Środowisko lądowe jest niezwykle zróżnicowane, m.in. pod względem temperatury, wilgotności, nasłonecznienia, dostępności pokarmu, wahań temperatury oraz siły wiatru. Dlatego rośliny i zwierzęta musiały wykształcić wiele cech umożliwiających życie w różnych warunkach.
RUrvfLHYG8prj
Zdjęcie prezentuje pustynię z licznymi, strzelistymi formacjami skalnymi oraz niemal bezchmurnym niebem.
Pustynia Lut w Iranie
Źródło: Hadi Karimi, dostępny w internecie: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
1. Czynniki warunkujące życie na lądzie
Głównymi czynnikami środowiska, które mają wpływ na życie organizmów, są woda, tlen, światło i temperatura. Występują one w różnej ilości w danym środowisku.
Woda to środowisko życia niektórych roślin i zwierząt, ale też składnik ciała wszystkich organizmów. Jej brak prowadzi do odwodnienia i śmierci. Dostępność słodkiej wody na Ziemi jest zróżnicowana. Organizmy lądowe są przystosowane do pobierania, magazynowania oraz oszczędzania wody.
Tlen służy organizmom do oddychania. Organizmy mają różne przystosowania do pobierania tlenu z otoczenia. Wymiana gazowa u roślin lądowych odbywa się przez specjalne otwory w liściach i łodygach (aparaty szparkowe), a u zwierząt przez narządy oddechowe, np. płuca. Wiele zwierząt lądowych pobiera tlen i usuwa dwutlenek węgla całą powierzchnią ciała. Na lądzie ilość tlenu jest większa niż w wodzie.
Światło słoneczne służy roślinom do wytwarzania pokarmu z wody i dwutlenku węgla w procesie fotosyntezy. Zwierzętom umożliwia orientację w środowisku za pomocą wzroku. Ma też wpływ na temperaturę powietrza.
Temperatura otoczenia oddziałuje na rozwój roślin oraz zachowanie zwierząt. W wodzie wahania temperatury są małe, natomiast na lądzie – znacznie większe.
2. Przystosowania roślin do życia na lądzie
Mała gęstość powietrza i silne wiatry
Ta cecha środowiska lądowego przyczyniła się do wykształcenia przez rośliny usztywnionej lub elastycznej łodygi. Wzmocniona i usztywniona łodyga utrzymuje pionową pozycję rośliny, co zapewnia lepszy dostęp do światła. Rośliny o masywnej budowie wytrzymują silne wiatry. Natomiast rośliny wiotkie i elastyczne poddają się podmuchom wiatru i unikają w ten sposób złamania czy rozerwania.
R157nVti3aKDy
Na planszy widoczny jest Skrzyp polny. Ma on długie, cienkie, jasno‑zielone łodyżki z podłużnymi, licznymi, zielonymi z żółtymi przebarwieniami na czubku, postrzępionymi, pociągłymi rozgałęzieniami, skierowanymi ku górze.
Skrzyp polny. Osiąga niewielkie rozmiary.
Źródło: MPF, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Rf3T91Yk8CdIX
Na planszy widoczna jest Konwalia majowa. Ma ona długie, jasno‑zielone łodygi ze zwisającymi, białymi, kulisto‑dzwonkowatymi, pochylonymi do dołu kwiatami oraz szerokie, ciemno‑zielone, epileptyczne liście.
Konwalia majowa. Delikatna łodyga poddaje się ruchom wiatru.
Źródło: Amanda Slater, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.0.
RMdGsgbHNvFb2
Na planszy widoczny jest Dąb szypułkowy. Ma on szeroki, ciemno‑brązowy, wysoki pień z licznymi rozgałęzieniami, które porastają ciemno‑zielone, liczne liście.
Dąb szypułkowy.Masywna budowa pozwala roślinom przetrwać silne wiatry.
