Grafika interaktywna przedstawia gatunki grzybów jadalnych. Po lewej stronie widać grafikę przykładowych grzybów jadalnych. Mają one grubą jasnobrązową nóżkę i brązowy kapelusz. Na środku grafiki widać sześć zdjęć grzybów. Po prawej stronie znajdują się ich nazwy. Na nazwy można klikać, po kliknięciu wyświetli się zdjęcie grzyba i opis. Grzyby jadalne - charakterystyka ogólna. Grzyby jadalne nie powodują dolegliwości trawiennych ani nie zawierają trujących substancji. Wiele z nich jest cenionych za swój smak - gatunki te wykorzystuje się w kuchni. Uważaj: wiele grzybów jadalnych jest bardzo podobnych do grzybów trujących, co jest przyczyną groźnych pomyłek. Borowik szlachetny. Borowik szlachetny (prawdziwek) występuje pod świerkami, sosnami i dębami. Kapelusz jest brązowy, ciemniejący z wiekiem. Powierzchnia kapelusza jest gładka lub pomarszczona (nie zamszowa), a u młodych borowików i przy wilgotnej pogodzie - lepka. Trzon ma barwę białawą lub jasnobrązową. Podgrzybek brunatny. Podgrzybek występuje pod świerkami, dębami, bukami i sosnami. Kapelusz jest brązowy i ma zamszową powierzchnię. Trzon jest jasnobrązowy w ciemniejsze pręgi. Często ma kształt baryłkowaty. Rurki pod kapeluszem i miąższ po uszkodzeniu zmieniają kolor na niebieskozielony. Maślak. Maślak występuje pod sosnami. Kapelusz jest czekoladowobrązowy, z wiekiem jaśniejszy. U młodych maślaków kapelusz jest półkulisty, a u starszych - rozpostarty. Skórka kapelusza jest lepka i śluzowata. Rurki mają żółtawy kolor. Na trzonku występuje charakterystyczny pierścień (błoniasta osłona). Gąska zielonka. Gąska zielonka występuje głównie pod sosnami. Kapelusz jest gładki i żółtozielony lub żółtobrązowy, czasem w odcieniu oliwkowym. Na skórce widoczne są promieniście rozłożone żyłki. Blaszki są jasnożółte (nie występują rurki). Trzon jest żółtozielony, cylindryczny, u podstawy trochę grubszy. Pozbawiony jest pierścienia i pochwy u nasady (rodzaj błoniastych osłonek) - stanowi to ważną cechę, ze względu na mylenie gąski z trującym muchomorem zielonawym. Koźlarz babka. Koźlarz babka występuje w pobliżu brzóz. Kapelusz ma barwę od żółtobrązowej do ciemnobrązowej. Smukły trzon jest pokryty ciemnobrązowymi lub czarnymi kosmkami (ta część nie jest jadana z powodu włókien). Miąższ jest białawy. Pieprznik jadalny. Pieprznik jadalny (kurka) występuje pod sosnami, świerkami, dębami i grabami. Kurka ma lejkowaty kształt. Grzyb ten ma jaskrawą barwę: od żółtej do pomarańczowej. Brzeg kapelusza jest podwinięty, a u starszych pieprzników - postrzępiony. Pod kapeluszem występują fałdki (nie rurki).

Grafika interaktywna przedstawia gatunki grzybów trujących. Po lewej stronie widać grafikę przykładowych grzybów trujących. Mają one wąską białą nóżkę i czerwony kapelusz w białe. Na środku grafiki widać sześć zdjęć grzybów. Po prawej stronie znajdują się ich nazwy. Na nazwy można klikać, po kliknięciu wyświetli się zdjęcie grzyba i opis. Grzyby trujące - charakterystyka ogólna. Grzyby trujące zawierają toksyczne substancje. Uważaj: wiele gatunków jest bardzo podobnych do grzybów jadalnych, co jest przyczyną groźnych pomyłek. Zatrucia niektórymi grzybami mogą zakończyć się śmiercią. Muchomor zielonawy. Muchomor zielonawy (sromotnikowy) najczęściej występuje pod dębami, bukami i brzozami. Kapelusz może być oliwkowobrązowy, oliwkowozielony lub żółtozielony. Powierzchnia kapelusza jest zwykle gładka (inaczej niż u innych muchomorów), z widocznymi promieniście rozłożonymi ciemniejszymi włókienkami. Trzon jest biały, z zygzakowatym wzorkiem. Pod kapeluszem zwisa pierścień, a u dołu trzonu występuje bulwiaste zgrubienie i tzw. pochwa. Muchomor czerwony. Muchomor czerwony najczęściej występuje pod brzozami, jodłami, sosnami, świerkami i dębami. Muchomor ten ma charakterystyczny czerwony kapelusz w białe lub białożółte łatki. Młode okazy okryte są białawą osłoną, a po jej rozerwaniu na kapeluszu pozostają resztki – właśnie w postaci łatek. Kapelusz może też przybrać kolor żółtopomarańczowy. Krowiak podwinięty. Krowiak podwinięty występuje pod różnymi drzewami, takimi jak brzozy, dęby, sosny, świerki. Kapelusz ma kolor jasnobrązowy, czasem żółtoczerwony lub oliwkowobrązowy. Młode okazy mają płaski kapelusz z mocno podwiniętym brzegiem, a starsze – rozpostarty, często z wgłębieniem. Trzon jest brązowożółty. Hełmówka jadowita. Hełmówka jadowita rośnie głównie na obumarłych bukach. Kapelusz początkowo jest półkulisty, później wypukły, na koniec płaski. Podczas suchej pogody kapelusz ma kolor od beżowego do żółtawego, a podczas wilgotnej przybiera barwy brązowawe i staje się wówczas widoczne promieniste prążkowanie.