Obraz przedstawia pejzaż. Na pierwszym planie płynie ogromna, błękitna rzeka. Jest to Styks. W centrum obrazu, na łódce, znajduje się mężczyzna. To prawdopodobnie Charon. Próbuje on dotrzeć na jeden z brzegów Styksu. Jest nagi, ubrany jedynie w białą szatę. U jego stóp znajduje się postać, prawdopodobnie zmarły, który już wkrótce trafi do jednej z ziem. Artysta zastosował w kompozycji zasadę kontrastu. Po prawej stronie obrazu jest brama, prowadzącą do piekieł. Pod nią pojawia się dziwna istota. Być może to strażnik wrót. Piekło ukazane jest jako pełne lawy, popiołu, dymu. Na czubku bramy, na wierzy pojawiają się dusze zmarłych. Próbują się one wydostać z piekła. Lewa i centralna część pejzażu jest rajem wypełnionym elementami natury. To drzewa, skały, wzgórza, błękitne niebo. Wśród łąk pojawia się ptactwo i inne stworzenia. Są także sylwetki aniołów. Mają oni lśniąco białe skrzydła. Rzeka Styks podkreśla granicę krain.