Opis alternatywny wycieczki wirtualnej.

Wycieczka wirtualna pozwala na zapoznanie się wnętrzem warsztatu pracy blacharza izolacji przemysłowych.

Ekran początkowy składa się z dwóch przycisków. Pierwszy to rozpocznij wycieczkę, a drugi BHP. W tle widoczny od zewnątrz budynek warsztatowy. Jest on parterowy, posiada szerokie okna, dwoje drzwi i dwoje drzwi dla samochodów dostawczych.

Po kliknięciu przycisku BHP wyświetla się następujący tekst:

Wymagania ogólne dla pomieszczeń, w których pracuje blacharz:
- wysokość – minimum trzy metry,
- rozmieszczenie stołów i innych urządzeń, maszyn, szaf – przejścia między nimi powinny wynosić: siedemdziesiąt pięć centymetrów – w przypadku jednego pracownika (w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się pięćdziesiąt centymetrów); sto centymetrów – gdy występuje konieczność jednoczesnego poruszania się osób w przeciwnych kierunkach,
- podłoga – równa, nieśliska, niepyląca bez progów pomiędzy pomieszczeniami. Prawidłowa organizacja stanowiska roboczego blacharza powinna zapewniać bezpieczne i łatwe wykonywanie pracy w wyniku stosowania odpowiedniej ochrony przed czynnikami niebezpiecznymi (urazami), szkodliwymi i uciążliwymi, takimi jak hałas, wibracje. Każdy pracownik powinien dysponować trzynastoma metrami kwadratowymi pomieszczenia oraz co najmniej dwoma metrami kwadratowymi powierzchni podłogi.

Stół warsztatowy powinien mieć:
- wysokość między osiemdziesięcioma a dziewięćdziesięcioma centymetrami,
- mocną konstrukcję,
- blat odporny na uderzenia.

Narzędzia blacharskie powinny być utrzymywane w dobrym stanie technicznym.
Zabrania się używania narzędzi i sprzętu uszkodzonego.
Podczas pracy na stole powinny znajdować się tylko te narzędzia, które są niezbędne do wykonania pracy.
Zaleca się, aby pracownik podczas przenoszenia, układania czy cięcia lub kształtowani blachy używał rękawic ochronnych. Blacharze powinni być zaopatrzeni w podręczną apteczkę ze środkami dezynfekującymi i opatrunkowymi.
W miejscu pracy nie wolno gromadzić zbędnych materiałów łatwopalnych. Należy je magazynować w przeznaczonym do tego miejscu.

Tekst ten (jak również inne występujące w wycieczce wirtualnej) odczytywane są przez lektora.

Po kliknięciu przycisku rozpocznij wyświetla się krótkie ujęcie filmowe, zbliżające obserwatora w stronę budynku. Po zakończeniu ujęcia na budynku pojawia się trójkąt symbolizujący włączenie odtwarzania nagrania filmowego.

Po kliknięciu na trójkąt wyświetla się kolejne ujęcie filmowe. Pracownik ubrany w odblaskowy strój roboczy macha do widza, zachęcając go do wejścia do budynku. Na drzwiach znajduje się informacja „niezatrudnionym wstęp wzbroniony”.

W środku budynku widoczne są różne urządzenia.

Następnie wyświetla się widok na wnętrze budynku. Widoczni są pracownicy przy różnych stanowiskach i urządzeniach. W niektórych miejscach znajdują się trzy rodzaje znaczników. Znaczniki z trójkątami umożliwiają odtworzenie nagrania przedstawiającego pracę na danym stanowisku. Znaczniki z kartką umożliwiają wyświetlenie opisu. Znaczniki z głośnikiem umożliwiają odsłuchanie opisu. Cała hala podzielona jest na cztery widoki. Opis alternatywny wymienia dostępne znaczniki od lewej do prawej.

Pierwszy znacznik. Opis: Do żłobienia, wywijania, zagniatania i zaginania blach do grubości półtora milimetra służą żłobiarki. Elementami roboczymi są tu zestawy rolek zamocowanych na dwóch wałkach. Każdy zestaw rolek powoduje wykonanie innego profilu z blachy. Na jego kształt ma wpływ regulacja odległości między dwoma wałkami oraz przesuwu wzdłużnego wałka górnego w stosunku do dolnego. Nagranie filmowe przedstawia pracowników stojących przy stole roboczym. Troje pracowników pracuje przy dużym trójniku. Porównują go z wzorem znajdującym się na tablicy oraz przykręcają śruby.

Drugi znacznik. Opis: Trasowanie, wykonywane w skali jeden do jednego, to naniesienie na blachę zarysów rozwinięć na podstawie dokumentacji technicznej: rysunku technicznego, karty technologicznej lub szkicu wykonanego na bazie obmiaru.

