Ilustracja przedstawia laboratorium. Znajdują się w nim: aparat do elektroforezy, kuweta z lodem - w kuwecie znajdują się probówki Eppendorfa, termocykler, pipeta automatyczna, zlewka z wodą destylowaną, cylinder miarowy, kolby. W laboratorium do tablicy korkowej jest przypięta kartka papieru zawierająca dwie tabele z ilościami składników mieszaniny. Tabela pierwsza jest z trzema kolumnami: skład mieszaniny, próba badana podana w mikrolitrach, kontrola negatywna podana w mikrolitrach. Skład mieszaniny, woda: próba badania 40 mikrolitrów, kontrola negatywna 41 mikrolitrów. Skład mieszaniny, bufor: próba badania 5 mikrolitrów, kontrola negatywna 5 mikrolitrów. Skład mieszaniny, dNTP (10 nanometrów każdy): próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna 1 mikrolitr. Skład mieszaniny, starter 1 (10 mikrometrów): próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna 1 mikrolitr. Skład mieszaniny, starter 2 (10 mikrometrów): próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna 1 mikrolitr. Skład mieszaniny, DNA (100 nanogramów na mikrolitr): próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna brak danych. Skład mieszaniny, DNA (100 nanogramów na mikrolitr): próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna brak danych. Skład mieszaniny, polimeraza DNA: próba badania 1 mikrolitr, kontrola negatywna 1 mikrolitr. Tabela druga jest z trzema kolumnami. Wskazana jest w niej: 1. Denaturacja wstępna przy dziewięćdziesięciu czterech stopniach Celsjusza, trwająca 5 minut. 2. Denaturacja przy dziewięćdziesięciu czterech stopniach Celsjusza, trwająca 10 sekund i 30 cykli. 3. Przyłączenie przy pięćdziesięciu pięciu stopniach Celsjusza, trwające 30 sekund i 30 cykli. 4. Wydłużanie przy siedemdziesięciu dwóch stopniach Celsjusza, trwające jedną minutę i 30 cykli. 5. Końcowe wydłużanie przy siedemdziesięciu dwóch stopniach Celsjusza, trwające pięć minut. Instrukcja wykonania doświadczenia: 1. Za pomocą pipety automatycznej umieszczono odpowiednie ilości składników mieszaniny reakcyjnej, zgodnie z protokołem podanym na kartce. 2. Umieszczono próbę badaną i kontrolę negatywną w termocyklerze. 3. Uzupełniono program reakcji PCR. 4. Za pomocą pipety przeniesiono próbę badaną i kontrolę negatywną do aparatu do elektroforezy i uruchomiono go. 5. Porównano wynik elektroforezy próby badanej i kontrolnej. Wyniki są następujące: Na żelu po elektroforezie w próbie badanej widoczny jest wyraźny prążek, który nie występuje w kontroli negatywnej. W próbie badanej jest obecne DNA o szukanej sekwencji, które uległo powieleniu w wyniku reakcji PCR. W kontroli negatywnej reakcja nie zaszła, bo nie dodano DNA matrycowego.