Zdjęcie przedstawia dzieło street art [czytaj: strit art] Banksy'ego [czytaj: banksiego], wykonane za pomocą szablonu na murze. Z lewej strony znajduje się mała dziewczynka, której kontury namalowano czarnym kolorem. Jest ubrana w sukienkę do kolan, lewą rękę wyciągnęła w kierunku uciekającego na prawą stronę czerwonego balonika na sznurku w kształcie serca.
Banksy [czytaj: banksi], Dziewczynka i balonik, 2003, Amsterdam, fot.: krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
R16CX7L6SU9A8
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Zdjęcie przedstawia fragment multimedialnej wystawy obrazów Vincenta van Gogha [czytaj: wan goga]. Są to projekcje przedstawiające wiele wersji obrazu malarza "Słoneczniki", wyświetlane w dwóch rzędach na czarnej ścianie galerii w Katowicach.
Multimedialna wystawa dzieł Vincenta van Gogha [czytaj: wan goga] w Katowicach; fot.: 2023, krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
Co sprawia, że pewne ludzkie wytwory uznajemy za estetycznie wartościowe, a innym odmawiamy wartości? Czy istnieje sztuka wartościowa i bezwartościowa? To trudne pytania dotyczące oceny dzieł artystycznych, chociaż wydaje się, że dość łatwo potrafimy oceniać to, co widzimy. Niezależnie jednak od naszego zdania pewne wytwory artystyczne są dziełami sztukidzieło sztukidziełami sztuki i nie przestają nimi być nawet wtedy, gdy nam się nie podobają.
Rj78Zr5JYLIh9
Zdjęcie przedstawia instalację wielkich rozmiarów, zbudowaną ze stalowych części pociągów, torów i kolejowych konstrukcji. Światło przechodzi przez ażurowe elementy, tworząc na podłodze wrażenie świetlnych torów. Pod zawieszoną instalacją znajdują się ogromne zdjęcia ułożone po bokach. Przedstawiają fragmenty dworców kolejowych.
Źródło: Adobe Spark [czytaj: adobi spaark], licencja: CC BY 3.0.
Dzieło sztukdzieło sztukiDzieło sztuki to taki wytwór artystyczny, który został stworzony przez człowieka o określonej wrażliwości, posiadającego odpowiednie umiejętności. Taki wytwór, aby mógł zostać uznany przez krytyków sztuki za dzieło sztuki powinien być unikatowyunikatowyunikatowy, oryginalny i niepowtarzalny. Dzieło sztuki jest efektem działania artystycznego, powstaje w wyniku aktu twórczego. Dzieła sztuki wpływają na odbiorcę i mogą wywołać u niego określone reakcje, takie jak zachwyt, wzruszenie czy odrazę.
Dla zainteresowanych
Władysław Tatarkiewicz
Władysław TatarkiewiczDzieje sześciu pojęć...
sztuka to „odtwarzanie rzeczy lub konstruowanie form bądź wyrażanie przeżyć, jednakże tylko takie odtworzenie, taka konstrukcja, taki wyraz, jakie są zdolne zachwycać bądź wzruszać, bądź wstrząsać
CART4 Źródło: Władysław Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć..., Warszawa 1988, s. 52.
Władysław Tatarkiewicz (1886 - 1980) polski filozof, historyk filozofii, estetyk i historyk sztuki.
Ćwiczenie 1
R14oPAL6QEbD4
Dobierz definicje do terminów.
Definicje: 1. to obrazy, napisy, rysunki umieszczane najczęściej w przestrzeni publicznej (np. na murach, płotach, ścianach, pociągach) za pomocą sprayu – farby w aerozolu lub markerów. Mogą być malowane z ręki lub przy użyciu wykonanych wcześniej szablonów. Często tworzone są bez odpowiednich zezwoleń. 2. to rodzaj wielkoformatowego malowidła ściennego, którego treść może mieć charakter edukacyjny, patriotyczny, upamiętniający, dekoracyjny, reklamowy. Są pracochłonne – wykonywane kilka dni lub tygodni, ich autor nie jest anonimowy i działa legalnie. 3. to mała, samoprzylepna forma plastyczna w postaci karteczki z rysunkiem, grafiką, tekstem, służąca ingerencji w przestrzeń publiczną. Przylepiana na ogół bez zezwolenia, np. w środkach komunikacji miejskiej, w podziemnych przejściach, na znakach drogowych. Terminy: A. Mural, B. Graffiti, C. Wlepka.
Źródło: online-skills sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Zwróć uwagę na to kto jest twórcą dzieł sztuki.
... są to dzieła natury, a nie człowieka.
Ćwiczenie 1
R1D8AFHLR9TJ3
Dokończ zdanie: Zdjęcia słonia afrykańskiego oraz skał w amerykańskim Parku Narodowym nie są zaliczane do sztuki, gdyż…
Grafika komputerowa przedstawia obraz nierzeczywisty. Duża ręka człowieka, znajdująca się z lewej strony zbliża się do małych fotografii ułożonych w okręgu. Fotografii jest bardzo dużo, nie wszystkie są dobrze widoczne. Wyglądają tak, jakby wirowały w powietrzu. Na fotografiach znajdują się ulice miast, fragmenty parków, wysokich bloków, zwierzęta, pomniki, ludzie, niebo, znaki drogowe, zachody słońca, las, łąka, zabawki.
Grafika komputerowa
Źródło: Adobe Spark [czytaj: adobi spaark], licencja: CC BY 3.0.
