W marzeniach większości Polaków Rzeczpospolita miała odrodzić się po I wojnie światowej w granicach przedrozbiorowych. Aspiracji do własnych państw głoszonych przez Litwinów, Białorusinów i Ukraińców nie przyjmowano do wiadomości poza wąskim kręgiem współpracowników Józefa Piłsudskiego i Polskiej Partii Socjalistycznej. Federacyjna koncepcja Piłsudskiego zmierzająca do budowy bloku państw między Rosją a Niemcami (w skład którego wchodziłyby m.in. Litwa, Białoruś i Ukraina) kolidowała z inkorporacyjnymi nastrojami większości społeczeństwa. Polska opinia publiczna nie wyobrażała sobie Rzeczypospolitej bez Wilna i Lwowa, co niweczyło plany Piłsudskiego i zniechęcało do współpracy także przedstawicieli innych narodowości. O ile przy ustanawianiu granic od strony Niemiec i Czechosłowacji Polska mogła liczyć na pomoc zwycięskich mocarstw sprzymierzonych (przede wszystkim Anglii, Francji i Stanów Zjednoczonych), o tyle na wschodzie inicjatywa była w jej rękach.