Zapoznaj się z wirtualnym spacerem i zastanów się, jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby istnienie takich jednostek jak 23. Baza Lotnictwa Taktycznego wpływało na bezpieczeństwo kraju.
R1TNp4ZCrcGVk1
Spacer wirtualny, jego główne zdjęcie przedstawia samolot wojskowy Mig‑21. Ma wydłużony kształt, ostro zakończony dziób. Na kadłubie znajduje się herb składający się z żółtego symbolu Syrenki warszawskiej oraz stylizowanych błękitnych skrzydeł husarskich. Na czerwonej tarczy Syrenki umieszczono cyfrę jeden. Na dole umieszczono błękitną falę. W 23. Bazie Lotnictwa Taktycznego można zobaczyć nieczynny już MiG‑21. Jest to sowiecki samolot myśliwski z lat 50. XX wieku nazywany przez pilotów „ołówkiem” lub „bałałajką” ze względu na swoją sylwetkę. Produkowany był w Czechosłowacji i Indiach. Na wyposażeniu miały go kraje Układu Warszawskiego oraz Afganistan, Angola, Bangladesz, Egipt, Etiopia, Finlandia, Indie, Indonezja, Irak, Jemen, Jugosławia, Korea Północna, Kuba, Laos, Madagaskar, Mozambik, Nigeria, Somalia, Sudan, Syria, Tanzania, Wietnam, Zambia i Zimbabwe. W latach 1961 – 1980 Polska zakupiła 583 sztuki. Samoloty tego typu były eksploatowane przez polskie siły powietrzne końca 2003 r. Fotografia przedstawia niewielki samolot wojskowy stojący na pasie startowym. Ma wydłużony kształt i ostro zakończony dziób. W tle trawnik i niska zabudowa. Źródło: MiG‑21PF w wietnamskich barwach w Muzeum Narodowym Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, USAF, da.wikipedia.org, domena publiczna. Zawód pilota wojskowego. Zawód pilota wojskowego jest zawodem dla nielicznych. Jest to również zawód, w którym zadaniom szkolenia lotniczego podporządkowane jest życie osobiste i rodzinne – mówi gen. bryg. pil. dr hab. Jan Rajchel, rektor‑komendant Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. (...) – Co najczęściej jest powodem nieprzyjęcia na studia na wydział lotnictwa? Czynnik dyskwalifikujący stanowi poziom wiedzy, czy raczej szalę przeważa brak odpowiednich cech fizycznych i psychicznych? – Aby przystąpić do egzaminów wstępnych, wcześniej należy przejść badania lotniczo‑lekarskie, prowadzone w Rejonowych Wojskowych Komisjach Lekarskich, a następnie w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej. Są one pierwszym etapem selekcji. Na tym szczeblu ocenia się przydatność kandydata na pilota pod względem jego predyspozycji zdrowotnych i psychofizycznych. O tym, jak wysokie wymagania stawia się kandydatom, może świadczyć choćby to, że najwyższą grupę zdrowia, uprawniającą do wykonywania lotów na samolotach wysokomanewrowych, uzyskuje średnio co dziesiąty kandydat, zaś co piąty uzyskuje grupę zdrowia, uprawniającą do wykonywania lotów na śmigłowcach. Ostatecznie o przyjęciu bądź nieprzyjęciu na studia decyduje konkurs świadectw maturalnych, test sprawności fizycznej oraz rozmowa kwalifikacyjna prowadzona z potencjalnym kandydatem na pilota wojskowego przez komisję. Jak widać, głównym – choć nie jedynym – czynnikiem, który warunkuje przyjęcie na studia, jest stan zdrowia kandydata. Aby dostać się do WSOSP, należy po przejściu badań zdać maturę na poziomie rozszerzonym z takich przedmiotów, jak: matematyka, fizyka, język angielski oraz egzamin ze sprawności fizycznej. Przy naborze ważne jest również doświadczenie lotnicze, które podnosi szansę przyjęcia na studia młodego adepta lotnictwa. – Jakimi predyspozycjami powinien dysponować kandydat na pilota? Czy są one różne w zależności od rodzaju maszyny, za sterami której będzie siedział? Mam tu na myśli lotnika wojskowego