Zapoznaj się z doświadczeniem w laboratorium chemicznym. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu sformułuj wnioski oraz wykonaj ćwiczenia.

Sprzęt laboratoryjny:

• probówki – podłużne naczynie szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

• łyżka do spaleń – długi trzonek wykonany z ogniotrwałego materiału zakończony z jednej strony łyżeczką; służy do spalania substancji;

• zlewka ($500 \text{ml}$) –  naczynie szklane o kształcie cylindrycznym, stosowane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

• cylinder miarowy – podłużne szklane naczynie laboratoryjne w kształcie walca z umieszczoną na ściance podziałką objętości służące do odmierzania cieczy;

• trójnóg – metalowy pierścień wsparty na trzech metalowych nogach (prętach), umożliwiający postawienie naczyń laboratoryjnych nad palnikiem;

• zapałki – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna;

• palnik – rodzaj sprzętu z regulacją płomienia, umożliwiający podgrzewanie substancji chemicznych.

Odczynniki:

• glukoza;

• fruktoza;

• celuloza;

• skrobia;

• sacharoza;

• woda destylowana;

• etanol.

Problem badawczy:

Czy dwucukry i polisacharydy mają podobne właściwości do cukrów prostych?

Hipoteza:

Cukry złożone mają odmienne właściwości w porównaniu z cukrami prostymi.

Przebieg doświadczenia:

1. Dla każdego z cukrów przygotowano zestaw: sucha probówka, probówka z wodą, probówka z alkoholem.

2. Dodano $2 \text{g}$ cukru do czystej probówki, określono jego stan skupienia, barwę, zapach, smak. Następnie wlano $10 \text{ml}$ wody i oceniono rozpuszczalność.

3. Następnie przy pomocy łyżki do spalań przeprowadzono próbę palności każdej z substancji.

4. Stworzono łaźnię wodną i umieszczono probówki z wodą w ogrzanej wodzie. Oceniono rozpuszczalność każdej substancji w tym przypadku.

5. Dodano cukier do probówki z alkoholem i zapisano obserwacje.

Obserwacje i wyniki:

Wspólną cechą monocukrów i dwucukrów jest słodki smak, dobra rozpuszczalność w wodzie oraz topienie się pod wpływem wysokiej temperatury w odróżnieniu od cukrów złożonych, które nie posiadają smaku, nie rozpuszczają się w wodzie i są palne. Różnice te wynikają z większej złożoności budowy chemicznej skrobi i celulozy. Wspólną cechą wszystkich cukrów jest znikoma rozpuszczalność w etanolu oraz podobny kolor i brak zapachu. W związku z tym można stwierdzić, że cukry proste wykazują pewne właściwości odmienne od właściwości cukrów złożonych, co potwierdza postawioną hipotezę.