RXumZxBwDclT31
Zdjęcie przedstawia piramidę stworzoną z wypchanych zwierząt. Na koniu stoi pies, na psie kot, na kocie kogut.
Katarzyna Kozyra, „Piramida zwierząt", 1993 r.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY-SA 3.0.
Dzieło sztuki przede wszystkim musi mieć sens, znaczenie. Możemy to rozumieć jako wyrażanie czegoś, zwracanie uwagi na ważny problem, wzruszanie lub inspirowanie.
To właśnie dlatego celem współczesnych artystów nie jest wyłącznie tworzenie dzieł sztuki, których główną cechą jest piękno czy naśladowanie i odtwarzanie rzeczywistości. Rzeczywistość jest inspiracją artysty, ale jej przetworzenie przez artystę może być zaskakujące, niejednoznaczne, a także niezrozumiałe. Tak, jak na ilustracji obok - artystka w sposób kontrowersyjny zwraca uwagę na nasze relacje ze zwierzętami.
Pamiętajmy, że dzieło sztuki może się nam podobać lub nie podobać, ale niezależnie od naszych upodobań - pozostanie dziełem sztuki.
Fotokolaż składa się z 5 fotografii, które przywołują różne estetyczne wrażenia; odrapana ściana, wnętrze korytarza, zamulona rzeczka są brzydkie, a kwitnące kwiaty, są odbierane jako ładne. Jedno zdjęcie może budzić różne odczucia, to fotomontaż złożony z pociętej w paski fotografii siedzącego chłopca. Trudno je od razu określić, jednemu się spodoba - innemu nie.
Fotokolaż, fot.: krata
Źródło: zzbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
RYaeFNr6LtmnS
Zapoznaj się z fragmentem wypowiedzi Umberto Eco z wywiadu udzielonego Jarosławowi Mikołajewskiemu (znajduje się poniżej). Wypowiedź dotyczy piękna i brzydoty. Odpowiedz, czy zdaniem słynnego włoskiego filozofa brzydota to przeciwieństwo piękna? Uzasadnij swoją opinię.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zastanów się, czy zdaniem Umberto EcoUmberto EcoUmberto Eco piękno i brzydota dają się jednoznacznie zdefiniować.
Autor daje na to pytanie negatywną odpowiedź. Wynika to z tego, że definicja piękna zmienia się i to, co wcześniej uznawano za piękne, dzisiaj już takie nie jest. Subiektywne doświadczenia pokazują zaś, że to, co nie spełnia kanonów piękna, również może być z jakichś innych powodów atrakcyjne.
Umberto Eco: Piękna brzydota to nie bajkaJarosław Mikołajewski
Jarosław MikołajewskiUmberto Eco: Piękna brzydota to nie bajka
Gdybyśmy mieli określić brzydotę jako to, co nam się nie podoba, przekonalibyśmy się szybko – tak jak przekonujemy się na każdym kroku – że to, co jednym się podoba, drudzy uważają za ohydę. Gdyby tak przymierzyć się do definicji brzydoty jako zaprzeczenia piękna, należałoby zdefiniować piękno, a te definicje z biegiem czasu zmieniały się bardzo. Kiedy piękno łączono z proporcją, łatwo było powiedzieć, że brzydota jest zakłóceniem proporcji. Ale poczucie proporcji się zmienia. W renesansie katedry gotyckie – proporcjonalne dla średniowiecza – uchodziły już za nieproporcjonalne.
Według innych teorii piękno gwarantowała integralność, czyli oczekiwano, że każda rzecz będzie miała wszystkie swoje części składowe. Człowiek powinien mieć dwoje oczu, ramion, uszu i brak jednego elementu był wskaźnikiem brzydoty. Lecz utrata proporcji i brak integralności nie wyczerpują zjawisk brzydoty (...). Nie mówiąc już o tym, że człowiek bez ręki czy oka może się podobać, i to bardzo”.
cart4 Źródło: Jarosław Mikołajewski, Umberto Eco: Piękna brzydota to nie bajka, „Gazeta Wyborcza”, licencja: CC BY-SA 3.0. dostępny w internecie: wyborcza.pl [dostęp 5.10.2017 r.].
Umberto Eco
czytaj: umberto eko
Polecenie 3
RS2P4ZJAQ7XBM
(Uzupełnij).
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zastanów się, jaka sztuka najbardziej do ciebie przemawia, pomyśl o konkretnych przykładach.
Przykład odpowiedzi: Rolą sztuki, według mnie, jest przede wszystkim to, aby można było dzięki niej przeżyć radość, zachwyt, czy dowiedzieć się czegoś nowego lub spojrzeć na coś z innej strony. Dzieło powinno mnie zaintrygować, niezależnie od dziedziny: czy to będzie dzieło malarskie, czy architektura, film, czy rzeźba.
Zdjęcie przedstawia dziewczynę oglądającą wystawę malarstwa. Dziewczyna jest odwrócona tyłem do nas, ma długie włosy, wpatruje się w obrazy ustawione przed nią na sztalugach. Sztalugi stoją w rzędzie, a obrazy zostały umieszczone na nich po dwa, jeden pod drugim. Nie można dostrzec ich dokładnie, są niewyraźne.
Na wystawie malarstwa, foto: spark
Źródło: domena publiczna.
