Budowa obiektu:

Podstawowym elementem krajalnic uniwersalnych, zasilanych elektrycznie, jest obrotowy nóż tarczowy, osłona noża, wózek podający, pokrętło regulatora grubości, napęd elektryczny i ostrzałka.

Surowiec, który umieszcza się na wózku podającym, zostaje automatycznie pokrojony w plastry o określonej grubości. Krajalnica ma, oprócz funkcji automatycznego krojenia, również funkcję pracy wg ustawień ręcznych. Elementy robocze urządzenia, które stykają się z krojonym surowcem, są wykonane z wysokiej jakości stali nierdzewnej oraz wyposażone w system ostrzenia noża tarczowego oraz zabezpieczenie – wyłącznik, który uniemożliwia obracanie się noża, jeśli jest zdjęta jego osłona. Niektóre typy krajalnic mają części tnące pokryte teflonem, co zapobiega przyklejaniu się surowca, zwłaszcza, gdy kroimy ser.

Grubość krojonych plastrów można regulować specjalnym pokrętłem i zależy ona od odległości między nożem tarczowym a płytą oporową, do której dociskany jest produkt.

Do stołu podawczego jest przymocowany dociskacz krojonego produktu, w kształcie płyty z wystającymi kolcami. Dociskacz pełni również rolę ochronną dla osoby pracującej. Bez niego nie wolno wykonywać czynności krojenia.

Krajalnica służy do krojenia wędlin i serów twardych oraz pieczywa. Jest używana w zakładach gastronomicznych oraz sklepach spożywczych i mięsnych.

Krajalnicę mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi urządzenia i które zapoznały się z instrukcją obsługi krajalnicy.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji krajalnicy nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przed przystąpieniem do pracy użytkownik powinien zapoznać się z zasadami obsługi. Przed pierwszym uruchomieniem krajalnicy i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Ze względów bezpieczeństwa podczas pracy nie wolno zdejmować osłony noża.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• Upewnić się, że pokrętło grubości krojenia ustawione jest w pozycji „Oczyścić ostrze noża”.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Podstawowe instrukcje działania i BHP

1. Krajalnicę umieścić na płaskim i stabilnym miejscu, wyłącznikiem skierowanym w stronę użytkownika.

2. Ustawić odpowiednią grubość przy pomocy pokrętła.

3. Podstawić płaskie naczynie na pokrojony produkt.

4. Umieścić produkt do krojenia na ruchomym wózku i docisnąć do ruchomej ścianki przy pomocy dociskacza.

5. Włączyć urządzenie za pomocą zielonego przycisku START.

6. Po skończeniu pracy wyłączyć urządzenie za pomocą przycisku czerwonego i odłączyć od zasilania.

7. Odebrać pokrojony produkt.

8. Pokrętło grubość krojenia ustawić na „Oczyścić ostrze noża”.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• Upewnić się, że pokrętło grubości krojenia ustawione jest w pozycji „Oczyścić ostrze noża”.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa obiektu:

Podstawowym elementem krajalnicy do pieczywa, zasilanej elektrycznie, jest: zespół noży, osłony boczne, pokrętło regulatora grubości, szuflada, napęd elektryczny i obudowa.

Krajalnicę należy ustawić na stabilnym podłożu i podłączyć do zasilania. Następnie we właściwym miejscu umieścić bochenek i opuścić ramę z nożami. Po wykonanej czynności krojenia zdjąć pokrojony chleb.

Niektóre krajalnice są wyposażone w specjalną półkę, aby łatwiej było zapakować pokrojony chleb do woreczka.

Krajalnice te na spodzie mają również szufladę – półkę na okruchy, którą należy regularnie czyścić.

Krajalnica służy do krojenia pieczywa. Jest najczęściej używana w stołówkach szkolnych, sklepach spożywczych i z pieczywem oraz w restauracjach.

