Co poeci myślą o samych sobie i znaczeniu swojej pracy twórczej? Czy liczy się dla nich sława? Czy uznają ją za prawdziwą wartość, czy też miewają do niej stosunek ironiczny? Jak komentuje swój los młody poeta, a jak podsumowuje swoje życie poeta dojrzały? Wiersze Tuwima Do losu i Ostatni z mego pokolenia… Leopolda Staffa to osobiste rozważania poetów na temat ulotności życia, sensu twórczości, poczucia spełnienia. Porównanie tych wierszy pokazuje również to, w jaki sposób upływ czasu zmienia myślenie człowieka i hierarchię jego wartości.