Niech pierwszym wyborem będzie soczewka cienka. Po wciśnięciu przycisku START, pionowo do osi optycznej pojawia się symbol soczewki skupiającej, czyli strzałka zakończona dwoma grotami skierowanymi do zewnątrz. Pierwszy promień, równoległy do osi optycznej, ugina się na soczewce w taki sposób, że po przejściu przez nią przecina oś optyczną w ognisku oznaczonym czerwonym punktem. Następnie pojawia się kolejno jeszcze 5 równoodległych od niego promieni. Wszystkie ulegają ugięciu na soczewce i wszystkie przecinają oś optyczną w ognisku. Wniosek jest następujący. W przypadku soczewki cienkiej, dla której rozpatrujemy tylko promienie przyosiowe oraz zakładamy, że grubość soczewki jest znikoma w porównaniu z promieniami krzywizny, promienie po przejściu przez soczewkę przecinają się w jednym punkcie zwanym ogniskiem soczewki. Drugim wyborem jest soczewka gruba. Po wciśnięciu przycisku START, pionowo do osi optycznej pojawia się symbol soczewki skupiającej, czyli strzałka zakończona dwoma grotami skierowanymi do zewnątrz. Pierwszy promień, równoległy do osi optycznej, ugina się na soczewce w taki sposób, że po przejściu przez nią przecina oś optyczną w ognisku oznaczonym zielonym punktem. Następnie, tuż pod nią, pojawia się równoodległy promień, który po przejściu przez soczewkę ogniskuje się w punkcie czerwonym. Poniżej trzeci, najbliżej osi optycznej lecz wciąż ponad nią, ogniskuje się z punkcie niebieskim. Pierwszy promień poniżej osi optycznej również ogniskuje się w punkcie niebieskim. Analogicznie, drugi poniżej niego ogniskuje się w punkcie czerwonym, natomiast ten najbardziej skrajny, w punkcie zielonym. Wniosek jest następujący. W przypadku soczewki grubej mamy do czynienia ze zniekształceniami powstającego obrazu, czyli aberracjami. Między innymi z aberracją sferyczną, czyli polegającą na tym, że promienie optyczne nie ogniskują się w jednym punkcie.