Odbiór dzieła sztuki jest procesem złożonym. Pierwszym krokiem jest odbiór zmysłem wzroku. Ale warto pójść dalej i przyjrzeć się dziełu nieco dłużej. Warto zwrócić uwagę na formę i treść dzieła. Zastanowić się - chociaż przez chwilę - nad tym, co mogło mieć wpływ na powstanie dzieła, co dzieło może przedstawiać, dlaczego to zostało tak zrobione, kiedy i gdzie dzieło powstało, kim był artysta, czy środki artystyczne, które zastosował artysta są interesujące? Na odbiór dzieła duży wpływa ma wyobraźnia, wrażliwość, wiedza. Każdy może zwrócić uwagę na inne dzieło, inne elementy - dlatego ciekawe może okazać się poznawanie dzieł wspólnie ze znajomymi. Odkrywanie dzieła wymaga cierpliwości, zainteresowania i otwartości na nowe przeżycia. Odbiór dzieła jest związany z emocjami, dlatego warto wrócić do dzieła, aby przyjrzeć mu się ponownie i być może odkryć je na nowo.
Dla zainteresowanych
Polecenie 4
RM63KHOB598P4
(Uzupełnij).
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zastanów się, jakie założenie dotyczące wartości jest ukryte w przywołanym powiedzeniu.
Za stwierdzeniem, że o gustach się nie dyskutuje, kryje się założenie, że wartościowe jest to, co się komuś podoba. Wartości estetyczne mają więc charakter subiektywny. Jeżeli uznamy, że jest inaczej, to powiedzenie to traci sens: o gustach można dyskutować i można je oceniać.
R1Vj4FxPJj3A5
Zdjęcie jest zestawieniem czterech różnych fotografii obrazów. Na górze od lewej obraz przedstawia kompozycję złożoną z kwadratów ułożonych w prostokąt i krzyż. Na prostokącie znajduje się sześć kolorowych kwadratów: pomarańczowy; biały z narysowanym ludzikiem o żółtej głowie, trójkątnej, czerwonej sukience i cienkich nogach oraz rękach; żółty; czarny z beżowymi liniami; niebieski z namalowanymi figurami i w kratkę. Obok znajduje się krzyż złożony z sześciu kwadratów, na dolnym również znajduje się ludzik, ale ma sukienkę żółtą obok, nad nim czerwony kwadrat, następnie niebieski. Prawe ramię krzyża tworzy beżowy kwadrat, a lewe kwadrat w kratkę, na której namalowano białą strzałkę w górę, na samej górze czarny kwadrat z wijącymi się beżowymi liniami. Tło stanowią żółte, beżowe, białe, czerwone plamy i czarno‑beżowe wzory. Mniejszy obraz z prawej strony przestawia wirujące kule na tle spokojnego morza i bezchmurnego nieba. Wśród kul znajdują się beżowe worki do mierzenia siły wiatru, na których namalowano fragmenty twarzy madonny, można wyróżnić oczy, usta i fragment nosa, nad głową umieszczono aureolę w kształcie owalnym. Obraz w lewym dolnym rogu przestawia rodzinę arystokratyczną z XVIII wieku, 14 osób w różnym wieku stoi na tle ściany z dwoma obrazami, przedstawiającymi krajobrazy. Środek grupy zajmuje para, po prawej mąż w czarnym ubraniu z orderami i szarfą przepasaną przez ramię oraz z szablą u boku, obok stoi żona w koronkowej długiej sukni, po lewej stronie przytula się do jej boku dziewczynka ubrana podobnie jak matka, po prawej kobieta trzyma za rękę chłopczyka w czerwonym uniformie. Parę otaczają młodzi ludzie, kobiety i mężczyźni, być może są to ich dorosłe dzieci. Kobieta z prawej strony trzyma na ręku niemowlę. Obraz z prawej strony, u dołu przestawia fragment karuzeli na tle niebieskiego nieba. Na pierwszym planie widać śpiącego na ławce mężczyznę w szarej koszuli i czarnych spodniach. Leży na prawym boku, prawą rękę podłożył pod głowę, po jego prawej stronie stoi obejmująca się para, zwróceni są przodem do karuzeli, której nie widać. W tle widoczne jest tylko jej jedno ramię, na którego końcu znajduje się siedzenie dla dwóch osób. Fotele są żółte, siedzą w nich kobieta i mężczyna.
Od lewej na górze: Marcel Pinas "Djompo futu anga" 2008 r.; Salvador Dali [czytaj: salwador dali] "Maksymalna szybkość Madonny Rafaela" 1954 r ;od lewej na dole: Francisco Goya [czytaj: fransisko goja] "Rodzina Karola IV" 1800 r.; Ben Shahn [czytaj: ben szan] "Park rozrywki" 1946 r.; fot.: krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
RrxXy7VMd5tsp1
Zdjęcie przedstawia wana marki volkswagen [czytaj: folkswagen] zwanego ogórkiem, jadącego ulicą. Samochód jest pomalowany ręcznie w kwiaty i motywy roślinne. Nad kwiatami wije się tęcza, po której jedzie wan, przed nim wielkie, żółte słońce, za słońcem kolorowe domki. Na środku malowidła znajdują się trzy postacie ludzi, ukazane do pasa są to idole hippisów między innymi: Jimmy Hendrix [czytaj: dżimi henriks], Janis Joplin [czytaj: dżenis dżoplin] i mężczyzna o siwych włosach i gęstej brodzie. W wanie siedzą ludzie. W tle pokryte zielenią zbocze góry.
Hippisowski van marki volkswagen [czytaj: folkswagen], zwany ogórkiem, w San Francisco {czytaj: san fransisko]; fot. krata, 2018
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 4.0.