Przenoszenie zarysów elementu na blachę może się odbywać na trzy sposoby:
punkt pierwszy: przenoszenie poszczególnych linii tworzących zarys – tworzenie rysunku od podstaw;
punkt drugi: przyłożenie do blachy rysunku warsztatowego wykonanego na papierze w skali jeden do jednego i zaznaczenie charakterystycznych miejsc, tworzących zarys elementu, połączenie tych punktów liniami;
punkt trzeci: przygotowanie szablonu z blachy lub tektury i po przyłożeniu do blachy – odrysowanie.

Przygotowanie do trasowania polega na sprawdzeniu stanu powierzchni blachy, stopnia jej oczyszczenia i wyprostowania z uwzględnieniem naddatków na łączenia, zakłady, obróbkę, zawinięcia i tym podobne.

Trasowanie rozpoczyna się od nakreślenia bazy traserskiej, którą może stanowić oś przedmiotu lub linia podstawowa usytuowana możliwie blisko brzegu arkusza, bądź krawędź blachy, jeśli nie ma ona załamań. Bazę traserską zawsze należy obierać w taki sposób, aby straty materiału były jak najmniejsze, a pozostały po wycięciu elementu materiał był możliwie jednym zwartym kawałkiem. Po obraniu bazy traserskiej nanoszone są cyrklem proste, prostopadłe odległości. Punkty przecięcia, środki okręgów i wierzchołki kątów zaznaczane są punktakiem. Trasowanie na cienkich, miękkich blachach aluminiowych, białych stalowych, cynkowych i miedzianych wykonuje się miękkim ołówkiem lub mosiężnym rysikiem, gdyż blachy te są nieodporne na uszkodzenie. Nagranie przedstawia pracownika odrysowującego na arkuszu blachy przykładowy kształt.

Trzeci znacznik. Opis: Gięcie blachy to proces kształtowania przedmiotów polegający na trwałym odkształceniu materiału pod wpływem zginania, bez naruszenia jego spójności materiału. Do wykonywania gięcia stosowane są giętarki zaopatrzone w dźwignie, a także zaginarki lub prasy.

Nagranie przedstawia dwóch pracowników wkładających arkusz blachy do giętarki. Giętarka składa się z górnej części i dolnej, pomiędzy nie wkłada się blachę. Następnie dolną część pracownicy unoszą w swoją stronę, czyli zmieniają jej położenie z pionu do poziomu. Powoduje to wygięcie blachy pod kątem prostym.

Czwarty znacznik przedstawia urządzenie do wykonywania otworów w arkuszach blach. Pracownik umieszcza krawędź blachy w urządzeniu, a następnie włącza je. Urządzenie posiada zaciski o okrągłym kształcie. Zaciskają się one na arkuszu, co powoduje wykonanie w nim dziur. Zasada działania urządzenia przypomina dziurkacz do papieru.

Piąty znacznik zawiera tylko następujący opis (możliwy do odczytania i odsłuchania): Linia do cięcia blachy składa się z: punkt pierwszy: rozwijacza z wózkiem, punkt drugi: sekcji prowadzącej, punkt trzeci: sekcji prostującej, punkt czwarty: nożyc gilotynowych, punkt piąty: odkładacza pociętej blachy, punkt szósty: wózka transportowego gotowego produktu.

Rozwijacz służy do rozwijania arkusza blachy. Blacha zostaje następnie przeniesiona z sekcji prowadzącej do prostującej.

Nożyce gilotynowe z podstawką to wielofunkcyjne urządzenie dedykowane cięciu wszystkich rodzajów arkuszy z blachy. Dzięki wydłużonemu uchwytowi i odpowiednio wyprofilowanej dźwigni gilotyna przecina materiały o grubości do półtora milimetra.

Po przecięciu blacha trafia do sekcji „odkładacza” i zostaje przetransportowana wózkiem transportowym do docelowego miejsca.

Szósty znacznik zawiera tylko nagranie filmowe. Przedstawia z bliska urządzenie składające się z licznych wałków, przez które przechodzą arkusze blachy. Urządzenie służy do prostowania blach.

Siódmy znacznik. Opis: Prostowanie to przywrócenie przedmiotom ich pierwotnego kształtu, które zostało utracone w wyniku użytkowania lub uszkodzenia.

Może być ono wykonywane:

Nagranie filmowe przedstawia zbliżenie na zwinięte blachy.

Ósmy, ostatni znacznik zawiera tylko nagranie filmowe. Ono również przedstawia zwinięte blachy. Umieszczone są one w specjalnych urządzeniach, umożliwiających ich rozwijanie.