Paradoks i ironia w literaturze, malarstwie i fotografii

Element jest częścią wątku pt. " Wątek 11. I śmiech niekiedy może być nauką". Kliknij tutaj, aby przejść do spisu treści.

Materiał opiera się na analizie wierszy Wisławy Szymborskiej, obrazów i fotografii. Uczeń pozna definicję paradoksu i ironii w literaturze i malarstwie, wskaże ich obecność w poezji. Zinterpretuje treści metaforyczne wiersza Sto pociech Wisławy Szymborskiej, wyjaśni, jakie funkcje pełni w wierszu ironia, zapozna się z materiałem filmowym dotyczącym ironii. 

Bibliografia

  • Źródło: Wisława Szymborska, Sto pociech, [w:] tejże, Wybór poezji, oprac. W. Ligęza, Wrocław 2016, s. 178–179.
  • Źródło: Wisława Szymborska, Vermeer, [w:] tejże, Wybór poezji, oprac. W. Ligęza, Wrocław 2016, s. 445.
  • Źródło: Wojciech Ligęza, Wstęp, [w:] Wojciech Ligęza, Wybór poezji, Wrocław 2016.
  • Źródło: Dwie małpy Bruegla [czytaj: brojgla], [w:] Wisława Szymborska, Wybór poezji, Wrocław 2016, s. 60.