Krajalnicę mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi urządzenia i które zapoznały się z instrukcją obsługi krajalnicy.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji krajalnicy nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przed przystąpieniem do pracy użytkownik powinien zapoznać się z zasadami obsługi. Przy pierwszym uruchomieniem krajalnicy i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Ze względów bezpieczeństwa podczas pracy, nie wolno zdejmować osłony noża.

Podstawowe instrukcje działania i BHP

1. Krajalnicę umieścić na płaskim i stabilnym miejscu, wyłącznikiem skierowanym w stronę użytkownika.

2. Ustawić odpowiednią grubość przy pomocy pokrętła.

3. Włączyć urządzenie za pomocą przełącznika.

4. Krojone pieczywo umieścić na ruchomym wózku i docisnąć do ruchomej ścianki przy pomocy ramienia dociskającego.

5. Po skończeniu pracy wyłączyć urządzenie za pomocą przełącznika.

6. Grubość krojenia ustawić na „Oczyścić ostrze noża”.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• Upewnić się, że pokrętło grubości krojenia ustawione jest w pozycji „Oczyścić ostrze noża”.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa obiektu:

Miesiarka składa się z kilku części: obudowy wykonanej ze stali nierdzewnej; silnika elektrycznego; elementów roboczych, czyli wyjmowanej dzieży, inaczej misy, w której miesza się składniki na ciasto lub inną masę, oraz elementów roboczych, które można instalować osobno.

Miesiarkę ustawiamy na stabilnym podłożu. Dzieżę, czyli misę, umieszczamy w docelowym jej miejscu i zabezpieczamy za pomocą zacisków na podnośniku. Mocujemy odpowiednią końcówkę roboczą. Następnie, za pomocą dźwigni, ustawiamy dzieżę na wysokości poziomu pracy, napełniamy składnikami, zamykamy osłonę bezpieczeństwa z automatycznym wyłącznikiem napędu w przypadku otwarcia i włączamy urządzenie. Konstrukcja osłony umożliwia dodawanie surowca podczas pracy urządzenia, bez konieczności jej otwarcia. Po zakończeniu pracy, miesiarkę wyłączamy przyciskiem STOP, opuszczamy dzieżę, podnosimy osłonę bezpieczeństwa, odbezpieczamy zaciski i wyjmujemy dzieżę.

Elementem stałym maszyny jest zespół roboczy, który składa się z dzieży i elementów roboczych z wymiennymi końcówkami, które – zanurzone w dzieży – wykonują ruch planetarny, to znaczy zarówno wokół misy, jak i wokół własnej osi. Prędkość ruchów elementu roboczego miesiarki regulujemy specjalnym przełącznikiem.

Do elementu roboczego miesiarki dołączamy różne końcówki, w zależności od rodzaju mieszanych składników na ciasto czy ubijanej masy. Do ciast ciężkich typu drożdżowe i piernikowe stosuje się końcówkę typu hakowego, zaś do ciast lekkich, takich jak biszkoptowe lub bezy – ubijak, który może mieć kształt rózgowy lub rakietowy. Do ciast o średniej gęstości, np. ciasto piaskowe, stosuje się końcówkę w kształcie liścia.

Miesiarki do mieszania i ubijania ciast stosuje się w małych, średnich i dużych zakładach gastronomicznych oraz ciastkarniach czy cukierniach.

Miesiarki wykorzystuje się do sporządzania m.in. ciast ciężkich drożdżowych. W celu dokładnego połączenia składników takiego ciasta, wykorzystuje się końcówkę typu hak. Hakiem wyrabia się ciasto na drożdżówki, rogaliki, paszteciki, kulebiaki oraz ciasta piernikowe. Element roboczy typu liść to popularne mieszadło stosowane do przygotowania ciasta piaskowego. Natomiast do przygotowania kremów czy bitej śmietanki stosujemy ubijak rózgowy. Miesza się nim także ciasta biszkoptowe i bezy. Konstrukcja tej końcówki zapewnia napowietrzenie i puszystość surowca.

