Powyższe słowa, pochodzące z utworu zamieszczonego w tomie Sad rozstajny, ukazują zdolność Leśmiana do łączenia świata przyrody z emocjami za pomocą języka i swoistego sposobu obrazowania.

Język poetycki Bolesława Leśmiana należy do najbardziej oryginalnych w całej poezji polskiej. Środki artystycznego wyrazu, którymi posługiwał się Bolesław Leśmian oscylują wokół dwóch skrajności – niemal bezwyjątkowego respektowania reguł wersyfikacyjnych oraz bardzo swobodnego traktowania materii języka.