Czy można odbierać dzieła sztuki bez odpowiedniego przygotowania, bez specjalistycznej wiedzy? Tak, ale... ... odkrywanie znaczenia, próba rozumienia dzieła, jest niemożliwa bez pewnego przygotowania - tak jest zarówno teraz, jak też było w przeszłości. Zrozumienie dzieła sztuki zawsze wymagało odpowiedniej wiedzy i kompetencji. Dzieła, które obecnie są uznane za klasyczne, również tego wymagają, chociaż nie dostrzegamy tych wymagań – wydają się nam one oczywiste. Oznacza to, że odbioru sztuki można się nauczyć. Im więcej wiemy, tym więcej znaczeń będziemy mogli wydobyć z danego dzieła.
R1ce7NDc48K80
Zdjęcie przedstawia obraz "Agawa" Eliota Hundlaya [czytaj: eliota handleja]. Jest to klasyczny fotokolaż, w którym autor zastosował zlepek fotografii połączony z malarstwem. Prawa i lewa strona obrazu to wycinki różnych sytuacji w zimnych kolorach, natomiast środek to eksplozja kwiatów (tytułowej agawy) w barwach gorących, umieszczonych od góry do dołu obrazu. Na obrazie znajdują się kwiatki, listki, łodygi, wycięta postać kobiety, fragment rzeźby, maska teatralna, sznurki.
dzieło ludzkiego umysłu i ludzkiej pracy w odróżnieniu od wytworów natury (łac: arte factum - sztucznie wytworzony)
Pomiędzy artystą a odbiorcą
1
Polecenie 5
R1O4SL2JCLKUE
Zadanie polega na wpisaniu w pola skojarzeń ze słowem "artysta" i umieszczeniu ich w dowolnym punkcie na tablicy.
Zadanie polega na wpisaniu w pola skojarzeń ze słowem "artysta" i umieszczeniu ich w dowolnym punkcie na tablicy.
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Polecenie 5
R1CCUG871XFX3
Miejsce na notatkę
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2
RTTSZ4D1VSZ6V
Miejsce na notatkę
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Aby poznać definicję terminu „artysta” skorzystaj ze słownika języka polskiego.
Artysta to osoba zajmująca się określoną dziedziną sztuki.
Dziełem artysty może być np. obraz, rysunek, rzeźba, instalacja, fotografia, film, a także utwór literacki lub muzyczny.
Odbiorca dawniej i dziś
R17RLOK5V3FRL1
Obraz przedstawia wnętrze pracowni malarskiej. Po prawej stoi sztaluga z dużym płótnem. Po lewej przy stole stoi malarz. Trzyma pędzle. Ubrany jest w ciemnoniebieskie szaty przepasane pasem, ma na głowie ciemny kapelusz. Pomieszczenie ma szare ściany oraz drewnianą podłogę.
Rembrandt, „Artysta w swoim studio", ok. 1626
Źródło: commons.wikimedia.org, domena publiczna.
W dawnych systemach wytwarzania kultury i sztuki rola twórcy i odbiorcy była wyraźnie zdefiniowana: opierała się na monologu.
Artyści byli uważani za tych, którzy mają coś do powiedzenia, natomiast odbiorcy za takich, którzy powinni ich wysłuchać.
W ten sposób mieli okazję wzbogacić swoje pojęcie o kulturze i sztuce.
R1ZCOSAHMRH8E1
Obraz przedstawia siedzącego w progu wejścia mężczyznę. Ma skrzyżowane nogi, trzyma paletę malarską oraz pędzle. Ubrany jest w ciemny płaszcz, jasne spodnie i skórzane buty. Jest łysy, ma czarny kapelusz na głowie oraz podłużną twarz z brązowymi wąsami oraz bródką. W tle jest fragment budynku oraz zarośla.
Jacek Malczewski, „Autoportret", Muzeum Narodowe w Krakowie
Źródło: mnk.pl, domena publiczna.
Teoretycy sztuki określali, czym jest dzieło oraz jak należy je interpretować, na odpowiedź zwykłego widza nikt nie czekał.
Jeśli odbiorca przyswoił dane dzieło i zrozumiał je zgodnie z zamysłem autora, był uważany za człowieka kulturalnego i zdobywał społeczny szacunek.
Obcowanie ze sztuką należało do zajęć klas uprzywilejowanych, kultura nie była dostępna dla każdego.
Obecnie postrzeganie odbiorcy uległo całkowitej zmianie. Przestaje być uważany za pasywnego, niezdolnego do samodzielnej kontemplacji sztuki.
R1TV9MBGJSXE31
Zdjęcie przedstawia kobietę i mężczyznę w trakcie wykonywania performance'u. Mężczyzna stoi po lewej z uniesionymi rękami, ciągnie nimi za czerwonym sznurek. Sznurek jest owinięty wokół nogi stojącej po prawej kobiety, która ma uniesioną prawą rękę. Mężczyzna ubrany jest w białą koszulę i szare spodnie w paski, ma czarne włosy spięte w kitę. Kobieta ma krótkie włosy, czerwone spodnie i białą koszulkę w jasnoczerwone paski. Za postaciami stoi biała ścianka z napisami.
Allan Kaprow[czytaj: alen kaproł], Performance [czytaj: performens]
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 2.0.
Dzisiaj odbiorca jest zdolny do prowadzenia dialogu z twórcą, wykorzystuje własne doświadczenia i przemyślenia, konstruuje przekazy, ocenia, wartościuje.
Można powiedzie, że sztuka stała się bardziej otwarta na dialog, zorientowana społecznie. Artyści próbują w pewien sposób wciągać widza do swoich dzieł, uczynić ich aktywnym elementem sztuki (np. perfomanceperformanceperfomance). Kultura dziś jest też bardziej zdigitalizowana, upowszechniona, pozbawiona barier. Sztukę może tworzyć każdy.
