Zdjęcie główne przedstawia kilkukondygnacyjny, zabytkowy budynek. Przy oknach wiszą flagi różnych krajów. Przed budynkiem jest rozległy plac. Opis: Renesans narodził się we Włoszech, ale szybko zaczął się rozprzestrzeniać na inne regiony Europy. W stylu renesansowym wznoszono nowe budynki lub przebudowywano już istniejące. Wiele obiektów renesansowych zachowało się na północy kontynentu. Jednym z miejsc, gdzie powstało wiele renesansowych dzieł architektury, jest Belgia. I dziś właśnie tam się wybierzemy, by zobaczyć, jak rozwijała się i czym się charakteryzowała sztuka i architektura renesansu poza Włochami. Na zdjęciu jest renesansowy budynek stojący na poznańskim Starym Rynku. Budynek ma charakterystyczną, trójkondygnacyjną loggię, jest bogato zdobiona. Między łukami arkad parteru znajdują się parami kobiece alegorie cnót. Pomiędzy parterem a pierwszym piętrem biegnie fryz z łacińskim tekstem. Na osi symetrii znajduje się wieżyczka z zegarem połączonym z mechanizmem koziołków. Podpis pod zdjęciem: Budynek w Poznaniu, pełniący niegdyś rolę ratusza, wzniesiony w połowie XVI w. w stylistyce renesansowej. Opis: Ratusz belgijski jest jednym z najlepszych przykładów sztuki renesansowej w Europie. Był on budowany w latach 1561–1565, a twórcą jego był flamandzki rzeźbiarz, architekt i rytownik, związany przez całe życie z Antwerpią, autor wielu dzieł w Belgii - Cornelis Floris de Vriendt. W XVI w. nastąpił wzrost znaczenia politycznego i ekonomicznego Antwerpii i władze miejskie podjęły decyzję o zastąpieniu dotychczasowego średniowiecznego budynku ratusza nowym, który swoją architekturą dawałby świadectwo potędze miasta. Budowę ratusza planowano początkowo dwadzieścia lat wcześniej niż ją w rezultacie podjęto. W swojej pierwotnej formie miała powstać budowla gotycka, nawiązująca pod względem architektonicznym do podobnych budowli we Flandrii i Brabancji. Na przeszkodzie realizacji projektu stanął brak środków finansowych oraz zamęt wywołany wojnami. W międzyczasie, zanim podjęto budowę, gotyk odszedł w zapomnienie, a nowy budynek ratusza wybudowano w stylistyce renesansowej, nawiązującej do architektury kręgu flamandzkiego i włoskiego. Niestety, nie stał on długo. Ledwie dziesięć lat po zakończeniu budowy obiekt padł ofiarą wojsk hiszpańskich (1576 r.). Odbudowano go w niecałe trzy lata. Ratusz przybrał formę czworoboku, w którego części centralnej znajdował się dziedziniec (zadaszono go podczas XIX‑wiecznej przebudowy). Wnętrza w znikomym stopniu zachowały swój pierwotny kształt i wystrój. Większość została przebudowana w XIX w. Zdjęcie przedstawia fragment budynku. Część fasady jest wysunięta ku przodowi, półokrągła, biegnie od podstawy budynku po dach. W wysuniętej części znajdują się okna, w dolnej części jest wejście do budynku. Podpis pod zdjęciem: Zdjęcie przedstawia ryzalit w pałacu w Meinz wzniesionym w XVII w. w stylu barokowym. W części centralnej znajduje się przechodzący przez wszystkie kondygnacje fasady ryzalit. Wystaje on przed lico budynku. Pod względem architektonicznym pozostaje on spójny z całą fasadą i przechodzi przez całą wysokość budynku, od fundamentów po dach. Ryzality stały się popularne w okresie renesansu i od tej pory były często stosowane w architekturze pałaców, a potem także domów wielorodzinnych w różnych epokach. Kolejne zdjęcie ukazuje fragment Pałacu Medyceuszy we Florencji, dolna kondygnacja wzniesiona jest z rustykalnego kamienia. Budynek ma parter i dwa piętra z oknami. Opis: Ratusz antwerpski składa się z czterech kondygnacji. Najniższa przybrała formę przypominającą wczesne włoskie pałace renesansowe. Została wzniesiona z rustykalnego (imitującego naturalny) kamienia i przepierzona rzędem arkad, w których ukryły się małe sklepiki. Arkady (z łac. - łuk) były elementem architektonicznym często stosowanym w renesansowej architekturze świeckiej. Składały się one z dwóch podpór w kształcie filarów, połączonych w górnej części łukiem. Zdjęcie przedstawia fragment budynku - widoczne są łukowate okna, po lewej i prawej stronie okien są kolumny, przy oknach wiszą flagi. Opis: W części ryzalitu arkady są podzielone wysmukłymi kolumnami doryckimi i jońskimi. Oddzielają one okazałe, półkoliście zamknięte okna (tzw. portes fenetres, czyli takie, które sięgały od podłogi do sklepienia). Zastosowanie tych elementów architektonicznych w fasadzie antwerpskiego ratusza wyraźnie wskazuje na nawiązania do sztuki starożytnej. Zdjęcie ukazuje fragment ruin koloseum z arkadami. Podpis pod zdjęciem: Pilastry występowały na najwyższej kondygnacji Koloseum w Rzymie, dzieląc rząd arkad, na niższych kondygnacjach znajdowały się półkokumny o kapitelach (najwyższa część kolumny, wieńcząca ją), które w tych czasach były jednak bardziej popularne niż pilastry. Opis: Dwie kolejne kondygnacje (czyli druga i trzecia) poprzedzielane zostały pilastrami. Pilastry te mają postać płaskiego filara, nieznacznie wystającego przed lico budowli, pełnią one zarówno funkcję konstrukcyjną, jak i dekoracyjną. Znane i powszechnie stosowane były w sztuce starożytnej. Zdjęcie przedstawia fragment budynku. W niszach stoją posągi. Opis: Czwarta kondygnacja ma trochę inny charakter i odróżnia się od dwóch niższych. Ciągnące się po obu stronach ryzalitu arkady są otwarte. W niszach ryzalitu zaś umieszczono dwie kobiece statuy reprezentujące Roztropność i Sprawiedliwość, zaś pomiędzy nimi herby: Księstwa Brabancji (wspięty na tylnych łapach lew), Habsburgów hiszpańskich, pod władzą których znajdowała się późniejsza Belgia (w części środkowej), oraz tzw. markizatu Antwerpii, nawiązującego do średniowiecznej nazwy obszaru obejmującego samą stolicę wraz z przyległościami. Zdjęcie przedstawia fontannę. Przedstawia legendarnego rzymskiego żołnierza, Silviusa Brabo, wyrzucającego dłoń odciętą olbrzymowi. Podpis pod zdjęciem: Fontanna Silviusa Brabo z odciętą głową pielgrzyma przed ratuszem w Antwerpii z XIX w.; jest to postać mitologiczna, odgrywająca ważną rolę w historii i mitologii Belgii, a w szczególności miasta Antwerpii. Opis: Na kolejnej kondygnacji znajduje się flankowany przez dwa obeliski posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus, ustawiony tam dopiero w okresie późniejszym z inicjatywy jezuitów i stanowiący dowód na wzbierającą falę kontrreformacji w Belgii. Wcześniej w tym miejscu umieszczona była figura Silviusa Brabo, mitycznego rzymskiego żołnierza, który według legendy zabił olbrzyma zamieszkującego Antwerpię. Całą fasadę ratusza wieńczy trójkątny fronton z rzeźbą orła z rozpostartymi skrzydłami na górze.