Źródło: Samsong, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Duże wahania temperatury powietrza
Drzewa i krzewy okrywa gruba kora, chroniąca wnętrze łodyg przed zbyt wysoką lub zbyt niską temperaturą. Natomiast rośliny zielne, np. szarotka i sasanka, wytwarzają gęste włoski na łodygach, liściach i kwiatach, które chronią przed niekorzystnymi temperaturami.
RxnWTmtIj45MQ
Na planszy widnieje sasanka łąkowa. Łodyga ma brązowy kolor, silnie owłosiona długimi, białymi włoskami. U jej podstawy i na czubku, widnieją długie, postrzępione, zielone listki. Kwiat jest dzwonkowaty, skierowany w dół, płatki są w szaro‑fioletowym kolorze.
Sasanka łąkowa jest pokryta gęstymi włoskami, które chronią ją przed zimnem, gorącem oraz utratą wody.
Źródło: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
R14Ja8b0blTnW
Na planszy widoczny jest Buk zwyczajny. Ma on szeroki, brązowy, omszony, wysoki pień z szeroką dziuplą i licznymi rozgałęzieniami, które porastają jasno‑zielone, liczne liście.
Buk zwyczajny. Kora chroni drzewa przed mrozem, upałem oraz wahaniami temperatur.
Źródło: Pascal Dihe, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
R7aAPiOoVCEc9
Na planszy widoczna jest Sosna zwyczajna. Ma ona cienki, ciemno‑brązowy, wysoki pień z licznymi rozgałęzieniami, które porastają ciemno‑zielone, liczne liście, przekształcone w igły. W lewym, dolnym rogu widoczne jest zbliżenie gałązkę z zielonym, długim igliwiem.
Sosna zwyczajna. Liście roślin iglastych mają silnie zredukowaną powierzchnię, co chroni je przed niskimi temperaturami oraz suszą.
Źródło: Agnieszka Kwiecień, Nova, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Nasłonecznienie
Rośliny starają się jak najlepiej wykorzystać światło. Dlatego też ustawiają swoje liście tak, by jedne nie przysłaniały drugich. Natomiast gdy nasłonecznienie jest zbyt duże, obracają swoje liście brzegiem do słońca.
R11gItOFaIvBn
Na planszy widoczne są liczne liście bluszczu pospolitego. Mają ciemno i jasno zielony kolor, widoczne, białe, pierzaste unerwienie i gwiaździste kształty.
Liście bluszczu pospolitego układają się tak, by nie zasłaniać sobie nawzajem dostępu do światła.
Źródło: Agnieszka Kwiecień, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
RGXYfjsofSqyi
Na planszy widoczna jest brązowa, cienka, długa gałązka eukaliptusa, którą porastają pociągłe, wąskie, ciemno‑zielone, liczne, skierowane w dół liście eukaliptusa.
Liście eukaliptusa ustawiają się brzegiem do padania promieni słonecznych.
Źródło: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
3. Przystosowania zwierząt do życia na lądzie
Zwierzęta również musiały się przystosować do warunków panujących na Ziemi.
Ograniczona dostępność wody
Zwierzęta na różne sposoby radzą sobie z ochroną ciała przed wysychaniem. Węże i jaszczurki mają grubą i suchą skórę, pokrytą łuskami, a żółwie – tarczkami, chroniącymi przed utratą wody. Natomiast inne zwierzęta (np. żaba rogata) na czas suszy zakopują się w ziemi i otaczają warstwą śluzu. Swoje kryjówki opuszczają dopiero wtedy, gdy zaczyna padać deszcz i robi się wilgotno.
RvRg46UDywbl8
Fotografia przedstawia jaszczurkę zwinkę. Ciało jaszczurki jest zielone z brązowym ogonem. Stoi pod trawą na ziemi, lekko skosem, duża głowa z brązowym okiem w lewo. Ma bardzo krótkie łapy. Na ciele drobne łuski.
Zdjęcie przedstawia samca jaszczurki zwinki. Ciało jaszczurki pokrywają łuski chroniące przed utratą wody i uszkodzeniami.