Dla zainteresowanych
Trudno jednoznacznie zdefiniować performance [czytaj: performens], ponieważ charakteryzuje się dużą dowolnością zarówno w doborze tematyki, jak i sposobu przedstawienia. Głównym uczestnikiem i inicjatorem sytuacji artystycznej jest sam artysta. Wciela się on w rolę twórcy i narzędzia. Wyraźnie eksponowane są ciało, ruch, mimika, gestykulacja czy ewentualne rekwizyty. Ważny bywa również kontekst miejsca i czasu.
Sztuka w przestrzeni publicznej i jej odbiorca
R1FtxvQUE7pae1
Zdjęcie przedstawia instalację w naturalnej przestrzeni. Jest to drzewo wykonane z pomalowanego metalu i sztucznego tworzywa. Pień i gałęzie są neutralne w kolorze, a na gałęziach zostały umieszczone stojące jakby pąki ze sztucznego tworzywa, w kolorze trawy i liści. Wydaje się to nierealnym zestawieniem w stosunku do otoczenia żywych drzew i naturalnej górskiej roślinności.
Sztuka w przestrzeni publicznej: drzewo, Andora, fot.: krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
Ilja Kabakov, jeden z twórców sztuki publicznej, tak postrzega widza - odbiorcę sztuki i jego rolę:
Widz nie jest już protekcjonalnie traktowanym dodatkiem do pracy, lecz staje się aktywnym, a nawet głównym jej elementem. Staje się panem sytuacji, ponieważ to on postrzega pracę w kontekście miejsca, w którym się znalazła, w kontekście miejsca istniejącego wcześniej i dobrze znanego.
cart7 Źródło: Źródło: Ilja Kabakov, Projekt publiczny albo duch miejsca, [w:] Miasto w sztuce – sztuka miasta, red. E. Rewers, tłum. G. Dziamsk, Kraków 2010, s. 346.
RZ5HhWvvpqJso1
Zdjęcie ukazuje plac w Rzymie ze sławną Fontanną Di Trevi. Dookoła fontanny zgromadził się tłum turystów. Plac otaczają wysokie, stare kamienice, oświetlone przez palące się uliczne lampy. Jest wczesny wieczór, światła odbijają się w wodzie fontanny.
Niccolò Salvi [czytaj: ni‑kolo salwi], Fontanna di Trevi[czytaj: di trewi], XVIII w., Rzym, fot.: krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
W przestrzeni publicznej artyści ze swoimi dziełami wychodzą w stronę szerokiego grona odbiorców.
Na ilustracji obok znajduje się fotografia placu w Rzymie z Fontanną Di Trevi [czytaj: di trewi] w Rzymie, która zawsze przyciąga tłumy turystów.
Interpretowanie jest zadaniem kompleksowym, które można ująć w kilku etapach. Na początku warto zadać kilka podstawowych pytań:
Jak dzieło oddziałuje na mnie?
Co jest jego tematem?
Jak zostało namalowane/narysowane/stworzone?
Dlaczego zostało namalowane/narysowane/stworzone właśnie w taki sposób?
Czy wprowadza coś nowego w stosunku do innych dzieł (np. powstałych wcześniej tego samego artysty lub dzieł innych twórców podejmujących ten sam temat)?
Jakie znaczenie ma dla mnie?
Polecenie 6
R1FQLPEU8MPN4
Przyjrzyj się grafice zawierającej reprodukcję dzieła Leonarda da Vinci pt. „Mona Lisa” i przeczytaj, jakie informacje są ważne przy opisie obrazu.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RToG4Nz5lnzuL
W centralnej części grafiki znajduje się obraz. Portret przedstawia kobietę siedzącą na balkonie. Jej ciało ustawione jest pod kątem, a twarz zwrócona jest w kierunku widza. Ubrana jest w skromną szatę, na której brak jest oznak pozycji społecznej, majątkowej czy dworskiej. Za nią artysta ustawił wysoki mur, a dalej melancholijny krajobraz pocięty zygzakowatymi liniami ścieżek i wijących się potoków, który po lewej stronie jest inny niż po prawej i nie stanowi jednej całości. Po obu stronach znajdują się fragmenty kolumn. Postać namalowana została z innej perspektywy niż krajobraz: kobieta w perspektywie centralnej, a tło z lotu ptaka. Wokół obrazu znajdują się napisy: Twórcą dzieła jest Leonardo da Vinci, portret powstał między 1503 a 1506 rokiem. Dookoła obrazu są napisy zawierające informacje na jego temat.
Leonardo da Vinci Mona Lisa, 1503–1507, olej na desce, Paryż, Luwr
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Chociaż każde dzieło sztuki jest unikatoweunikatowyunikatowe, można je analizować i interpretować według pewnego wzorca. Oznacza to również, że korzystania z takiego wzorca można się nauczyć.
Dzięki temu możemy nie tylko patrzeć na dzieło, ale widzieć i dostrzegać to, co w nim jest istotne. Możemy również swobodniej mówić o dziele, np.: w dziele malarskim zwrócić uwagę na barwę i ją opisać używając odpowiednich pojęć, zwrócić uwagę na sposób, w jaki artysta położył plamę barwną, wskazać tematykę dzieła i omówić treść itd.
Ćwiczenie 3
R1CjbVIKmOM8r
Ułóż puzzle z ilustracjami i trzema napisami. Zwróć uwagę na treść napisów - ich kolejność jest najważniejsza w tym ćwiczeniu. Napisy ułożone w odpowiedniej kolejności wskażą relacje pomiędzy nadawcą (artystą), dziełem sztuki i odbiorcą.