i cywilnego. – Jak wynika z wielu badań, współczesny pilot musi prezentować wysoki poziom umiejętności specjalistycznych, zwłaszcza radzenia sobie w sytuacjach szczególnych, oraz wiedzy specjalistycznej, adekwatnej do wykonywanych obowiązków. Powinien biegle władać minimum jednym językiem obcym – najlepiej angielskim – oraz prezentować wysoki poziom wiedzy informatycznej. Inne cechy osobowo‑zawodowe pilota to odpowiednio wysoki poziom sprawności w zakresie podejmowania decyzji, szybkości spostrzegania orientacji przestrzennej, sprawność fizyczna oraz duża odporność psychiczna na stres. Zarówno pilot wojskowy, jak i cywilny musi być zrównoważony emocjonalnie oraz prezentować wyższy od przeciętnego poziom intelektualny i sprawność poznawczą, przejawiającą się głównie w takich cechach, jak uwaga, myślenie, dobra pamięć wzrokowa i słuchowa…. Źródło: Justyna Franczuk, Pilot wojskowy – zawód dla wybrańców, dostępny w internecie: magazynvip.pl. Dane techniczne MiG‑21: dane podstawowe typ: samolot myśliwski konstrukcja: duralowa, półskorupowa, płat delta o skosie 57° załoga: 1 pilot historia data oblotu: 16 czerwca 1956 lata produkcji: 1959 – 1987 egzemplarze: ok. 18 000 wymiary rozpiętość: 7,15 m długość: 13,46 m wysokość: 4,10 m powierzchnia nośna: 23 m² masa własna: 5350 kg startowa: 8950 kg zapas paliwa: 2600 l osiągi prędkość maks.: 2130 kilometrów na godzinę (2,05 Ma) prędkość minimalna: 270 kilometrów na godzinę prędkość wznoszenia: 225 metrów na sekundę pułap: 19 000 m zasięg: 1100 km uzbrojenie: 1 × działko GSz‑23 kal. 23 mm uzbrojenie podwieszane na 4 węzłach o masie do 2000 kg Źródło danych: opisybroni.pl. Fotografia przedstawia niewielki samolot wojskowy ustawiony na betonowej podstawce. Ma wydłużony kształt i ostro zakończony dziób skierowany ku górze. Na sterach kierunkowych namalowano pięcioramienne gwiazdy. Źródło fot.: Zamontowany na słupie MIG‑21, parfaits, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 3.0. Zadania 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego w czasie pokoju: zabezpieczanie pod względem logistycznym lotów oraz przelotów wojskowych statków powietrznych; loty w ramach misji lotniczych; pełnienie dyżurów bojowych w ramach natowskiej misji Baltic Air Policing, szczególnie nadzorowanie przestrzeni powietrznej nad krajami bałtyckimi. Baza jest wyposażona w myśliwce MiG‑29. Fotografia przedstawia trójkątny medal leżący w pudełku wyłożonym atłasem. Obok znajduje się miniaturowa wersja medalu. Wewnątrz trójkątów umieszczono zarysy państw nadbałtyckich: Litwy, Łotwy i Estonii. Medale są potrójnie obramowane. Całość umocowana na ciemnoniebieskiej tasiemce, na której znajdują się pasy w barwach narodowych: żółto‑zielono‑czerwona flaga Litwy, czerwono‑biało‑czerwona flaga Łotwy oraz niebiesko‑czarno‑biała flaga Estonii. Źródło: Medal za udział w misji NATO Baltic Air Policing ustanowiony w 2012 r., S.K.Y. van der Gulik, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 4.0. Symbol odbicia buta prowadzi do fotografii, która przedstawia kokpit samolotu. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki, pokrętła i lampki. Urządzenia te umieszczone są także po bokach fotela pilota. Fotel zaopatrzony jest w trzypunktowe pasy bezpieczeństwa. Symulator lotu myśliwca MiG‑29 jest na wyposażeniu 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego. Wspiera on proces szkolenia pilotów pod względem: wykonywania lotów zarówno w dzień, jak i w nocy, również w zmiennych warunkach pogodowych; wykonywania lotów bojowych; treningu procedur awaryjnych; użytkowania urządzeń pokładowych; prowadzenia wymiany korespondencji radiowej. Fotografia przedstawiająca fragment kokpitu samolotu. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki i pokrętła. Kokpit symulatora Kabina jest dokładnym odwzorowaniem wnętrza samolotu MiG‑29. Wyposażono ją we wszystkie wskaźniki, systemy łączności, manipulatory i przyłącza instalacji. Dzięki temu w symulatorze można przećwiczyć także niebezpieczne zdarzenia, takie jak np. pożar, awaria silnika i prądnic, dezorientacja przestrzenna pilota. Fotografia przedstawia wnętrze symulatora lotów. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki, pokrętła i lampki. Źródło: Kokpit samolotu MiG‑21 czeskich sił powietrznych, Petr Kadlec, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 2.0. Trening pilota. Instruktor odpowiedzialny za trening pilota może kontrolować środowisko symulacji i zmieniać np. warunki meteorologiczne, taktyczne oraz parametry techniczne samolotu. Po zakończeniu ćwiczeń można odtworzyć trening w celu analizy działań pilota i skorygowania niepożądanych odruchów. Dzięki temu pilot może bezpiecznie przygotowywać się do pracy w prawdziwym myśliwcu. Realizm Pilot nie ćwiczy w ciszy. Symulator zapewnia odpowiednie efekty akustyczne. Pilot słyszy pracę silnika, ma łączność radiową i związane z nią efekty akustyczne i zakłócenia, słyszy też zjawiska atmosferyczne oraz dźwięki związane z awariami w samolocie. W przypadku, gdy ćwiczy w warunkach wojennych, słyszy także odgłosy walki. W 23. Bazie Lotnictwa Taktycznego piloci latają obecnie samolotami MIG‑29. Dane techniczne MiG‑29: dane podstawowe typ: myśliwiec frontowy konstrukcja: średniopłat odrzutowy o konstrukcji metalowej załoga: 1 (pilot) historia data oblotu: 6 października 1977 lata produkcji: 1983 – obecnie dane techniczne napęd: dwuprzepływowe silniki odrzutowe Klimov / Sarkisow RD‑33 moc: ciąg (49.42 kN) / (81.4 kN) z dopalaczem, \ zużycie paliwa (21.81 g/kNs) / (59.48 g/kNs) z dopalaczem wymiary rozpiętość: 11,36 m długość: 17.32 m wysokość: 4.73 m powierzchnia nośna: 38 m² masa własna: 10 900 kg startowa: 18 480 kg osiągi prędkość maksymalna: 2445 kilometrów na godzinę (2.3 Ma) prędkość minimalna: 230 kilometrów na godzinę prędkość wznoszenia: 330 metrów na sekundę pułap: 17500 m zasięg: 1750 km (normalny) 2100 km (ze zbiornikiem dodatkowym) rozbieg: 240 m dobieg: 600 m uzbrojenie: 1 działko rewolwerowe GSz‑30‑1 kal. 30 mm z zapasem 150 naboi uzbrojenie podwieszane na 6/9 węzłach o łącznej wadze 2000 kg/5500 kg w zależności od wersji. Źródło danych: air‑fly.pl.tl. Fotografia przedstawia stojący na lotnisku samolot wojskowy. Dziób samolotu jest ostro zakończony. Na sterze kierunku znajduje się czerwona pięcioramienna gwiazda z białym obramowaniem. W tle inne samoloty i namioty. Źródło fot.: MiG‑29SMT, Doomych, pl.wikipe.dia.org, domena publiczna. Symbol odbicia buta prowadzi do pierwszej fotografii. 23. Baza Lotnictwa Taktycznego im. ppłk. pil. Jana Zumbacha mieści się ok. 6 km na wschód od Mińska Mazowieckiego. Baza stanowi część I Skrzydła Lotnictwa Taktycznego z dowództwem w Świdwinie. Ilustracja przedstawia logo 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego. Stanowią ją dwa koncentryczne okręgi. Pomiędzy nimi znajduje się trzynaście pięcioramiennych jasnoniebieskich gwiazd. Wewnątrz mniejszego okręgu umieszczono czerwone i białe pionowe pasy. Jest ich trzynaście, czerwone po zewnętrznych stronach. Pośrodku znajdują się dwie skrzyżowane kosy oraz czerwona rogatywka z niebiesko‑czerwonym piórkiem wetkniętym za czarny otok. Źródło: 23. Baza Lotnictwa Taktycznego – oznaka rozpoznawcza na mundur wyjściowy, Mboro, pl.wikimedia.org, domena publiczna.