Źródło: Böhringer Friedrich, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1M24rhUcONAP
Na planszy widoczna jest żaba rogatka. Ma masywną budowę ciała, krótkie kończyny, głowę szeroką i dużą, silnie wysklepioną oraz wypukłe, znajdujące się na czubku, żółto‑czarne oczy. Ciało ma kolor zielony z brązowymi plamami, boki mają żółtawy odcień spód jest jasny w brązowe plamy.
Żaba rogata na czas suszy zakopuje się pod ziemią.
Źródło: Maks, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
R1TSIxvHV1rRn
Zdjęcie dorosłej traszki. Zwierzę ma długie, smukłe ciało barwy czarnej. Na brzuchu widoczne żółte plamy. Na końcu ciała ogon długości równej długości tułowia. Wzdłuż grzbietu i ogona ciągnie się wyrostek w kształcie grzebienia. Na głowie duże czarne oczy. Tułów wyposażzony w dwie pary krótkich kończyn, z których każda ma cztery palce.
Traszka grzebieniasta. Obecność powiek chroni oczy przed wysychaniem.
Źródło: Piet Spaans, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.5.
RU3ZaQqfROduE
Na planszy widoczny jest chrząszcz. Ma jajowaty kształt, ciało pokryte tęczowym pancerzem, bardzo małą głowę z długimi czułkami oraz szeroki odwłok z długimi odnóżami.
Ciało chrząszczy pokryte jest pancerzem, który chroni przed urazami oraz utratą wody.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Silne wiatry
Silny wiatr wychładza, zatem zwierzęta zbierają się w duże, zwarte stada. Dzięki temu zwierzęta mogą się nawzajem ogrzewać. Robią tak np. pingwiny.
RqTtWV906XuH8
Na planszy widoczny jest biały lodowiec, przez którego środek płynie ciemny akwen. Na jednej części znajduje się rząd stojących, niewielkich, biało‑czarno‑żółtych pingwinów, a na drugą część lodowca, uchwycony w locie, wskakuje pojedynczy pingwin.
Pingwiny cesarskie narażone są na bardzo silne wiatry i niskie temperatury.
Źródło: Christopher Michel, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Duże zmiany temperatur
Wiele zwierząt posiada włosy lub pióra chroniące je przed chłodem.
R9FwjbLSKAkff
Na planszy widoczna jest Sikora bogatka. Ma ona drobne, żółto‑czarno‑białe ciało, niewielką głowę z małym czarnym okiem i dziobem. Ptak stoi na zielonej desce, na dwóch, długich, szarych odnóżach.
Bogatka zwyczajna (sikora bogatka) zamieszkuje rozległe obszary Europy, oprócz najwyższych gór. Zasiedla lasy, parki, skwery i ogrody.
Źródło: Evas-naturfotografie, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
Rg9Y2U3pyHDAK
Na planszy widoczne są dwa osobniki gronostaja. Zwierzęta mają długi tułów, krótkie odnóża, małe głowy z zaokrąglonymi uszami oraz pociągłe ogony. Jeden z nich ma sierść koloru czekoladowo‑brązowego na grzbiecie oraz żółto‑białego na brzuchu, drugi ma białe futro z czarnym końcem ogona.
Zimą sierść gronostaja staje się gęstsza i zmienia kolor na biały.
Źródło: Steven Hint, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
Niektóre zwierzęta przesypiają okres niskich temperatur (np. niedźwiedzie, susły i świstaki).
RPagnqybvvvLO
Na planszy widoczny jest stojący suseł. Ma on podłużne ciało, pokryte szaro‑rudą sierścią na brzuchu, zaś na bokach żółtawo‑szara z białymi cętkami. Głowę ma niewielką z przylegającymi uszami i czarnymi oczami.
Susły większą część swojego życia spędzają pod ziemią.
Źródło: Jan Svetlík, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.0.
R3zvM0SPabGCL
Na planszy widoczny jest świstak. Ma on masywne ciało, odnóża oraz głowę z dużym, szarym nosem, małymi uszami i parą czarnych oczu. Sierść jest gruba, szorstka, w odcieniach szarości i żółci.