Ułóż puzzle z ilustracjami i trzema napisami. Zwróć uwagę na treść napisów - ich kolejność jest najważniejsza w tym ćwiczeniu. Napisy ułożone w odpowiedniej kolejności wskażą relacje pomiędzy nadawcą (artystą), dziełem sztuki i odbiorcą.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 3
R1HXMR13QU5ML
Miejsce na notatkę
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Wyjaśnienie słowa możesz znaleźć słowniku języka polskiego.
Mural to wielkie malowidło wykonane bezpośrednio na ścianie budynku.
Aby lepiej rozumieć sztukę, warto wiedzieć o niej więcej. Kliknij na punkty interaktywne na poniższych obrazach i zapoznaj się z informacjami. Zwróć szczególną uwagę na specjalistyczne słownictwo. Nieznane Ci pojęcia wypisz poniżej, poszukaj ich definicji w słowniku języka polskiego lub słowniku terminów plastycznych. Możesz je ułożyć w kolejności alfabetycznej, w ten sposób powstanie słownik terminów, które wykorzystasz analizując inne obrazy.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
RW0lLhg4ZlVQG
Ilustracja interaktywna przedstawia „Autoportret z dwoma kołami” Rembrandta van Rijn [czytaj: rembronta won rejn]. Ukazuje mężczyznę w podeszłym wieku na tle szarej ściany. Na głowie ma biały czepek, spod którego sterczą lekko kręcone, siwe włosy sięgające do końca ucha. Nosi bordowy fartuch, na który narzucił czarny kaftan. W ręku trzyma pędzle i paletę. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Rembrandt van Rijn [czytaj: rembront won rejn] często malował swoje autoportrety w różnych etapach życia. Malarz przedstawia siebie w prostym stroju, w białym czepku. W ręku trzyma atrybuty malarstwa: paletę i pędzle. W tle widoczne są dwa symetryczne fragmenty kół. Kompozycja jest zamknięta. Obraz został namalowany w stonowanej gamie brązów i czerwieni, przełamanej bielą czepka i koszuli. Światło pada nieco z góry, z lewej strony obrazu, przyciągając uwagę do wnikliwego, spokojnego spojrzenia artysty. Cechą charakterystyczną twórczości tego barokowego artysty jest fascynacja efektami światła i głębokich cieni, mroku, z którego wyłaniają się postacie. Okres, w którym powstał ten autoportret, jest czasem pogłębiającego się ubóstwa i samotności artysty.
Ilustracja interaktywna przedstawia „Autoportret z dwoma kołami” Rembrandta van Rijn [czytaj: rembronta won rejn]. Ukazuje mężczyznę w podeszłym wieku na tle szarej ściany. Na głowie ma biały czepek, spod którego sterczą lekko kręcone, siwe włosy sięgające do końca ucha. Nosi bordowy fartuch, na który narzucił czarny kaftan. W ręku trzyma pędzle i paletę. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Rembrandt van Rijn [czytaj: rembront won rejn] często malował swoje autoportrety w różnych etapach życia. Malarz przedstawia siebie w prostym stroju, w białym czepku. W ręku trzyma atrybuty malarstwa: paletę i pędzle. W tle widoczne są dwa symetryczne fragmenty kół. Kompozycja jest zamknięta. Obraz został namalowany w stonowanej gamie brązów i czerwieni, przełamanej bielą czepka i koszuli. Światło pada nieco z góry, z lewej strony obrazu, przyciągając uwagę do wnikliwego, spokojnego spojrzenia artysty. Cechą charakterystyczną twórczości tego barokowego artysty jest fascynacja efektami światła i głębokich cieni, mroku, z którego wyłaniają się postacie. Okres, w którym powstał ten autoportret, jest czasem pogłębiającego się ubóstwa i samotności artysty.
Rembrandt van Rijn [czytaj: rembront won rejn] "Autoportret z dwoma kołami" 1665 r., Londyn
Źródło: dostępny w internecie: wikipedia.org, domena publiczna.