Miesiarkę mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi urządzenia i które zapoznały się z instrukcją obsługi miesiarki.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji miesiarki nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przy pierwszym uruchomieniem miesiarki i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa obiektu:

Obieraczka jednokomorowa składa się z obudowy ze stali nierdzewnej, komory roboczej, leja wsypowego, szuflady na obierki, przyłącza instalacji elektrycznej i wodnej oraz wanny.

Zbiornik na obierane warzywa oraz tarcza robocza są wyłożone masą ścierną, zwaną karborundem. W trakcie mycia urządzenia tarcza robocza jest wyjmowana.

Pokrywa zamykająca zbiornik roboczy jest najczęściej wykonana z przeźroczystego tworzywa, aby łatwiej było kontrolować kolejne etapy obierania. Ze względów bezpieczeństwa pokrywa jest zabezpieczona czujnikiem.

W obudowie znajdują się drzwiczki boczne służące do rozładowania obranych warzyw, także wyposażone w czujnik bezpieczeństwa.

Pod urządzeniem umieszczono szufladę na obierki. Zazwyczaj szufladę z odpadów opróżnia się ręcznie.

Dodatkowo całe urządzenie jest wyposażone w minutnik umożliwiający automatyczne ustawianie czasu pracy.

Urządzenie jest napędzane silnikiem, który uruchamia talerz obrotowy tak, aby obierane warzywa pozostawały w ciągłym ruchu, ocierając się o powierzchnię ścierną tarczy oraz ścian komory. W ten sposób skórka z warzyw jest usuwana mechanicznie.

Następnie obrane surowce są opłukiwane wodą, którą, za pomocą instalacji, odprowadza się do ścieków, natomiast wszystkie odpady pozostają w szufladzie przeznaczonej na obierki.

W celu zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu oczyszczania, obierane warzywa wykonują trzy rodzaje ruchu: obrotowy, wokół własnej osi – dzięki obrotowi tarczy ciernej; odśrodkowy – dzięki obrotowi tarczy ciernej; oraz wznoszący – pionowe podnoszenie na progach umieszczonych na tarczy.

Obieraczki jednokomorowe stanowią wyposażenie średnich i dużych zakładów gastronomicznych. Dzięki wielogodzinnej pracy pozwalają na zwiększenie wydajności i oszczędzenie potrzebnego czasu. Umożliwiają także zmniejszenie odpadów o około 5‑6%, co przy obróbce znaczącej ilości warzyw, ma wpływ na zredukowanie ogólnych kosztów produkcji.

Obieraczkę jednokomorową mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi obieraczki i które zapoznały się z instrukcją obsługi obieraczki jednokomorowej.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji obieraczki nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przed przystąpieniem do pracy użytkownik powinien zapoznać się z zasadami obsługi. Przy pierwszym uruchomieniem obieraczki jednokomorowej i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa obiektu:

Urządzenie do rozdrabniania warzyw z wymiennymi tarczami to profesjonalna maszyna, wykonana ze stali nierdzewnej i wyposażona w napęd elektryczny.

Element roboczy stanowią wymienne tarcze zaopatrzone w ostrza rozdrabniające i tnące warzywa. Ponadto urządzenie składa się z popychacza, puszki zsypowej i zgarniacza.

Urządzenie można zainstalować na nóżkach z kółkami, co umożliwia jego szybkie przesuwanie, a dzięki temu usprawnia pracę w kuchni, w średnich i mniejszych zakładach gastronomicznych.

W urządzeniu można używać następujących typów tarcz (o średnicy 350 mm):

• do wiórków, o wymiarach 3 x 1,5 mm, 5 x 2,5 mm, 7 x 3,5 mm, 9 x 4,5 mm, 11 x 5,5 mm;

• do tarcia ziemniaków;

• do surówek, o wymiarach 1,7 x 18 mm, 1,7 x 36 mm;

• do szatkowania kapusty;

• z nożem nastawnym (0‑8 mm);

• do plastrów falistych, o średnicy 6, 8, 10 mm;

• do plastrów, o średnicy 10 mm;

• do beleczek, o wymiarach 6 x 6 mm;

• do kostek, o wymiarach 10 x 10 x 10 mm, 20 x 20 x 10 mm;

• krata do kostek, o wymiarach 8 x 8 x 10 mm i 16 x 16 x 10 mm.