Świstak zapada w sen, gdy tylko dni stają się krótsze i chłodniejsze.
Źródło: François Trazzi, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
RyCfkryStThuh
Na planszy widoczny jest niedźwiedź brunatny. Ma masywną sylwetką ciała, umięśnione kończyny i dużą głowę z zaokrąglonymi uszami i czarnym nosem oraz parą oczu. Sierść jest gęsta, ma ciemno‑brązowy kolor.
Niedźwiedzie wykształciły mechanizm, który pozwala im obniżyć tętno, temperaturę ciała i metabolizm, gdy zimą ilość pożywienia jest ograniczona. Jako źródło energii wykorzystują zapasy tłuszczu zgromadzonego latem.
Źródło: Adrian Grycuk, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
Niektóre ptaki na czas zimy wędrują do cieplejszych krajów (np. bociany), gdzie łatwiej jest im znaleźć pożywienie.
ROTgEe5q4Wiiy
Na planszy widoczny jest bocian biały. Ma duży, biało‑czarny tułów, podłużne, pomarańczowe nogi, długą, zgiętą szyję oraz niewielką głowę z czarnymi oczami oraz długim, spiczastym, czerwonym dziobem.
Bocian biały, aby przetrwać zimę, migruje do Afryki.
Źródło: Adrian Pingstone, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Inne zwierzęta, np. żaby, chronią się przed upałem, chowając się w szczelinach skalnych lub trawach, myszy w swoich norach, a rysie, wilki i jelenie – w cieniu drzew.
RZ8eYH6fEHFN0
Fotografia przedstawia zbliżenie oliwkowej żaby z boku, pyskiem w prawo. Żaba trawna siedzi na podłożu z brunatnych liści i gałązek. Na głowie duże, wypukłe, okrągłe oczy ze złotawymi tęczówkami. Szpara źrenicy czarna, poziomo owalna. Przez pysk, oko aż do przednich łap brązowa plama. Ciało krępe, kończyny przyciągnięte do tułowia. Brzuch jasny. Na tylnych łapach ciemniejsze, poprzeczne pasy.
Żaba trawna jest aktywna wieczorem i w nocy.
Źródło: Stephan Sprinz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
RnqFFVnNrCTM9
Na planszy widoczny jest ryś, stojący na szarym gazie, pośród drzew iglastych. Ma on masywne, pomarańczowe z brązowymi elementami i białym spodem, ciało, umięśnione odnóża oraz okrągłą głowę ze szpiczastymi uszami.
Fotografia przedstawia głowę beżowego psa. Ma on otwarty pysk i wystawiony język.
Psy, by ochłodzić organizm, wystawiają język i szybko oddychają.
Źródło: tookapic, pixabay.com, domena publiczna.
Duża zawartość tlenu w powietrzu
Niektóre zwierzęta prowadzą wymianę gazową całą powierzchnią ciała. Inne natomiast wykształciły specjalne narządy oddechowe, np. płuca.
RIGGJfqzfD0Mh
Na planszy widoczna jest zgięta dżdżownica na zielonym mchu. Ma ona podłużne, jasno‑brązowe, segmentowane ciało z widocznym, kwadratowym siodełkiem.
Dżdżownice oddychają całą powierzchnią ciała.
Źródło: Rob Hille, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
RTgwh1OVdChra
Fotografia przedstawia małego żółwia, wychodzącego z wody na kawałek drewna. Żółw ma małą głowę na grubej szyi, skierowany w lewo. Skorupa płaska, łuski szerokie, czarno brązowe. Łapy masywne na końcach.
Żółw błotny oddycha za pomocą płuc.