R1TJ35PFe5XzL
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Kamieniarze”. Obraz ukazuje dwóch mężczyzn, pracujących na stoku góry przy kruszeniu kamienia. Zostali oni przedstawieni w dynamicznych pozycjach. Pierwszy z prawej, w kapeluszu, unosi młot do góry. Drugi z lewej niesie ciężki kosz kamieni podpierając go lewą nogą. Postacie ubrane są w zniszczoną odzież, na stopach mają brudne i zdarte buty. Na kamieniach porozrzucane są różne narzędzia i przedmioty. Z prawej strony na drugim planie leży szara płachta, na niej leży łyżka i plecak oraz stoi garnek z pokrywką. Między mężczyznami leży kilof, z lewej strony duży kosz z szelkami do noszenia kamieni na plecach. W tle widać zbocze góry i w lewym górnym rogu niewielki kawałek niebieskiego nieba. W dziele dominują ciepłe odcienie brązu i beżu. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Tematem obrazu jest scena rodzajowa, przedstawiająca mężczyzn przy pracy w kamieniołomie. Na pierwszym planie widzimy dwóch mężczyzn. Uwagę zwracają ich znoszone, podarte ubrania i wysłużone buty. Zauważalny jest wysiłek, trud, jaki kosztuje ich wykonywanie swojej pracy, zwłaszcza w przypadku postaci po lewej stronie, próbującej udźwignąć kosz z drobno pokruszonymi kamieniami. Pozycje postaci są dynamiczne, prezentują ruch. Jeden z mężczyzn stoi tyłem do obserwatora, a profil twarzy drugiego jest zacieniony kapeluszem. Tło obrazu stanowi widok kamieniołomu. Dominują ciepłe odcienie brązu i beżu. Obraz ten jest najważniejszym dziełem realizmu. Artysta przedstawia zwykłych ludzi i ich codzienne życie bez upiększeń, takim, jakim było naprawdę. Realizm staje w opozycji do malarstwa akademickiego, które skupiało się na scenach mitologicznych, historycznych i orientalnych, idealizując malowane postacie, upiększając je.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Kamieniarze”. Obraz ukazuje dwóch mężczyzn, pracujących na stoku góry przy kruszeniu kamienia. Zostali oni przedstawieni w dynamicznych pozycjach. Pierwszy z prawej, w kapeluszu, unosi młot do góry. Drugi z lewej niesie ciężki kosz kamieni podpierając go lewą nogą. Postacie ubrane są w zniszczoną odzież, na stopach mają brudne i zdarte buty. Na kamieniach porozrzucane są różne narzędzia i przedmioty. Z prawej strony na drugim planie leży szara płachta, na niej leży łyżka i plecak oraz stoi garnek z pokrywką. Między mężczyznami leży kilof, z lewej strony duży kosz z szelkami do noszenia kamieni na plecach. W tle widać zbocze góry i w lewym górnym rogu niewielki kawałek niebieskiego nieba. W dziele dominują ciepłe odcienie brązu i beżu. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Tematem obrazu jest scena rodzajowa, przedstawiająca mężczyzn przy pracy w kamieniołomie. Na pierwszym planie widzimy dwóch mężczyzn. Uwagę zwracają ich znoszone, podarte ubrania i wysłużone buty. Zauważalny jest wysiłek, trud, jaki kosztuje ich wykonywanie swojej pracy, zwłaszcza w przypadku postaci po lewej stronie, próbującej udźwignąć kosz z drobno pokruszonymi kamieniami. Pozycje postaci są dynamiczne, prezentują ruch. Jeden z mężczyzn stoi tyłem do obserwatora, a profil twarzy drugiego jest zacieniony kapeluszem. Tło obrazu stanowi widok kamieniołomu. Dominują ciepłe odcienie brązu i beżu. Obraz ten jest najważniejszym dziełem realizmu. Artysta przedstawia zwykłych ludzi i ich codzienne życie bez upiększeń, takim, jakim było naprawdę. Realizm staje w opozycji do malarstwa akademickiego, które skupiało się na scenach mitologicznych, historycznych i orientalnych, idealizując malowane postacie, upiększając je.
Źródło: dostępny w internecie: wikipedia.org, domena publiczna.
RUn6NDkqiRvLG
Ilustracja przedstawia obraz Claude'a Moneta [czytaj: kloda moneta] „Impresja. Wschód słońca”. Ukazuje zatokę portową ze statkami w tle. Na wodzie płyną dwie czarne łodzie. Na niebie, lekko z prawej strony znajduje się czerwono-pomarańczowe wschodzące słońce, odbijające się w tafli wody. Obraz utrzymany jest w niebiesko-szarej, mglistej tonacji z pomarańczowym niebem w górnej partii dzieła. Zamglone powietrze o wschodzie słońca pozwala, dzięki zastosowaniu plam koloru, dostrzec wszystkie widoczne szczegóły portu. Szarawe tony, rozłożone szeroko i swobodnie, oddają efekt porannej mgły. Szerokie pociągnięcia pędzla rozcieńczonej, pomarańczowej farby, przez która prześwituje biały grunt, dają efekt blasku odbijającego się od tafli wody światła wschodzącego słońca. Obraz robi wrażenie szkicu, gdyż przedmioty są tylko zasugerowane swobodnymi maźnięciami pędzla.
Ilustracja przedstawia obraz Claude'a Moneta [czytaj: kloda moneta] „Impresja. Wschód słońca”. Ukazuje zatokę portową ze statkami w tle. Na wodzie płyną dwie czarne łodzie. Na niebie, lekko z prawej strony znajduje się czerwono-pomarańczowe wschodzące słońce, odbijające się w tafli wody. Obraz utrzymany jest w niebiesko-szarej, mglistej tonacji z pomarańczowym niebem w górnej partii dzieła. Zamglone powietrze o wschodzie słońca pozwala, dzięki zastosowaniu plam koloru, dostrzec wszystkie widoczne szczegóły portu. Szarawe tony, rozłożone szeroko i swobodnie, oddają efekt porannej mgły. Szerokie pociągnięcia pędzla rozcieńczonej, pomarańczowej farby, przez która prześwituje biały grunt, dają efekt blasku odbijającego się od tafli wody światła wschodzącego słońca. Obraz robi wrażenie szkicu, gdyż przedmioty są tylko zasugerowane swobodnymi maźnięciami pędzla.
Claude Monet [czytaj: klod mone] "Impresja. Wschód słońca" 1872 r.
Źródło: dostępny w internecie: wikipedia.org, domena publiczna.
j00000003KB2v27_0000000R
1
Ćwiczenie 4
R1GP6K6X262HZ
Zadanie interaktywne polega na połączeniu tematyki malarskiej z reprodukcjami.
Zadanie interaktywne polega na połączeniu tematyki malarskiej z reprodukcjami.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 4
RTENCESSFM5EZ
Wymień znane Ci gatunki malarskie.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zastanów się, co może być tematyką obrazów.