Elementem roboczym urządzenia do rozdrabniania warzyw są noże w kształcie tarcz, zamocowane na wirującym wałku napędowym. Noże mają różne rodzaje ostrzy, które tną surowiec, nadając mu pożądane kształty. Na obudowie maszyny znajduje się tzw. lej, który służy do umieszczania w nim surowca przeznaczonego do cięcia. Do maszyny jest dołączony także popychacz wykorzystywany do dociskania surowca do wirujących tarcz. Ostatni, kluczowy element to tzw. zsyp odbiorczy, do którego trafia rozdrobniony surowiec.

Urządzenie do rozdrabniania warzyw jest przeznaczone do pracy w zakładach gastronomicznych, restauracjach, firmach cateringowych, a także w fabrykach produkujących zestawy warzyw, gotowych do bezpośredniego spożycia lub dalszej obróbki, np. warzywa na patelnię.

Urządzenie do rozdrabniania warzyw mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi urządzenia i które zapoznały się z jego instrukcją obsługi.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji urządzenia do rozdrabniania warzyw nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przy pierwszym uruchomieniu urządzenia do rozdrabniania warzyw, i co najmniej raz do roku, należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Urządzenie do rozdrabniania warzyw powinno być ustawione na czystej i równej powierzchni, ze swobodnym i bezpiecznym dostęp. Warzywa mogą być wkładane wyłącznie do leja załadowczego i dociskane tylko popychaczem.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa:

Maszyna jest wykonana ze stali nierdzewnej i wyposażona w silnik napędzany elektrycznie oraz w układ przekładni ze sprzęgłem. W obudowie maszyny znajduje się specjalna tuleja, do której można przymocowywać różne przystawki (np. do mielenia mięsa czy krojenia).

Napęd urządzenia może zostać umieszczony na specjalnym wózku, dzięki czemu maszyna będzie mobilna, lub na stole roboczym.

Do urządzenia wielofunkcyjnego możemy podłączać następujące przystawki:

• przystawka do mielenia mięsa, z sitkami o różnej wielkości oczek oraz szarpakiem;

• przystawka do rozdrabniania warzyw, z tarczami roboczymi mającymi różne stopnie rozdrabniania (na miazgę, wiórki, plastry, słupki i paski);

• przystawka do krojenia wędlin i chleba;

• przystawka do ubijania piany i ciast lekkich;

• przystawka do tarcia sera, wyposażona w tarki z różnymi rozmiarami tartych wiórków do wyboru;

• przystawka do krojenia flaków;

• przystawka do nacinania kotletów (spulchniania mięsa);

• przystawka do ostrzenia narzędzi;

• przystawka do obierania ziemniaków i twardych warzyw;

• przystawka do purée z różnymi sitami do wyboru;

• przystawka do mielenia kawy.

Maszynę umieszcza się na stole roboczym lub specjalnym wózku. Do tulei montuje się odpowiednią przystawkę z jej poszczególnymi elementami i zabezpiecza ją odpowiednio, po czym podłącza do zasilania.

Maszyna wieloczynnościowa stanowi wyposażenie małych i średnich zakładów gastronomicznych ze względu na zajmowanie niewielkiej powierzchni produkcyjnej. Stanowi doskonałe rozwiązanie dla tych producentów żywności, którzy chcą skrócić czas jej obróbki, ale nie posiadają odpowiednio dużego zaplecza.

Maszyna uniwersalna, wieloczynnościowa wykonuje wiele funkcji w zależności od rodzaju przymocowanej do niej przystawki. Urządzenie umożliwia obróbkę wstępną różnego rodzaju żywności oraz wykonanie rozmaitych półproduktów. Maszyna może być przemieszczana w różne miejsca działu produkcyjnego w zakładzie gastronomicznym.

