Przez wszystko do mnie przemawiałeś – Panie!
– modlitewny charakter wiersza Cypriana Norwida
Białe kwiatyCiszy w najkolosalniejszym słowa tego tonie nie doznałem nigdzie jeszcze wyżej nad ciszę o jednej nocy, acz zimowej, na Oceanie... że słów na to nie ma, mimo iż twarda to i prawie głodna podróż dwumiesięczna przeszło była i uprozaiczniała dobrze... pomnę, iż obejrzawszy się wkoło, ani modlić się nawet słów nie miałem – i zapłakałem tylko... że może być tak wielka cichość...
Źródło: Cyprian Norwid, Białe kwiaty, [w:] tegoż, Pisma wszystkie, t. 6: Proza, oprac. J. W. Gomulicki, Warszawa 1971, s. 198.
– pisał Cyprian Norwid w Białych kwiatach. We fragmencie tym cisza natury współgra z milczeniem poety, który stoi w obliczu tajemnicy. Modlitwa jako forma kontaktu człowieka z Bogiem również może przyjmować formę kontemplacyjną – pozbawioną słów, pełną ciszy i skupienia. Taki charakter ma poetycka Modlitwa Norwida.
Określisz stosunek człowieka do Boga w wierszu Modlitwa Cypriana Norwida.
Nazwiesz przykłady środków poetyckich i określisz ich funkcje w wierszu.
Wskażesz cechy modlitwy poetyckiej w utworze Cypriana Norwida.
Wyjaśnisz związek modlitwy z milczeniem.