Gatunki malarskie to, np. portret, pejzaż, akt, batalistyka, martwa natura, malarstwo rodzajowe, malarstwo religijne.
Już wiesz:
czym jest dzieło sztuki;
jak zdefiniować dzieło sztuki;
rozróżniać cechy i rodzaje kompozycji w naturze oraz w sztukach plastycznych i odnajdywać je w dziełach mistrzów;
na czym polega interpretacja dzieła sztuki;
jakie są różnice między odbiorcą sztuki dawniej, a dzisiaj;
dzieło ludzkiego umysłu i ludzkiej pracy w odróżnieniu od wytworów natury (łac: arte factum - sztucznie wytworzony)
dzieło sztuki
dzieło sztuki
wytwór człowieka, zawierający funkcję estetyczną – nastawienie na wywołanie przeżycia estetycznego i ukonstytuowanie się w nim wartości estetycznych
estetyka
estetyka
(gr. aisthetikos – dotyczący poznania zmysłowego) dział filozofii zajmujący się sztuką, procesem jej tworzenia i odbioru; estetyka zajmuje się również analizą wartości związanych z postrzeganiem zmysłowym
graffiti
graffiti
to obrazy, napisy, rysunki umieszczane najczęściej w przestrzeni publicznej (np. na murach, płotach, ścianach, pociągach) za pomocą sprayu – farby w aerozolu lub markerów; mogą być malowane z ręki lub przy użyciu wykonanych wcześniej szablonów; często tworzone są bez odpowiednich zezwoleń
kompozycja
kompozycja
sposób powiązania elementów formalnych dzieła tak, by tworzyły całość zgodną z intencją twórcy
mural
mural
to rodzaj wielkoformatowego malowidła ściennego, którego treść może mieć charakter edukacyjny, patriotyczny, upamiętniający, dekoracyjny, reklamowy; murale są pracochłonne – wykonywane kilka dni lub tygodni, ich autor nie jest anonimowy i działa legalnie
nowatorstwo
nowatorstwo
wprowadzenie czegoś nowego, oryginalnego; dotyczy to również twórczości, która przez wieki rozwijała się i zmieniała dzięki osobom, które miały odwagę zerwać z tradycją i wprowadzić do świata sztuki nowe, nieznane dotychczas elementy
nowe media
nowe media
w sztuce to nowe środki wyrazu artystycznego, wykorzystujące do przekazu artystycznego najnowsze technologie, opierające się na zapisie cyfrowym
pejzaż
pejzaż
w sztukach plastycznych to dzieło, którego głównym tematem są rzeczywiste lub wyobrażone przez artystę widoki krajobrazu
pejzażowe malarstwo
pejzażowe malarstwo
inaczej: malarstwo krajobrazowe – gatunek malarstwa obejmujący przedstawienia, których głównym tematem jest rzeczywisty lub fantastyczny widok natury
portret
portret
wyobrażenie, przedstawienie, podobizna konkretnego człowieka
prekursor
prekursor
człowiek wyprzedzający swoje czasy, zapoczątkowujący jakąś ideę, jakiś kierunek, itp.
przeżycie estetyczne
przeżycie estetyczne
kształtowanie się estetycznego przedmiotu, którego nie można utożsamiać z niczym rzeczywistym; stan, który jest impulsem i regulatorem do postrzegania przedmiotu jako dzieła sztuki; w trakcie przeżycia estetycznego uchwycone naocznie jakości zostają uformowane, a przedmiot przedstawiony w dziele sztuki zostaje „przeżyty” przez odbiorcę
street art
street art
to angielskie określenie na sztukę ulicy; są to działania artystyczne realizowane w przestrzeni publicznej; do street artu należą między innymi: graffiti, murale, wlepki
styl
styl
zespół cech charakterystycznych dla sztuki danej epoki, regionu lub artysty
sztuka
sztuka
(łac. ars, gr. techne) w kulturze starożytnej Grecji: specyficzna ludzka działalność, wytwarzanie przedmiotów oparte na praktycznej wiedzy; według Arystotelesa sztuki uzupełniają przyrodę (np. architektura) lub ją naśladują (np. rzeźba)
sztuki wizualne
sztuki wizualne
wszystkie dziedziny twórczości artystycznej, które odbierane są poprzez wzrok, zarówno tradycyjne jak i nowe; słowo wizualny oznacza wzrokowy, dostrzegalny (z łac. videre – widzieć)
środki wyrazu plastycznego
środki wyrazu plastycznego
elementy, jakimi twórcy posługują się tworząc dzieło sztuki, charakterystyczne dla danej dziedziny; są to, m.in.: kompozycja, linia, perspektywa, barwa, faktura, światło, bryła
tematyka dzieła
tematyka dzieła
ogół zagadnień poruszanych w dziele artystycznym; może to być np. martwa natura, portret, autoportret, pejzaż, scena rodzajowa, scena mitologiczna, scena religijna, itd.
unikatowy
unikatowy
wyjątkowy, niepowtarzalny
wartości artystyczne
wartości artystyczne
wartości zawarte w schemacie dzieła sztuki, ujawniające się jako efekt sprawności twórcy
wartości estetyczne
wartości estetyczne
wartości natury i przedmiotów wytworzonych przez człowieka, aktualizowane w przeżyciu estetycznym – doświadczeniu jakości przedmiotów bez względu na ich użyteczność
rodzaj ulotnych działań wykonywanych przez artystę w obecności widzów bądź przed kamerą; ciało performera staje się zarówno podmiotem, jak i przedmiotem w kreowanej przez niego sytuacji artystycznej