Leśmianowskie powroty do natury w wierszach Do śpiewaka i Topielec
Natura to jeden z najważniejszych motywów w literaturze i sztuce przełomu XIX i XX wieku oraz dwudziestolecia międzywojennego. Poeci i malarze tworzący w tym okresie utrwalali w swoich dziełach jej różne oblicza, przywołując elementy poetyki impresjonizmu, symbolizmu czy ekspresjonizmu. Spotkania z naturą w poezji Bolesława Leśmiana, są osobiste i bardzo intymne. Poeta tworzy fantastyczny, baśniowy świat pełen zieleni, która nie jest tylko nazwą barwy. To tajemnicza substancja, kwintesencja przyrody. Drzewa, liście, kwiaty, zioła pojawiają się w utworach z dużą częstotliwością.
Określisz stosunek Bolesława Leśmiana do impresjonizmu i symbolizmu.
Omówisz mity poety jako „człowieka pierwotnego” oraz „powrotu do natury”.
Wymienisz różnice w postrzeganiu natury w wierszach Bolesława Leśmiana Do śpiewaka oraz Topielec.
Scharakteryzujesz stosunek poety do natury.
Porównasz realizacje motywów natury w wybranych utworach poetyckich oraz dziełach malarskich Młodej Polski.