Analiza doświadczenia: Badanie procesu wysalania białek.

Problem badawczy: Czy to prawda, że zjawisko wysalania, podobnie jak zjawisko denaturacji białek, jest procesem nieodwracalnym?

Hipoteza: Zjawisko wysalania białka jest procesem odwracalnym.

Sprzęt laboratoryjny:

• 5 probówek – podłużne naczynia szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

• statyw na probówki – prostokątny sprzęt laboratoryjny z rzędami otworów, w których umieszczane są probówki;

• zlewka – naczynie szklane o kształcie cylindrycznym, stosowane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

• cylinder miarowy – podłużne szklane naczynie laboratoryjne w kształcie walca z umieszczoną na ściance podziałką objętości; służy do odmierzania cieczy;

• tryskawka z wodą destylowaną – naczynie z tworzywa sztucznego zamknięte nakrętką z długą końcówką – rurką sięgającą dna naczynia i wyprowadzoną na zewnątrz, gdzie się ona zwęża; tryskawka wypełniona jest wodą, która pod wpływem nacisku na plastikowe naczynie, uwalnia wodę na zewnątrz przez długą końcówkę;

• pipety Pasteura – wąska rurka do pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki;

• korki do probówek – niewielki element wykonany z korka, służący do szczelnego zamykania probówek.

Odczynniki:

białko jaja kurzego, woda destylowana, wodne roztwory: siarczanu($\text{VI}$) amonu, chlorku sodu, siarczanu($\text{VI}$) sodu, siarczanu($\text{VI}$) magnezu, siarczanu($\text{VI}$) miedzi.

Przebieg doświadczenia:

1. Do pięciu probówek dodano jednakową objętość białka jaja kurzego.

2. Następnie dodano do nich roztwory soli: do pierwszej probówki siarczan($\text{VI}$) amonu, do drugiej chlorek sodu, do trzeciej siarczan($\text{VI}$) sodu, do czwartej siarczan($\text{VI}$) magnezu, do piątej siarczan($\text{VI}$) miedzi.

3. Wszystkie probówki zatkano korkami i wstrząśnięto.

4. Obserwowano zachodzące zmiany.

5. Następnie do każdej z nich dodano $10 {\text{cm}}^3$ wody destylowanej, odmierzonej za pomocą cylindra miarowego.

6. Wszystkie probówki ponownie wstrząśnięto i obserwowano zachodzące zmiany.

Obserwacje:

Po dodaniu do roztworu białka dostępnych w laboratorium soli, strącił się biały osad. Po dolaniu wody i wstrząśnięciu, osad zniknął w czterech pierwszych probówkach. Pozostał tylko w probówce, gdzie dodany był siarczan($\text{VI}$) miedzi($\text{II}$).

Wyniki:

W probówkach, gdzie dodano siarczan($\text{VI}$) amonu, chlorek sodu, siarczan($\text{VI}$) sodu, siarczan($\text{VI}$) magnezu, zachodzi odwracalny proces, natomiast siarczan($\text{VI}$) miedzi($\text{II}$) powoduje nieodwracalną zmianę.

Wnioski:

W probówkach, gdzie dodano siarczan($\text{VI}$) amonu, chlorek sodu, siarczan($\text{VI}$) sodu, siarczan($\text{VI}$) magnezu, zachodzi proces wysalania białka – jest to proces odwracalny. Sole metali ciężkich (np. siarczan($\text{VI}$) miedzi($\text{II}$)) powodują nieodwracalną denaturację białka. Hipoteza została potwierdzona.