O konstrukcjach klasycznych inaczej
Nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że geometria starożytna, to geometria cyrkla i linijki. Do dzisiaj stosujemy metody kreślenia symetralnych, dwusiecznych czy stycznych do okręgu, które były zaproponowane blisko trzy tysiące lat temu. Ale tak, jak matematycy próbowali ograniczyć liczbę aksjomatów zaproponowanych przez Euklidesa, tak samo próbowali rozstrzygnąć, czy możliwe jest wyznaczanie określonych obiektów geometrycznych, o zadanych własnościach, dysponując ograniczonym do minimum zestawem narzędzi. Okazało się, o czym mówi twierdzenie Ponceleta-Steinera, że jeśli dana konstrukcja jest wykonalna za pomocą cyrkla i linijki, to jest ona wykonalna za pomocą samej linijki, o ile dany jest na płaszczyźnie pewien okrąg wraz ze środkiem. Co więcej, jeśli przez konstrukcję będziemy rozumieli tylko wyznaczanie punktów konstrukcji, a pominiemy rysowanie linii, to każda konstrukcja wykonalna za pomocą cyrkla i linijki, jest wykonalna także za pomocą samego cyrkla (twierdzenie Mohra-Mascheroniego). Te w pewien sposób wyjątkowe konstrukcje zilustrujemy kreśląc styczne do okręgu przez punkt leżący poza okręgiem. Poniżej opisane są kolejne etapy konstrukcji i narysowany jest odpowiedni model.
Z danego punktu kreślimy dwie sieczne wyznaczające na okręgu cięciwy o różnej długości.
Otrzymane punkty wyznaczają czworokąt, w którym prowadzimy przekątne oraz przedłużamy, aż do przecięcia, boki czworokąta.
Przez punkt przecięcia przekątnych i punkt przecięcia prostych zawierających boki (różne od siecznych) prowadzimy prostą – punkty wspólne tej prostej i danego okręgu są punktami styczności dla szukanych stycznych.
Prowadzimy szukane styczne.
Będziesz badać wzajemne położenie prostych i okręgów.
Skonstruujesz styczne do okręgu i wspólne styczne do dwóch danych okręgów.
Poznasz zależności, które pozwolą wyznaczyć liczbę wspólnych stycznych do dwóch danych okręgów, w zależności od wzajemnego położenia tych okręgów.
Zastosujesz poznane zależności w sytuacjach typowych i problemowych.