R1CIhIm5zRByv
Fotografia przedstawiająca filiżankę wypełnioną herbatą, stojącą na spodku. Pod spodem leży udrapowany, półprzezroczysty obrus. Leżą na nim dwa małe bukiety kwiatów i dwa otwarte tomiki poezji. Na jednym spoczywają kobiece dłonie.

Lęk i pustka w poezji Zbigniewa Herberta na przykładzie utworu Język snu

Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Sen jest naturalną częścią ludzkiej egzystencji, wynika z rytmu natury i dlatego każde jego zakłócenie wpływa na jakość życia człowieka. Sen jest ważną sferą doświadczeń, sygnałem wysyłanym przez śniących i kluczem do samopoznania. Stał się zagadnieniem interesującym dla twórców kultury, gdyż pozwolił, dzięki swojej symbolice, pogłębić portrety postaci i urozmaicić kompozycję dzieł. Sny pozwalają, aby z niepamięci wydobywać to, co ukryte i dzięki temu powiedzieć więcej o człowieku i świecie. Olga Tokarczuk nazwała ludzkie sny „alternatywą historią cywilizacji człowieka”. W opowiadaniu tej historii posługujemy się metaforą, ponieważ w marzeniu sennym znaczenia nie wykluczają się i korzystają z tych samych artystycznych zabiegów, którymi posługuje się poezja.

Taką zbieżność języka snu i języka poezji dostrzegł Zbigniew Herbert w wierszu Język snu pochodzącym z ostatniego tomu poety Epilog burzy.

Twoje cele
  • Poznasz pochodzący z ostatniego tomu poezji Zbigniewa Herberta wiersz Język snu.

  • Przeanalizujesz funkcjonalność środków stylistycznych stosowanych przez poetę.

  • Scharakteryzujesz tytułowy język snu.