1
11
Laboratorium 1

Przeprowadź doświadczenie w laboratorium chemicznym, polegające na przeprowadzeniu reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym. Zwróć uwagę na właściwości otrzymanego produktu reakcji. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu zapisz swoje obserwacje i wyniki, a następnie sformułuj wnioski.

R12Ih6uwkiaAi
RHBSyK8uf5Tqc
Analiza doświadczenia: Otrzymywanie wodoru w reakcji kwasów z metalami. Problem badawczy: Czy w reakcji kwasów z metalami powstaje wodór?. Hipoteza: W reakcji kwasów z metalami można otrzymać wodór. Obserwacje (Uzupełnij). Wyniki (Uzupełnij). Wnioski (Uzupełnij).
Polecenie 1

Przeprowadzono doświadczenie w laboratorium chemicznym. Zapoznaj się z opisem, problemem badawczym i hipotezą, a następnie z obserwacjami, wynikami oraz sformułowanymi wnioskami.

Analiza doświadczenia:

Otrzymywanie wodoru w reakcji kwasu chlorowodorowego z magnezem.

Problem badawczy:

Czy w reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym można otrzymać wodór?

Hipoteza:

W reakcji kwasu chlorowodorowego z magnezem jednym z produktów reakcji jest wodór.

Sprzęt laboratoryjny:

  • krystalizator – płaskie naczynie laboratoryjne, jeden z rodzajów zlewki;

  • dwie szklane probówki – podłużne naczynia laboratoryjne, służą do przeprowadzania reakcji chemicznych z zastosowaniem niewielkich ilości substancji;

  • korek z rurką – wykonane z tworzywa sztucznego, korek zamyka ujście probówki, a rurka odprowadza gaz;

  • pęseta – z reguły metalowe narzędzie o sprężystych ramionach umożliwiające chwytanie niewielkich przedmiotów;

  • łuczywo – w chemii patyczek (najczęściej drewniany), po zapaleniu którego sprawdza się właściwości niektórych gazów;

  • szalka Petriego – naczynie laboratoryjne w kształcie spodka o szerokim, płaskim dnie i niskich ściankach bocznych, wykonane ze szkła lub przezroczystych tworzyw sztucznych.

Odczynniki chemiczne:

rozdrobniona wstążka magnezowa, kwas chlorowodorowy

Przebieg doświadczenia:

  1. Nalanie wody do krystalizatora.

  2. Umieszczenie obu probówek w łapach statywów.

  3. Wypełnienie wodą probówki, do której której będzie zbierany gaz, a następnie umieszczenie jej w łapie statywu do góry dnem tak, by probówka była zanurzona w krystalizatorze.

  4. Umieszczenie jednej łyżeczki magnezu w drugiej probówce, a następnie dodanie do niego za pomocą pipety automatycznej 10 cm3 kwasu chlorowodorowego.

  5. Włożenie korka z rurką do probówki, w której prowadzona jest reakcja i umieszczenie jej drugiego końca w probówce do zbierania gazów napełnionej wodą.

  6. Obserwowanie zmian.

  7. Wyciągnięcie po kilku minutach probówki pierwszej z wody i przyłożenie u jej wylotu żarzącego się łuczywa.

  8. Zapisanie obserwacji.

Obserwacje:

Wydziela się bezbarwny, bezwonny gaz, który „wypycha” wodę z probówki. Ciało stałe roztwarza się. Po przyłożeniu łuczywa do wylotu probówki z zebranym gazem, płomień łuczywa zwiększa się i słychać charakterystyczny trzask.

Wyniki:

Powstały gaz jest nierozpuszczalny w wodzie i nie reaguje z nią. W kontakcie z tlenem z powietrza spala się wybuchowo. Właściwości otrzymanego gazu świadczą o otrzymaniu wodoru.

Wnioski:

Hipoteza została potwierdzona – w wyniku reakcji magnezu z kwasem chlorowodorowym powstaje wodór. Zachodzący proces można opisać równaniem reakcji chemicznej:

Mg+2 HClMgCl2+H2