Słowianie zasiedlili tereny Europy Środkowej w VI w., przybywając z terenów położonych w dorzeczu Dniepru. Była to kolejna, po Germanach, fala wędrówek ludów. W ciągu czterech stuleci zajęli obszary w dorzeczach Łaby i Wisły, Kotlinę Czeską, a także tereny na północ od Dunaju, Bałkany oraz Półwysep Peloponeski. Z czasem Słowianie podzielili się na trzy grupy językowe: Słowian zachodnich, wschodnich i południowych. W X wieku w. wyłoniły się z nich ostatecznie takie państwa jak Bułgaria, Czechy, Polska, Ruś Kijowska. Ważnymi elementami tego procesu było przyjęcie chrztu przez władców i założenie przez nich nowych dynastii. Obszary Słowiańszczyzny oraz Skandynawii historiografia określiła mianem tzw. Młodszej Europy w odróżnieniu od kulturowych kręgów łacińsko‑rzymskiego i grecko‑bizantyjskiego.