Źródło: George Chernilevsky, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Mniejsza gęstość powietrza
Środowisko lądowe ma znacznie mniejszą gęstość niż wodne, dlatego zwierzęta zamieszkujące lądy wykształciły mocną konstrukcję układu ruchu (szkieletu i mięśni) oraz różne narządy służące do poruszania się (odnóża lub kończyny). Dzięki nim zwierzęta te mogą się poruszać:
ruchem ślizgowym – posługują się nim bezkręgowce wykorzystujące napięcie powierzchniowe wody oraz ptaki unoszące się na wodzie dzięki sile wyporu;
poprzez pełzanie – występuje u zwierząt lądowych pozbawionych odnóży lub kończyn;
ruchem kroczącym – najczęstszy rodzaj przemieszczania się zwierząt lądowych;
biegając – ruch umożliwiający szybką ucieczkę przed zagrożeniem lub dogonienie ofiary;
ruchem skaczącym – umożliwia on bardzo szybkie przemieszczanie się, ale występuje rzadko ze względu na duże zapotrzebowanie energetyczne;
poprzez lot – związany z wykształceniem zdolności do poruszania się w powietrzu.
RzZuUfU7Y3YD2
Fotografia biedronki zrywającej się do lotu. Zwierzę jest skierowane w prawą stronę zdjęcia, siedzi na krawędzi liścia. Ciało jest czarne, z białymi plamami w przedniej części. Skrzydła są rozpostarte. Przednie skrzydła są twarde i mają kształt ćwierci kuli. Są czerwone w dużymi czarnymi plamami. Tylne skrzydła są przezroczyste i dwukrotnie dłuższe od przednich.
Biedronka zrywająca się do lotu.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
R1Qsf6c1kyQgR
Fotografia przedstawia grubą, zwiniętą brązową żmiję, leżącą na piasku. Ma uniesioną trójkątną głowę. Na ciele żmii zygzakowaty wzór z jasno i ciemno brązowych łusek.
Żmija zygzakowata porusza się, pełzając. Jej organizm opiera się o podłoże, a porusza za pomocą skurczów całego ciała. Występuje na obrzeżach lasów i na podmokłych łąkach na terenie całego kraju. Objęta jest częściową ochroną gatunkową.
Źródło: Benny Trapp, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
RC9fv1Q5x0SEI
Fotografia przedstawia zająca szaraka. Jest szarobrązowy. Widoczne jest duże oko i długie uszy z ciemnymi końcami. Przednie łapy wyprostowane, tylne przygięte, jest gotowy zerwać się do biegu.
Zając szarak. Żyje na terenie całego kraju, głównie na otwartych przestrzeniach: łąkach i polach uprawnych.
Zające to jedne z najlepiej przystosowanych do biegu zwierząt. Osiągają prędkość 70–80 km/h i utrzymują ją przez kilkanaście minut.
Źródło: Jakub Hałun, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
RQXqXUjgV3nQy
Na planszy widoczny jest kangur. Ma on masywne, umięśnione ciało, porośnięte szaro‑brązową sierścią, z długimi kończynami skończonymi, bardzo długim, cienkim ogonem oraz dużą głową z podłużnymi, stojącymi uszami.
Niewiele zwierząt używa skakania jako głównej metody lokomocji. Do tych, które to robią, należą np. kangury, króliki i zające. Na zdjęciu kangur olbrzymi.
Źródło: Quartl, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Ptaki wykształciły przystosowania do lotu, takie jak: opływowy kształt ciała czy kończyny przednie przekształcone w skrzydła.
RbHs83jhjc0xd
Na planszy widoczny jest Kos zwyczajny. Ma on okrągłe, szerokie ciało, pokryte czarnymi piórami, z długim ogonem, cienkimi, czarnymi odnóżami i małą głową z okrągłym okiem i spiczastym, pomarańczowym dziobem.
Kos zwyczajny. Przekształcenie kończyn przednich w skrzydła, umożliwia ptakom latanie.
Źródło: Zeynel Cebeci, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
R1LTEr6ovLoBB
Na planszy widoczna jest Modraszka zwyczajna. Ma szeroki tułów z żółto‑zielonymi piórami na spodzie ciała i niebiesko‑białymi piórami na grzbiecie, podłużnym ogonie i drobnej głowie z małym, czarnym okiem i spiczastym dziobem.