Spacer wirtualny, jego główne zdjęcie przedstawia samolot wojskowy Mig‑21. Ma wydłużony kształt, ostro zakończony dziób. Na kadłubie znajduje się herb składający się z żółtego symbolu Syrenki warszawskiej oraz stylizowanych błękitnych skrzydeł husarskich. Na czerwonej tarczy Syrenki umieszczono cyfrę jeden. Na dole umieszczono błękitną falę. W 23. Bazie Lotnictwa Taktycznego można zobaczyć nieczynny już MiG‑21. Jest to sowiecki samolot myśliwski z lat 50. XX wieku nazywany przez pilotów „ołówkiem” lub „bałałajką” ze względu na swoją sylwetkę. Produkowany był w Czechosłowacji i Indiach. Na wyposażeniu miały go kraje Układu Warszawskiego oraz Afganistan, Angola, Bangladesz, Egipt, Etiopia, Finlandia, Indie, Indonezja, Irak, Jemen, Jugosławia, Korea Północna, Kuba, Laos, Madagaskar, Mozambik, Nigeria, Somalia, Sudan, Syria, Tanzania, Wietnam, Zambia i Zimbabwe. W latach 1961 – 1980 Polska zakupiła 583 sztuki. Samoloty tego typu były eksploatowane przez polskie siły powietrzne końca 2003 r. Fotografia przedstawia niewielki samolot wojskowy stojący na pasie startowym. Ma wydłużony kształt i ostro zakończony dziób. W tle trawnik i niska zabudowa. Źródło: MiG‑21PF w wietnamskich barwach w Muzeum Narodowym Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, USAF, da.wikipedia.org, domena publiczna. Zawód pilota wojskowego. Zawód pilota wojskowego jest zawodem dla nielicznych. Jest to również zawód, w którym zadaniom szkolenia lotniczego podporządkowane jest życie osobiste i rodzinne – mówi gen. bryg. pil. dr hab. Jan Rajchel, rektor‑komendant Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. (...) – Co najczęściej jest powodem nieprzyjęcia na studia na wydział lotnictwa? Czynnik dyskwalifikujący stanowi poziom wiedzy, czy raczej szalę przeważa brak odpowiednich cech fizycznych i psychicznych? – Aby przystąpić do egzaminów wstępnych, wcześniej należy przejść badania lotniczo‑lekarskie, prowadzone w Rejonowych Wojskowych Komisjach Lekarskich, a następnie w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej. Są one pierwszym etapem selekcji. Na tym szczeblu ocenia się przydatność kandydata na pilota pod względem jego predyspozycji zdrowotnych i psychofizycznych. O tym, jak wysokie wymagania stawia się kandydatom, może świadczyć choćby to, że najwyższą grupę zdrowia, uprawniającą do wykonywania lotów na samolotach wysokomanewrowych, uzyskuje średnio co dziesiąty kandydat, zaś co piąty uzyskuje grupę zdrowia, uprawniającą do wykonywania lotów na śmigłowcach. Ostatecznie o przyjęciu bądź nieprzyjęciu na studia decyduje konkurs świadectw maturalnych, test sprawności fizycznej oraz rozmowa kwalifikacyjna prowadzona z potencjalnym kandydatem na pilota wojskowego przez komisję. Jak widać, głównym – choć nie jedynym – czynnikiem, który warunkuje przyjęcie na studia, jest stan zdrowia kandydata. Aby dostać się do WSOSP, należy po przejściu badań zdać maturę na poziomie rozszerzonym z takich przedmiotów, jak: matematyka, fizyka, język angielski oraz egzamin ze sprawności fizycznej. Przy naborze ważne jest również doświadczenie lotnicze, które podnosi szansę przyjęcia na studia młodego adepta lotnictwa. – Jakimi predyspozycjami powinien dysponować kandydat na pilota? Czy są one różne w zależności od rodzaju maszyny, za sterami której będzie siedział? Mam tu na myśli lotnika wojskowego i cywilnego. – Jak wynika z wielu badań, współczesny pilot musi prezentować wysoki poziom