W jaki sposób kształtowało się duchowe oblicze nowożytnej Europy? Na czym polegał związek między problematyką nauk matematyczno‑przyrodniczych a problematyką metafizyczną?

Kartezjanizm przyniósł rewolucję metodologiczną, epistemologiczną i metafizyczną. Spinoza, w opozycji do Kartezjańskiego dualizmu i subiektywizmu, zbudował system metafizyki monistycznej. Leibniz podjął próbę uzgodnienia ze sobą dróg myślowych poprzedników i zjednoczył indywidualny byt z perspektywą całości bytu jako wielości w jedności. Blaise Pascal, nie tworząc całościowego systemu, dał początek psychologicznej refleksji nad przeznaczeniem człowieka. Filozofia kontynentalna XVII w., mocą wyobraźni i rozumu, próbowała zmierzyć się z nieskończonością.