Zdarzyło ci się kiedyś powiedzieć na pożegnanie do nauczyciela: „Na razie, do jutra” albo przywitać koleżankę słowami „Witam panią serdecznie”? Zapewne nie. Wyrażenia te, choć przecież poprawne gramatycznie, w opisanych sytuacjach wzbudziłyby w najlepszym przypadku zdziwienie i rozbawienie. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego sama poprawność nie wystarcza, by osiągnąć cele zamierzone np. w powitaniu i pożegnaniu, ale też we wszystkich innych komunikatach – prośbach, przeprosinach, oznajmieniach?
Twoje cele
Poznasz pojęcie normy językowej.
Wskażesz, odwołując się do przykładów, różnicę między normą wzorcową a normą użytkową.
Przyporządkujesz zdania do odpowiednich norm językowych.
Ustalisz, kto i w jaki sposób decyduje o poprawności różnych form językowych.