umiejętności specjalistycznych, zwłaszcza radzenia sobie w sytuacjach szczególnych, oraz wiedzy specjalistycznej, adekwatnej do wykonywanych obowiązków. Powinien biegle władać minimum jednym językiem obcym – najlepiej angielskim – oraz prezentować wysoki poziom wiedzy informatycznej. Inne cechy osobowo‑zawodowe pilota to odpowiednio wysoki poziom sprawności w zakresie podejmowania decyzji, szybkości spostrzegania orientacji przestrzennej, sprawność fizyczna oraz duża odporność psychiczna na stres. Zarówno pilot wojskowy, jak i cywilny musi być zrównoważony emocjonalnie oraz prezentować wyższy od przeciętnego poziom intelektualny i sprawność poznawczą, przejawiającą się głównie w takich cechach, jak uwaga, myślenie, dobra pamięć wzrokowa i słuchowa…. Źródło: Justyna Franczuk, Pilot wojskowy – zawód dla wybrańców, dostępny w internecie: magazynvip.pl. Dane techniczne MiG‑21: dane podstawowe typ: samolot myśliwski konstrukcja: duralowa, półskorupowa, płat delta o skosie 57° załoga: 1 pilot historia data oblotu: 16 czerwca 1956 lata produkcji: 1959 – 1987 egzemplarze: ok. 18 000 wymiary rozpiętość: 7,15 m długość: 13,46 m wysokość: 4,10 m powierzchnia nośna: 23 m² masa własna: 5350 kg startowa: 8950 kg zapas paliwa: 2600 l osiągi prędkość maks.: 2130 kilometrów na godzinę (2,05 Ma) prędkość minimalna: 270 kilometrów na godzinę prędkość wznoszenia: 225 metrów na sekundę pułap: 19 000 m zasięg: 1100 km uzbrojenie: 1 × działko GSz‑23 kal. 23 mm uzbrojenie podwieszane na 4 węzłach o masie do 2000 kg Źródło danych: opisybroni.pl. Fotografia przedstawia niewielki samolot wojskowy ustawiony na betonowej podstawce. Ma wydłużony kształt i ostro zakończony dziób skierowany ku górze. Na sterach kierunkowych namalowano pięcioramienne gwiazdy. Źródło fot.: Zamontowany na słupie MIG‑21, parfaits, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 3.0. Zadania 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego w czasie pokoju: zabezpieczanie pod względem logistycznym lotów oraz przelotów wojskowych statków powietrznych; loty w ramach misji lotniczych; pełnienie dyżurów bojowych w ramach natowskiej misji Baltic Air Policing, szczególnie nadzorowanie przestrzeni powietrznej nad krajami bałtyckimi. Baza jest wyposażona w myśliwce MiG‑29. Fotografia przedstawia trójkątny medal leżący w pudełku wyłożonym atłasem. Obok znajduje się miniaturowa wersja medalu. Wewnątrz trójkątów umieszczono zarysy państw nadbałtyckich: Litwy, Łotwy i Estonii. Medale są potrójnie obramowane. Całość umocowana na ciemnoniebieskiej tasiemce, na której znajdują się pasy w barwach narodowych: żółto‑zielono‑czerwona flaga Litwy, czerwono‑biało‑czerwona flaga Łotwy oraz niebiesko‑czarno‑biała flaga Estonii. Źródło: Medal za udział w misji NATO Baltic Air Policing ustanowiony w 2012 r., S.K.Y. van der Gulik, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 4.0. Symbol odbicia buta prowadzi do fotografii, która przedstawia kokpit samolotu. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki, pokrętła i lampki. Urządzenia te umieszczone są także po bokach fotela pilota. Fotel zaopatrzony jest w trzypunktowe pasy bezpieczeństwa. Symulator lotu myśliwca MiG‑29 jest na wyposażeniu 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego. Wspiera on proces szkolenia pilotów pod względem: wykonywania lotów zarówno w dzień, jak i w nocy, również w zmiennych warunkach pogodowych; wykonywania lotów bojowych; treningu procedur awaryjnych; użytkowania urządzeń pokładowych; prowadzenia wymiany korespondencji radiowej. Fotografia przedstawiająca fragment kokpitu samolotu. