 12 H 22 O 11 , strzałka w prawo, za strzałką glukoza n C 6 H 12 O 6 . Podobnie, jak w poprzednim przypadku, próba badawcza po hydrolizie enzymatycznej dała pozytywny wynik. Z kolei próba kontrolna negatywny. Trzecia probówka (ptialina): brak reakcji. Symulacja interaktywna pt. „W jaki sposób przebiega hydroliza polisacharydów?"
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.