Maszynę uniwersalną, wieloczynnościową mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie jej obsługi i które zapoznały się z instrukcją obsługi urządzenia.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji maszyny nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przed przystąpieniem do pracy użytkownik powinien zapoznać się z zasadami obsługi. Przed pierwszym uruchomieniem maszyny i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• Przystawki powinny być montowane tylko, kiedy napęd nie jest podłączony do źródła zasilania.

• Każdorazowo przez zamocowaniem napędu należy dokładnie sprawdzić wszystkie ustawienia i zabezpieczenia.

• Nie wolno uruchamiać maszyny, gdy jest wypełniona surowcem.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.

Budowa obiektu:

Urządzenie składa się z obudowy, popychacza produktu, tacy – misy załadowczej, gardzieli, wału ślimakowego,tarcz tnących (nożowych) i nakrętki dociskowej.

Zespół roboczy „wilka” zbudowany jest z następujących części:

1. Klin

2. Podajnik ślimakowy, tzw. ślimak

3. Szarpak

4. Nóż czteroskrzydłowy jednostronny lub dwustronny

5. Sito z otworami 9 mm

6. Sitko z otworami 5 mm

7. Pierścień dystansowy

8. Nakrętka dociskowa

Obudowa „wilka”, czyli korpus, jest wykonana ze stali nierdzewnej. Urządzenie jest napędzane elektrycznie i wyposażone w misę/tacę załadowczą, popychacz oraz zespół roboczy (gardziel, podajnik ślimakowy, elementy tnące). Surowiec do zmielenia jest podawany do misy/tacy załadowczej w postaci kawałków, a następnie trafia z gardzieli na podajnik ślimakowy, który jest przesuwany do zespołu tnącego. Surowiec jest rozdrobiony przez noże i wtłoczony do otworów/oczek sitka/siatki, przez które – już rozdrobniony – wychodzi na zewnątrz.

Zespół roboczy składa się z podajnika ślimakowego, tarcz nożowo‑tnących, w tym szarpaka, oraz sitek/siatki. Wyróżnia się sitka do mielenia bardzo grubego, normalnego (standardowego) i drobnego. Otwory w sitka mają średnicę 2, 3, 5, 8, 13, 20 i 24 mm. Noże mogą być czteroskrzydłowe, trzyskrzydłowe lub dwuskrzydłowe, o ostrzach jedno- lub dwustronnych.

Dostępne są dwie wersje urządzenia, działające pod napięciem 230 V i 400 V.

Urządzenie do rozdrabniania mięsa, tzw. „wilk”, służy do mielenia mięsa – zarówno surowego, jak i po obróbce cieplnej, a także ryb, drobiu oraz niektórych warzyw. Urządzenie jest najczęściej wykorzystywane w średnich i dużych zakładach gastronomicznych.

Urządzenie do rozdrabniania mięsa, tzw. „wilk”, mogą użytkować i obsługiwać osoby, które zostały przeszkolone w zakresie obsługi urządzenia i które zapoznały się z jego instrukcją obsługi.

Do obsługi, wykonywania napraw, konserwacji i regulacji urządzenia do rozdrabniania mięsa nie wolno dopuszczać osób nieupoważnionych.

Przed pierwszym uruchomieniem urządzenia i co najmniej raz do roku należy sprawdzać ochronę przed porażeniem elektrycznym.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji, regulacji i napraw należy zawsze odłączyć zasilanie elektryczne.

Należy stosować poniższe zalecenia:

• Odłączyć urządzenie od źródła prądu.

• W trakcie pracy urządzenia nie wolno wkładać rąk do komory roboczej.

• Do przesuwania surowca należy używać wyłącznie popychacza.

• Nie wolno zdejmować jakichkolwiek osłon.

• W przypadku ponownego użycia – podłączyć urządzenie do źródła prądu.