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki i pokrętła. Kokpit symulatora Kabina jest dokładnym odwzorowaniem wnętrza samolotu MiG‑29. Wyposażono ją we wszystkie wskaźniki, systemy łączności, manipulatory i przyłącza instalacji. Dzięki temu w symulatorze można przećwiczyć także niebezpieczne zdarzenia, takie jak np. pożar, awaria silnika i prądnic, dezorientacja przestrzenna pilota. Fotografia przedstawia wnętrze symulatora lotów. Znajdują się na nim liczne okrągłe wskaźniki, pokrętła i lampki. Źródło: Kokpit samolotu MiG‑21 czeskich sił powietrznych, Petr Kadlec, pl.wikipedia.org, CC BY‑SA 2.0. Trening pilota. Instruktor odpowiedzialny za trening pilota może kontrolować środowisko symulacji i zmieniać np. warunki meteorologiczne, taktyczne oraz parametry techniczne samolotu. Po zakończeniu ćwiczeń można odtworzyć trening w celu analizy działań pilota i skorygowania niepożądanych odruchów. Dzięki temu pilot może bezpiecznie przygotowywać się do pracy w prawdziwym myśliwcu. Realizm Pilot nie ćwiczy w ciszy. Symulator zapewnia odpowiednie efekty akustyczne. Pilot słyszy pracę silnika, ma łączność radiową i związane z nią efekty akustyczne i zakłócenia, słyszy też zjawiska atmosferyczne oraz dźwięki związane z awariami w samolocie. W przypadku, gdy ćwiczy w warunkach wojennych, słyszy także odgłosy walki. W 23. Bazie Lotnictwa Taktycznego piloci latają obecnie samolotami MIG‑29. Dane techniczne MiG‑29: dane podstawowe typ: myśliwiec frontowy konstrukcja: średniopłat odrzutowy o konstrukcji metalowej załoga: 1 (pilot) historia data oblotu: 6 października 1977 lata produkcji: 1983 – obecnie dane techniczne napęd: dwuprzepływowe silniki odrzutowe Klimov / Sarkisow RD‑33 moc: ciąg (49.42 kN) / (81.4 kN) z dopalaczem, \ zużycie paliwa (21.81 g/kNs) / (59.48 g/kNs) z dopalaczem wymiary rozpiętość: 11,36 m długość: 17.32 m wysokość: 4.73 m powierzchnia nośna: 38 m² masa własna: 10 900 kg startowa: 18 480 kg osiągi prędkość maksymalna: 2445 kilometrów na godzinę (2.3 Ma) prędkość minimalna: 230 kilometrów na godzinę prędkość wznoszenia: 330 metrów na sekundę pułap: 17500 m zasięg: 1750 km (normalny) 2100 km (ze zbiornikiem dodatkowym) rozbieg: 240 m dobieg: 600 m uzbrojenie: 1 działko rewolwerowe GSz‑30‑1 kal. 30 mm z zapasem 150 naboi uzbrojenie podwieszane na 6/9 węzłach o łącznej wadze 2000 kg/5500 kg w zależności od wersji. Źródło danych: air‑fly.pl.tl. Fotografia przedstawia stojący na lotnisku samolot wojskowy. Dziób samolotu jest ostro zakończony. Na sterze kierunku znajduje się czerwona pięcioramienna gwiazda z białym obramowaniem. W tle inne samoloty i namioty. Źródło fot.: MiG‑29SMT, Doomych, pl.wikipe.dia.org, domena publiczna. Symbol odbicia buta prowadzi do pierwszej fotografii. 23. Baza Lotnictwa Taktycznego im. ppłk. pil. Jana Zumbacha mieści się ok. 6 km na wschód od Mińska Mazowieckiego. Baza stanowi część I Skrzydła Lotnictwa Taktycznego z dowództwem w Świdwinie. Ilustracja przedstawia logo 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego. Stanowią ją dwa koncentryczne okręgi. Pomiędzy nimi znajduje się trzynaście pięcioramiennych jasnoniebieskich gwiazd. Wewnątrz mniejszego okręgu umieszczono czerwone i białe pionowe pasy. Jest ich trzynaście, czerwone po zewnętrznych stronach. Pośrodku znajdują się dwie skrzyżowane kosy oraz czerwona rogatywka z niebiesko‑czerwonym piórkiem wetkniętym za czarny otok. Źródło: 23. Baza Lotnictwa Taktycznego – oznaka rozpoznawcza na mundur wyjściowy, Mboro, pl.wikimedia.org, domena publiczna.