Modraszka zwyczajna (sikora modra). Ptaki mają skórę pokrytą piórami.
Źródło: Francis Franklin, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
R106SkXxgfPpa
Zdjęcie przedstawia mewę w locie. Jest to ptak o biało‑szarym upierzeniu. W tle widać duży zbiornik wodny i strome zbocza wzgórza.
Opływowy kształt ciała pozwala zmniejszyć opór powietrza, a tym samym ułatwia ptakom latanie.
Ważnymi czynnikami wpływającymi na życie organizmów na lądzie są: temperatura, światło, dostęp do wody i pożywienia.
Większość organizmów lądowych źle znosi bardzo wysoką i bardzo niską temperaturę.
Warunki życia zależą od stref oświetlenia Ziemi.
Niektóre organizmy przystosowały się do życia w bardzo trudnych warunkach.
Sprawdź, jak rozumiesz!
R1TnjngcO0ayS1
Ćwiczenie 1
Przyporządkuj przystosowania organizmów do danego środowiska.
Przyporządkuj przystosowania organizmów do danego środowiska.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RYjpGuVOmU5hj2
Ćwiczenie 2
Zaznacz przystosowania roślin do życia na lądzie.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R6QnGDcEGdjS53
Ćwiczenie 3
Zaznacz dwa przykłady ptaków, które, aby przetrwać okres zimy w Polsce, odlatują do ciepłych krajów.
Zaznacz dwa przykłady ptaków, które, aby przetrwać okres zimy w Polsce, odlatują do ciepłych krajów.
Źródło: dostępny w internecie: Pixabay, domena publiczna.
RbO4XOXNdebEY3
Ćwiczenie 3
Zaznacz dwa przykłady ptaków, które, aby przetrwać okres zimy w Polsce , odlatują do ciepłych krajów. Możliwe odpowiedzi: 1. jaskółka, 2. dudek, 3. wróbel, 4. dzięcioł, 5. gil
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
3
Ćwiczenie 4
R1LVeYoJRLYG4
Zaznacz prawidłowe dokończenie zdania:
Kaktusy przystosowały się do życia w gorącym, ubogim wodę środowisku Możliwe odpowiedzi: 1. gromadząc wodę w łodydze, 2. gromadząc wodę w liściach, 3. zrzucając liście w porze suchej, 4. wytwarzając grube łodygi pokryte korą
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 5
Korzystając z dostępnych źródeł informacji, wyjaśnij, jak pingwiny chronią się przed bardzo niskimi temperaturami.
R7jqP2ZcDxtE7
(Uzupełnij).
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Odszukaj informacje na temat życia pingwinów? Jakie znaczenie dla zwierząt żyjących w niskich temperaturach ma gromadzenie się z stadach?
Pingwiny chroniąc się przed niskimi temperaturami grupują się w stada, ich ciała okrywają gęste drobne włoski, podpierają się ogonem, mają ciemnym grzbiet i gruba warstwę tłuszczu.
1
Ćwiczenie 6
Przypomnij sobie i opisz sposoby umożliwiające przeżycie zimy przez zwierzęta i rośliny żyjące w Polsce.
R1XOE487MJlAP
(Uzupełnij).
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Zastanów się, dlaczego łodyga - pień drzewa pokrywa gruba kora, jaką rolę odgrywają pióra i sierść zwierząt, dlaczego zimą nie spotykamy żab, co robi zimą niedźwiedź.
Rośliny, aby móc przetrwać okres niskich temperatur wytwarzają na powierzchni liści i łodyg gęste włoski, pnie drzew pokrywa gruba kora. Gęsta i krótka sierść chroni zwierzęta przed chłodem. Niektóre zwierzęta zapadają w sen zimowy, inne odlatują do ciepłych krajów.
Notatnik
RgwyZqMuLKpvd
(Uzupełnij).
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.