Wirtualne laboratorium – I
Przeprowadź doświadczenie w laboratorium chemicznym, polegające na przeprowadzeniu reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym. Zwróć uwagę na właściwości otrzymanego produktu reakcji. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu zapisz swoje obserwacje i wyniki, a następnie sformułuj wnioski.
Przeprowadzono doświadczenie w laboratorium chemicznym. Zapoznaj się z opisem, problemem badawczym i hipotezą, a następnie z obserwacjami, wynikami oraz sformułowanymi wnioskami.
Analiza doświadczenia:
Otrzymywanie wodoru w reakcji kwasu chlorowodorowego z magnezem.
Problem badawczy:
Czy w reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym można otrzymać wodór?
Hipoteza:
W reakcji kwasu chlorowodorowego z magnezem jednym z produktów reakcji jest wodór.
Sprzęt laboratoryjny:
krystalizator – płaskie naczynie laboratoryjne, jeden z rodzajów zlewki;
dwie szklane probówki – podłużne naczynia laboratoryjne, służą do przeprowadzania reakcji chemicznych z zastosowaniem niewielkich ilości substancji;
korek z rurką – wykonane z tworzywa sztucznego, korek zamyka ujście probówki, a rurka odprowadza gaz;
pęseta – z reguły metalowe narzędzie o sprężystych ramionach umożliwiające chwytanie niewielkich przedmiotów;
łuczywo – w chemii patyczek (najczęściej drewniany), po zapaleniu którego sprawdza się właściwości niektórych gazów;
szalka Petriego – naczynie laboratoryjne w kształcie spodka o szerokim, płaskim dnie i niskich ściankach bocznych, wykonane ze szkła lub przezroczystych tworzyw sztucznych.
Odczynniki chemiczne:
rozdrobniona wstążka magnezowa, kwas chlorowodorowy
Przebieg doświadczenia:
Nalanie wody do krystalizatora.
Umieszczenie obu probówek w łapach statywów.
Wypełnienie wodą probówki, do której której będzie zbierany gaz, a następnie umieszczenie jej w łapie statywu do góry dnem tak, by probówka była zanurzona w krystalizatorze.
Umieszczenie jednej łyżeczki magnezu w drugiej probówce, a następnie dodanie do niego za pomocą pipety automatycznej kwasu chlorowodorowego.
Włożenie korka z rurką do probówki, w której prowadzona jest reakcja i umieszczenie jej drugiego końca w probówce do zbierania gazów napełnionej wodą.
Obserwowanie zmian.
Wyciągnięcie po kilku minutach probówki pierwszej z wody i przyłożenie u jej wylotu żarzącego się łuczywa.
Zapisanie obserwacji.
Obserwacje:
Wydziela się bezbarwny, bezwonny gaz, który „wypycha” wodę z probówki. Ciało stałe roztwarza się. Po przyłożeniu łuczywa do wylotu probówki z zebranym gazem, płomień łuczywa zwiększa się i słychać charakterystyczny trzask.
Wyniki:
Powstały gaz jest nierozpuszczalny w wodzie i nie reaguje z nią. W kontakcie z tlenem z powietrza spala się wybuchowo. Właściwości otrzymanego gazu świadczą o otrzymaniu wodoru.
Wnioski:
Hipoteza została potwierdzona – w wyniku reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym powstaje wodór. Zachodzący proces można opisać równaniem reakcji chemicznej: