Bogurodzica jest najstarszym zabytkiem polskiej poezji, pierwszą ojczystą pieśnią religijną. Śpiewano ją jeszcze zanim została spisana i wciąż kryje w sobie tajemnice. Religijna twórczość średniowiecza była o tyle specyficzna, że spełniała szereg funkcji. Przekazywała dogmaty i konstruowała obraz teologiczny, miała więc edukować odbiorców, a także integrowała społeczność, budując pewną wspólnotę.

Bogurodzica jest tekstem niezwykle ważnym dla polskiej tradycji literackiej i religijnej, a przy tym problematycznym jako zabytek piśmiennictwa. Kryje w sobie niewątpliwie pewną tajemnicę. Nie jest jasne, kiedy i gdzie powstała jej pierwotna wersja; na ile słowa utworu występujące w przekazie ustnym różniły się od pierwszych zapisów; ani kto faktycznie był autorem Bogurodzicy i skąd czerpał wzorce. Dzieło jest jednak oryginalne i wyjątkowe na tle twórczości okresu średniowiecza, warto zatem tajemnice Bogurodzicy zgłębiać.