Symulacja interaktywna dotycząca reakcji chemicznych, którym ulegają litowce. Zbadano reaktywność litu, sodu i potasu. W pierwszej części przeprowadzono reakcje spalania poszczególnych metali w płonieniu palnika gazowego. Za pomocą pęsety wyjmowano kawałek metalu ze słoiczka wypełnionego naftą lub olejem mineralnym, następnie usuwano jego nadmiar bibułą i odcinano niewielki fragment metalu, który następnie za pomocą łyżki do spaleń umieszczano w płomieniu palnika. W przypadku litu płomień zabarwił się na karminowo (to jest intensywnie czerwono), a na łyżce do spaleń powstał białawy osad, którym jest tlenek litu ${\text{Li}}_2\text{O}$. Podczas spalania sodu płomień przyjmował intensywnie żółtą barwę, a powstały na łyżce osad miał barwę jasnożółtą, zatem w reakcji z tlenem powstał nadtlenek sodu ${\text{Na}}_2{\text{O}}_2$. W przypadku spalania potasu płomień barwił się na fioletowo, a powstały po spalaniu osad na łyżce do spaleń miał barwę intensywnie żółtą i był to ponadtlenek potasu ${\text{KO}}_2$. Dalej przeprowadzono reakcje dostępnych litowców z bezwodnym etanolem. W tym celu w łaźni wypełnionej wodą destylowaną o temperaturze pokojowej umieszczono probówkę zamontowaną w łapie połączonej ze statywem. Kawałek badanego metalu wyjmowano za pomocą pęsety z oleju mineralnego, którego nadmiar usuwano za pomocą bibuły. Następnie odcinano niewielki fragment, który umieszczano w uprzednio przygotowanej probówce. Po czym dodawano do niej etanol, szybko zakrywano wylot probówki korkiem z rurką prowadzącą do drugiej probówki odwróconej do góry dnem i umieszczonej w łaźni. W przypadku wszystkich zbadanych metali: litu, sodu i potasu, po dodaniu etanolu, zaczął ulatniać się gaz gromadzący się w drugiej probówce. W przypadku litu gaz wydzielał się najsłabiej, a w przypadku potasu najintensywniej. Spośród wymienionych metali, tylko lit w reakcji z etanolem unosił się na powierzchni cieczy. W przypadku wszystkich wymienionych reakcji z etanolem do drugiej probówki zebrano gaz. Każdorazowo po przyłożeniu do jej wylotu tlącego się łuczywka słyszalny był trzask. W kolejnym etapie badano reaktywność litu, sodu i potasu z trzydziestopięcioprocentowym kwasem chlorowodorowym. W tym celu w łaźni wypełnionej wodą destylowaną o temperaturze pokojowej umieszczono probówkę zamontowaną w łapie połączonej ze statywem. Kawałek badanego metalu wyjmowano za pomocą pęsety z oleju mineralnego, którego nadmiar usuwano za pomocą bibuły. Następnie odcinano niewielki fragment metalu, który umieszczano w uprzednio przygotowanej probówce. Po czym dodawano do niej kwasu chlorowodorowego za pomocą pipety jednorazowej oraz szybko zakrywano wylot probówki korkiem z rurką prowadzącą do drugiej probówki odwróconej do góry dnem i umieszczonej w łaźni. W przypadku wszystkich zbadanych metali: litu, sodu i potasu, po dodaniu kwasu, zaczął wydzielać się gaz gromadzący się w drugiej probówce. Spośród wymienionych metali, wszystkie w reakcji z kwasem unosiły się na powierzchni cieczy. Sód zapalał się momentami, a potas palił się tak intensywnie, że momentami płomień wypełniał niemal całą objętość probówki. W przypadku wszystkich wymienionych reakcji zebrany w drugiej probówce gaz, po przyłożeniu do wylotu probówki tlącego się łuczywka wydawał charakterystyczny trzask. Następnie zbadano reaktywność litu, sodu i potasu z lodowatym kwasem octowym, czyli kwasem etanowym o stężeniu dziewięćdziesiąt dziewięć i pół procenta. W tym celu w łaźni wypełnionej wodą destylowaną o temperaturze pokojowej umieszczono probówkę zamontowaną w łapie połączonej ze statywem. Kawałek badanego metalu wyjmowano za pomocą pęsety z oleju mineralnego, którego nadmiar usuwano za pomocą bibuły. Następnie odcinano niewielki fragment metalu, który umieszczano w uprzednio przygotowanej probówce. Po czym dodawano do niej kwasu octowego za pomocą pipety jednorazowej oraz szybko zakrywano wylot probówki korkiem z rurką prowadzącą do drugiej probówki odwróconej do góry dnem i umieszczonej w łaźni. W przypadku wszystkich zbadanych metali: litu, sodu i potasu, po dodaniu kwasu octowego, zaczął wydzielać się gaz gromadzący się w drugiej probówce. Spośród wymienionych metali, wszystkie w reakcji z kwasem unosiły się na powierzchni cieczy. Gaz najintensywniej wydzielał się dla potasu, a najsłabiej dla litu. W przypadku wszystkich wymienionych reakcji zebrany w drugiej probówce gaz, po przyłożeniu do wylotu probówki tlącego się łuczywka wydawał charakterystyczny trzask.